Ülke adım adım uçuruma yuvarlanıyor, uçuruma sürükleniyor… Her yanda başıboşluk… Denetimsizlik… Yönetimsizlik… Yalan dolan, aldatmaca, her çeşit sömürü vatanı teslim almış durumda. İnsanlarımızın yüzünde açlık, yoksulluk, çaresizlik, umutsuzluk okunuyor. Siz bakmayın Çalışma Bakanının “Türkiye’de yoksulluk sorun olmaktan çıktı, artık refahı paylaşma aşamasına geçtik” demesine… Türkiye’de yoksulluk sınırı Kasım 2020’de 8.197,62 TL. Ne diyeyim bu rakamdan…

18 yıldan bu yana şu ülkede yaşamadığımızı yaşadık, görmediğimiz gördük… Öyle anlar oldu, öyle olaylarla karşılaştık ki şaşkınlıktan küçük dilimizi yuttuk. Çevrilmedik dolap, oynanmadık oyun kalmadı… Öksüzün, fakir fukaranın hakkını yediler… Yapılan haksızlıklar, hukuksuzluklar, tüm çıplaklığı ile ortada. Saklısı, gizlisi kalmamış.  Kirli çamaşırlar dağlar gibi yığılmış…    İki kere ikinin dört etmesi kadar kesin kanıtlarla…

    11 Ekim 1991 yılında, Doğuş TV’de siyasal parti liderleri Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan, Erdal İnönü, Mesut Yılmaz, Doğu Perinçek bir araya gelmişler, tartışıyorlar… Birbirlerine saygılı, uygarca bir tartışma ortamı… Kimse kimseye bağırmıyor, çağırmıyor, küfretmiyor… Herkes birbirini dinliyor… Çok gerilerde kalmış bir masal dünyası gibi geldi bana… Bir de bugünkü ortama baktım… Sanki…

Özü sözü bir, güvenilir politikacılar arar olduk… Vatanını kutsal bir emanet gibi gören, gözü gibi koruyan, vakti saati geldiğinde, zararsız ziyansız bir biçimde, asıl sahibine teslim eden politikacılar arar olduk… 18 yıldan beri (Yakında 19 yıla giriyor) AKP iktidarında görmediklerimizi görüyor, duymadıklarımızı duyuyor, yaşamadıklarımızı yaşıyoruz… Bugün “Ak” dediklerine ertesi gün “Kara”, bugün “Kara” dediklerine bir…

Birkaç gün önce bir fotoğraf paylaştım. İçi ot dolu, sırtında kocaman bir çuvalla bir anamız, asfalt yolda yürüyor… Elleri belinde. Bir elinde tırpan… Beli iki büklüm… Belli ki çalışmaktan geliyor. Çok yorulmuş… Oysa onun dinlenme zamanı şimdi. Torunlarını sevme, saçlarını, başlarını okşama; kucağına alma, öpme zamanı… Yoksullara, çaresizlere ilgi yok toplumumuzda. Yaşları 70 – 80…

Tüm Türkiye geçim derdinde… İnsanlarımız “Eve ekmek götüremiyoruz” diye feryat ediyorlar.  Çırpınıyorlar. Yoklukla, yoksullukla boğuşuyorlar… Açlık, yoksulluk sınırının altında yaşayanların sayısı her geçen gün bir çığ gibi artıyor. İşsizlik zirvede. Bu oran gençlerde iki katına çıktı. Yıllarca uygulanan yanlış ekonomi politikaların sonucu bu… Sanayiyi, tarımı bitirdiler. İş alanları daraldı. Şu ülkeye tek çivi çakmadılar, iş…

Bugün olmazsa yarın, yarın olmazsa başka bir gün, hukuka, adalete sığınacağımız günler de gelecektir… Hukuk herkese gereklidir. Hukuk herkese gerekebilir… İnsanlık hali bu… Yaşamda kimin ne ile karşılaşacağı, önüne ne çıkacağı belli olmaz… 80’li yılların tek ve sert adamı Kenan Evren ölüm döşeğinde can çekişirken, bir taraftan da yargılanıyordu. Bir dönemin tek ve güçlü adamı…

Para bitti… Hazine tamtakır. Satılacak mal mülk de kalmadı. Üretim yok. Tarım can çekişiyor. Üretim olmayınca ihracat da yok. İthalat ve dışa bağımlılık var. Her şeyi dışarıdan alıyoruz. Üretim olmayınca gelir de yok. Gelir olmayınca yeni iş alanları da açılamıyor. İş alanları açılamayınca İşsizlik, yoksulluk her geçen gün biraz daha çoğalıyor. Pahalılık artıyor… 18 yılda…

Ülkemizde korona salgını var. Hastalığın yaygınlaşmaması için yasaklar uygulanıyor. Toplantılara, yürüyüşlere, toplu kutlamalara izin verilmiyor. Ama ne hikmetse bu yasak, AKP mitinglerinde, AKP ve Suriyeli yürüyüşlerinde, Ayasofya’nın camiye dönüştürülmesinde, AKP milletvekillerinin düğünlerinde kullanılmıyor… Ama ulusal günlere, Cumhuriyet bayramı kutlamalarına, 10 Kasım anmalarına izin yok. Onlara Korona yasağı var her daim… Neyse ki AKP’den alınan belediyelerde…

Sene 1915.  Mayısın 2’si.    Masada üç emperyalist devletin lideri kafa kafaya vermiş, konuşuyorlar.  İngiliz Başbakanı LoydGeorge, Fransız Başbakanı Clemenceau ve Amerikan Cumhurbaşkanı Wilson.  Osmanlının geleceğini belirliyorlar. Dünyaya “Nizam” veriyorlar… İngiliz Başbakanı Loyd George alıyor sözü: “İzmir’i Yunanlılara verelim. Anadolu’nun işgalini başlatalım…” Emperyalist devletlerin ortak kararı ile İzmir, 15 Mayıs 1919’da Yunanlılar tarafından işgal edilir.…

Türkiye Cumhuriyeti zor, karışık, krizlerle dolu günlerden geçiyor… Açlık, yoksulluk, işsizlik giderek artıyor. Devlet adamları da artık bunun farkına vardılar ki ekmek bulamayan vatandaşlarına “Askıda ekmek” çözümünü getirdiler… Ekmek bulamayanlar, bundan böyle hayırseverlerin aldığı ve askılarda sahibini bekleyen ekmeklerle karınlarını doyuracaklar… Ama bu ekmek dağıtan adamların aklına, onları iş – güç sahibi yapıp, ekmek almalarını…

Vatan yoksullaştı… İnsanlarımız yoksullaştı. İşsizlik çığ gibi büyüyor. Paramız pul oldu. Zamlar ardı ardına geliyor. İç ve dış borçlar zirve yaptı. Paralar tarikatlara cemaatlere aktarılırken, (Geçenlerde İYİ parti milletvekili Aytun Çıray, 6 milyar 216 milyon liranın ne olduğunu sormuştu)  bir taraftan da gariban halka öğütler veriliyor. Yol gösteriliyor: “Varlıkta şımarmamalı, yoklukta sabretmeli. Sevinci, kederi, varlığı…