Duruşma bitti. Salondan çıkarılmadan önce herkes sevdiklerini son bir kez daha görmek için dönüp dururken, tanımadığım bir tutsak jandarmaların arasından seslendi:  -Müyesser Hanım, sizi bu kadar geç tanıdığıma hayıflandım. Kaleminize, yüreğinize sağlık!.. Yüzüm kızardı, “Sağolun, sizin yüreğinize, direnişinize sağlık.” diyebildim. Bir yandan da düşünüyordum; “Kim acaba?” O devam etti:-Mustafa Mutlu burada mı? “Evet” cevabım üzerine, “Zahmet olmazsa buraya gelebilir mi?…