Kalemi dik tutmuşuz, yaprağı mecburen yatırmışız da, incitmemişiz, canını yakmamışız. Kılıcımız kınından dimdik bir yıldırım gibi çıkıvermiş, kana bulanmadan yerini bulmamış da, aman dendi mi; erimiş kalmış bileklerimiz, avuçlarımız arasında. Sevgiliye çiçeklerimiz olmuş, dimdik kardelenlerimiz karın içinden fışkırmış da, önünde başımızı yere eğmişiz, kelamlarımız susmaktan ibaret kalmış. Minareleri dimdik yükseltmişiz, seccadelerimizi mecburen sermişiz de, örselememiş,…