Önce twitter’da çığlık çığlığa haykıran mesajlar belirmeye başladı. Taglerinden taglerine tıkladıkça karanlık bir korku tünelinde tanımadığım bir takım insanların seslerine kulak vererek yolumu bulmaya çalışıyormuşçasına, arasıra kendimi çimdikleyerek- olur a, belki şizofrenik bir beynin yazıp durduğu mesajlarda, onun yarattığı kabusta kayboluyorumdur- derinlere yuvarlandım. Gezi’de birşeyler oluyordu. Sonra uykusuz geceler başladı. Varlığımı ekranda kaybettim günlerce, gecelerce.…