Sözün bittiği, çoğu zaman da hiç başlayamadığı yerde kendimizi ifade biçimimizdir dayılanmak. Efendi adamların örnek alınacak bir tarafı yoktur. Çünkü durağandırlar, enerji yaymazlar. Oysa dayılananlar kasım kasım, paşa paşa çekerler herkesi kendilerine. Dayılanmanın herkesi çeken hafifmeşrep tarafı gel gel eder, sırıtır her köşeden. En iyi dayılananın en iyi siyasi proje üreteceğine dair inancımız da…