Birinci Dünya Savaşı başında Sofya ataşemiliteri (askeri ataşe) olan Kur.Yrb. Mustafa Kemal, ısrarla cephede olmak için Osmanlı Genelkurmay’ında görev ister.
20 Ocak 1915 tarihinde 57.Alay ile iki depo alayından (acemi er alayı) oluşan 19. Tümen Komutanlığı’na atanır.(1)
Adı var kendi olmayan bir tümene komutan atanmasının hüzünlü öyküsü şöyledir:
“Arkadaşlarım cephede bulunurken ben Sofya’da Ataşemiliterlik yapamazdım” diyen Mustafa Kemal’in başvurusu geri çevrilir. Mustafa Kemal uzun süre boyunca başvurularına sonuç alamayınca bavulunu toplar ve gerekirse bir er olarak savaş meydanında bulunmaya karar verir. İşte tam bu sırada bir telgraf alır:
– “On Dokuzuncu Tümen Komutanlığına atandınız. Hemen İstanbul’a geliniz.”
Genelkurmay’a giden Mustafa Kemal kendisini tanıtır:
– Ben On Dokuzuncu Tümen Komutanı Yarbay Mustafa Kemal
Ancak kendisini tanıttığı her kişi hayretle yüzüne bakar. Kimse böyle bir tümenin varlığından haberdar değildir. Genelkurmay’daki araştırmalar da olumsuz sonuçlanır, Genelkurmay’da böyle bir tümenden haberi olan kimse yoktur. Mustafa Kemal bu olayı anılarında şöyle anlatır: “Büyük bir ciddiyetle herkese On Dokuzuncu Tümen Komutanı olduğumu söylüyordum, oysa ki böyle bir tümenin varlığından kimsenin haberi yoktu. Adeta sahtekâr vaziyetinde idim.”
Sonunda Genelkurmay’dan birisi bu tümenin Liman von Sanders Paşa’nın ordusunda bulunabileceğini söyleyerek Mustafa Kemal’e bir de onunla görüşmesini tavsiye eder. Mustafa Kemal, Liman Paşa’nın komuta ettiği ordunun Kurmay Başkanı Kazım Bey’e giderek durumu anlatır. Kazım Bey:
– Bizim bilgimizde böyle bir tümen yoktur. Ama olabilir ki Gelibolu’da bulunan Üçüncü Kolordu yapmakta olduğunu bildiğimiz yeni örgütlenmeler arasında yeni bir tümen kurmak düşüncesindedir. Bir kez de oraya başvurulursa gerçek anlaşılır.
– Yani benim komutanı olduğum tümen var mıdır yok mudur, bunu anlamak için Gelibolu’ya mı gideceğim?
– Evet, doğrusu budur.
Mustafa Kemal Gelibolu’ya gidip 57, 72 ve 77. Alaylardan oluşan 19. Tümeni kurar.
Kimsenin tanımadığı bu tümen, Çanakkale Savaşlarında gösterdiği kahramanlıklar ile tüm dünyanın bildiği bir tümen olur.
19. Tümen, sayıca kendilerinden çok üstün İngilizlerin derlediğiANZAK(*) güçlerini , Arıburnu’nda durduran ve tümüyle şehit olan 57. Alayın bağlı olduğu, Çanakkale Savaşının kaderini değiştiren tümendir.
Mustafa Kemal anılarında Çanakkale Savaşındaki ikinci büyük düşman çıkartmasının yapıldığı 6-7 Ağustos tarihine de değinir. Telefonla son durumu soran Liman Paşa’ya alınacak önlemleri daha önce defalarca aktardığını anlatan Mustafa Kemal, artık bu saatten sonra alınacak tek bir önlem kaldığını söyler.
– O önlem nedir?
– Bütün komuta ettiğiniz kuvvetleri buyruğuma veriniz. (Tüm orduyu değil, Conkbayırı bölgesindeki kuvvetleri kastediyor)
Alaylı bir karşılık alır:
– Çok gelmez mi?
– Az gelir!
Telefonda çok gelmez mi diyen Liman Paşa, daha sonra Mustafa Kemal’i Anafartalar Grup Komutanlığına getirerek istediğinden daha fazla kuvveti emrine verecek ve Mustafa Kemal de Anafartalar Kahramanı olarak anılmasına neden olacak büyük bir askeri başarıyla düşmanı Anafartalar’da durdurarak geri çekilmelerini sağlayacaktır. ( 1) ,(2).(3 ),(4)
Kulağa küpe: Atatürk döneminin Adalet Bakanı ve İzmir Milletvekili Kuşadalı Mahmut Esat Bozkurt“….Acı günleri ananlar, tatlı günleri yaşarlar.”
(Bu yazı derlemedir) 20.1.2024 Cumartesi
(* )ANZAK: Avustralya ve Yeni Zelanda Kolordusu (İngilizce: Australian and New Zealand Army Corps, kısaca ANZAC), I. Dünya Savaşı sırasında Britanya İmparatorluğu’nun ordusunda savaşan, Avustralyalı ve Yeni Zelandalı askerlerden oluşan kolordu.
Bugün Türk tarihinin en önemli günlerinden biri, belki de birincisi…Bugün 30 Ağustos…30 Ağustos’ta ne olmuş, neden Türk’ün en önemli günüymüş; anlatmayacağım elbet…Bilen biliyor, bilmeyense bugüne kadar öğrenmekten kaçtığına göre, varsın yine kaçsın; öğrenmesin!*30 Ağustos, “Kurtuluş Savaşı”mızın noktalandığı gün.Kurtuluş Savaşı nedir onu da yazmayacağım. Gerici, yobaz, padişahçı kafaların sanki hiç yaşanmamışçasına gözlerden saklamaya çalıştığı kıyamettir deyip, asıl konuya gideceğim. * Bu hainler tayfası neredeyse tek bir savaş tanıyor. Çanakkale Savaşı…Üstelik onun adını söyleyişleri bile yanlış…Çanakkale, tek bir savaşın değil, savaşların; hem de karada, denizde, havada yaşanmış savaşların otağıdır. Olayın doğru adıysa “Çanakkale Savaşları”…*Şimdi çok kişi bana kızacak!Kafalarındaki dogmalara aykırı her bilimsel sese, küfrederek karşılık veren cühela takımı; yazımdan haberdar olur olmaz, seviyelerine uygun iltifatları bana da yollayacaklar.Bunlar, gerçek milliyetçi olduklarını sanan, ama her eylemleriyle Türklüğe ihanet edenler ile dindar oldukları görüntüsünü etrafa yayıp, dine ihanet eden dincilerden oluşmuş acayip bir güruhtur.Dogmalarının gerçek kabul edilmesi için ellerinden gelen her türlü düzenbazlığı yaparlar.Hatta şu sıralarda, yalanlarla örülü bir tarihin inşası için kıyasıya çalışmaktalar.*Benimse amacım; ne Çanakkale’de kalmış şehit atalarıma ne yaralanıp bazı organlarını orada bırakmış gazi atalarıma ne de onların hasretiyle cayır cayır yanmış ailelerine saygısızlık etmek değil. Tam tersine… Herkesi, her olayı kendi yerine oturtmak; yerli yerinde durmasına katkıda bulunmaktır.Şu bozguncular grubu, ne derse ne yaparsa yapsın, gerçeği bastırıp saklayamaz.*O bozguncular, Çanakkale’yi hurafeye de boğmuştur.Düşmanı yenen sanki yiğit askerlerimiz değil, “Yeşil Sarıklı” sanal varlıklardır.Sanmayın ki manevi değerlere karşıyım. Yaşam bin bir gizle dolu. En garip olaya bile “Hayır!” diyerek kapıları kapatmam. Yalnız, kahramanlarımızın hakkını bu kadar açıkça çalanlara da eyvallah etmem, edemem.*Çanakkale’de Atatürk konusunda da iftira ve hezeyanlar var.Bazı ahlaksız tarih yapıcıları, onun Çanakkale’ye hiç gitmediğini yaymaya çalışır. Başka ahlaksızlar da gittiği, ama savaşlara katılmayıp sayfiyelerde gününü gün ettiği yolunda iftiralar üretir. Okumayan, cahilliği seçen, tarihini bilmeyenleri nasıl kandıracaklarını çok iyi bilmektedir bunlar. Oysa Çanakkale’nin sonucu, geri planda tutulmaya çalışılan Atatürk’ün, engelleri aşıp ön plana çıkmasıyla değişmiştir.*“Savaşların hiçbirinde yoktu” kanısı yaratılmaya çalışılan Atatürk’e; Osmanlı Padişahı tarafından verilen kahramanlık madalyaları gözlerden ve belleklerden kaçırılmak istenmektedir. Cepheden anbean haber veren Osmanlı gazete ve dergilerinin yazdıkları unutulmakta ya da yalanlarla örtbas edilmeye çalışılmaktadır. O gazete ve dergilerden alınmış bilgileri sıraya koyup yazdığımda, ne demek istediğimi daha iyi anlatırım. Buyurun:
Mustafa Kemal, Tekirdağ’da kurulacak olan “19. Tümen Komutanlığı”na atanır.
20 Ocak 1915
Mustafa Kemal Tekirdağ’a gelir ve “19. Tümeni” kurma çalışmalarına başlar.
2 Şubat 1915
Tekirdağ’da kurulan “19. Tümen Komutanlığı” Eceabat-Maydos’a nakil olur. Mustafa Kemal tümen komutanlığının yanında ”Maydos Bölge Komutanlığı”na da atanır.
25 Şubat 1915
5. Ordu, Gelibolu-Çanakkale bölgesinde kurulur.
23 Mart 1915
Alman General Liman von Sanders 5. Ordu komutanlığına atanır. Gelibolu’ya gelir. Savunma planlarını yeniden yapar. Mustafa Kemal’in “19.Tümeni”ni ihtiyat gücü olarak kendine bağlar.
24-26 Mart 1915
Mustafa Kemal, Bigali (Çamyayla) köyünde karargâh kurar.
18 Nisan 1915
Müttefikler Gelibolu’ya çıkar.
22 Nisan 1915
Mustafa Kemal, Arıburnu’na asker çıkaran İtilaf Kuvvetleri’ni tümeniyle durdurur. “Arıburnu Zaferi” kazanılır. İngiliz ve Fransızlar; Arıburnu, Kumkale ve Seddülbahir’e asker çıkarır. 9 ay sürecek Çanakkale kara savaşları başlar.
25 Nisan 1915
Liman Von Sanders, 42 bin kişilik kuvvetle Arıburnu çıkarma bölgesinde Anzaklara saldırır. Başarısız olur. Savaşın en kanlı günüdür. Türkler 10 bin kayıp verip geri çekilir.
19 Mayıs 1915
Mustafa Kemal Albay olur.
1 Haziran 1915
Anzaklar, Arıburnu’ndaki merkez cepheden taarruza kalkar.
6 Ağustos 1915
Mustafa Kemal “Anafartalar Grubu Komutanlığı”na getirilir.
8 Ağustos 1915
“Birinci Anafartalar Zaferi” yaşanır.
9 Ağustos 1915
“Conkbayırı Zaferi” yaşanır.
10 Ağustos 1915
“Kireçtepe Muharebeleri” yapılır.
15 Ağustos 1915
“İkinci Anafartalar Zaferi” kazanılır.
21-22 Ağustos 1915
Mustafa Kemal’e, Anafartalar Grubu Komutanlığı’ndaki üstün başarılarından dolayı “Muharebe Gümüş Liyakat Madalyası” verilir.
1 Eylül 1915
Fransız-İngiliz birlikleri Gelibolu’dan çekilir.
8 Ocak 1916
Mustafa Kemal komutasındaki Türk Ordusu, tüm cephelerde savaşı kazanır. Kalan son “Müttefik” kırıntıları da Gelibolu’dan atılır.
9 Ocak 1916
Mustafa Kemal’e, “Anafartalar Grubu Komutanlığı”ndaki üstün başarıları nedeniyle “Muharebe Altın Liyakat Madalyası” verilir.
17 Ocak 1916
Eeeeee!Daha ne olacaktı? Kim müdahale edince savaşın seyri değişmiş; görebildiniz mi? * Çanakkale Savaşları özellik olarak, bölgesel savaşlardır.Tüm yurdu kapsamaz. Belli bir yörede yaşanmıştır. Verilen şehitlerle birlikte, neredeyse vatanın tüm ocaklarını ateşler basmıştır ama bıraktığı acıların tüm yurtta hissedilmesi, savaşların bölgesel olduğu gerçeğini değiştirmez. Sanmayın ki Ege, Marmara ve kıyı illerinde neler olduğundan, savaşların yurtta oluşturduğu etkilerden haberim yok!Tabii ki var. Var da onlar da Çanakkale’nin bölgesel olduğu gerçeğini değiştirmiyor.*Çanakkale Savaşları’nın çok kısa ve çok öz bir kronolojisini yazmak gerekirse:İlk düşman ateşi 3 Kasım 1914 günü açılmıştır.Deniz Savaşı olarak adlandırılan bu bölümün bitiş tarihiyse 18 Mart 1915’teki zaferimizdir.Ardından Nisan 1915’te kara savaşları başlar. O da “İtilaf Kuvvetleri” denen düşmanın son ferdinin, 9 Ocak 1916 günü Gelibolu’dan atılmasıyla son bulur. Kabaca, 432 gün…* İçine, ihanet şampiyonlarından müttefikimiz Almanlarla bizden biri olan Ermenilerin de dâhil olduğu 432 gün…*Bir şey daha var, hem de çok önemli bir şey:Ne gariptir ki, “İtilaf Devletleri” denen düşman; zaferden tam 2 yıl 9 ay 22 gün sonra, “7 Kasım 1918 günü, bando mızıka eşliğinde Çanakkale’den geçerek” 465,5 yıldır düşman ayağı değmemiş Türk Başkenti İstanbul’u; 13 Kasım 1918’de fiilen işgal etmiş ve bu rezalet, 30 Ağustos zaferinden 1 yıl 1 ay 1 hafta sonrasına, 6 Ekim 1923 tarihine kadar sürmüştür. *
Özetlersem: Savaşın başında öz vatanımızda işgal edilmiş tek yer yoktur. Sonundaysa birçok bölgemiz, İngiliz ve İtalyan katilleriyle “Soykırımcı Fransız”ların, ayrıca megalo idea dedikleri hastalıkla kafaları bulanmış megalomanyak Yunanlıların işgali altına girmiştir. Birçok yeri işgal eden Rusları da unutmamak gerek. Tarihe bakınca açıkça görünen o ki; “Çanakkale Savaşları” vatan kurtaran değil, başa gelecekleri yalnızca erteletebilen savaşlardır. Hem de verilen onca şehit, gösterilen onca kahramanlık ve kazanılan onca zafere rağmen…*Hadi gelin, Kurtuluş Savaşı’na da çok kısa bir göz atalım.Kurtuluş Savaşı belli bir bölgeyi değil, tüm yurdu savunmak ve işgalden kurtarmak için yapılmıştır. Çanakkale’deki gibi, savaşarak bir hedefe ulaşmak isteyen düşmana karşı değil; dipdiri, hiç güç harcamadan hedefine ulaşmış, giriştiği işgali tamamlamış, yerleşip konumunu güçlendirmiş, egemenlik iddiasını fiiliyata geçirmiş düşmanlara karşı yapılmıştır. * Kurtuluş Savaşı; acemisi bol olsa da Çanakkale’deki gibi bir ordunun değil; silahı olmayan, ordusu işgalcilere teslim olmuş bir milletin savaşıdır. * Tekrarlarsak işgal altındaki bir ülkeyi kurtarıp, bağımsız kılmak için yapılmıştır.Çeşitli uluslardan meydana gelmiş olsa da “Çanakkale Savaşları”nda, tek ordu olarak hareket eden tek düşman vardır. Kurtuluş Savaşı’ndaysa hepsi kendi komutanları tarafından yönetilen, değişik yöreleri ele geçirmiş, değişik ulusların orduları…*Kurtuluş Savaşı’ndaki ihanet cephesi de çok geniştir.Düşman saflarının en önüne, takviyelerle güçlendirilmiş barbar Yunan Ordusu geçirilmiştir. Emelleri, kendilerinin iddia ettiklerinin aksine, tarihin hiçbir döneminde Yunan’a ait olmamış Anadolu ve İstanbul’u elde etmektir. İç ihanet şebekesinde yer alan Ermenilere, bu kez açıkça; Osmanlı vatandaşı olan Rumlar, Araplar, Padişah’ın kendisi ve kula kul olmayı önemli bir kazanım olarak gören zavallılar gibi başka unsurlar da eklenmiştir. *
Özellikle İngilizlerin, bölgedeki petrolü ele geçirmek suretiyle Basra’ya kadar inme ve Kafkaslardaki Bakü petrollerine el koyma planları gereğince satın alınan; şeyh, din adamı, bürokrat vasıflı hainler de bu savaşta önemli rol oynamışlardır.Daha hangi birini yazayım ki?Bu kadarı yetmez mi?Yazmadıklarım da var tabii…*Günümüz patronlarının tamamı olmasa da ona yakın bir kısmı ne yapar bilir misiniz?Her millî bayramda işçilerini çalıştırıp o millî coşku içlerine sinmesin diye yırtınırlar.İnanmazsanız gidip bakın bugün.Fabrikalara, iş yerlerine aklınıza gelen her yere gidip bakın. Devlet daireleri dışında kalan iş yerlerinin neredeyse tamamında, fazla mesai bile verilmeden, insanların çalıştırıldığını göreceksiniz.Bu yanlışı durdurması gereken yetkililer; kör, sağır ve dilsizdir.Öyle olmasalar bu zulüm sürüp gider mi?*Lütfen dikkat edin! Yetişmekte olan yeni nesillere millî duyguları aşılamanın en güçlü yollarından biri, belki de ilki, millî bayramlardır. Babalarla analar çalışırsa çocukları o duygularla kaynaştıracak tören yerlerine, bayram gösterilerine kim götürecek? Gitmesinler diye engellemeler yapan işverenler mi yoksa ellerinden gelse millî bayramları silecek Türklük düşmanı siyasetçi takımı mı?
Allah milletime acısın. Devletime de…Hepimize akıl fikir versin ki, nereye gittiğini fark edenlerden olalım.*30 Ağustos’u kutlamaya gelince…Yalnız ve yalnız, değerini bilenlere; anlamını fark edenlere kutlu olsun!***Günay Tulun*
Not: Yukarıda, “30 Ağustos’a gelince… Yalnız ve yalnız, değerini bilenlere; anlamını fark edenlere kutlu olsun!” demiştim. “İstiklal Harbi, İstiklal Savaşı, Kurtuluş Savaşı”nın aynı savaş olduğunu bilmeyenlere, bu basit bilgiyi bile bilmeden; Kurtuluş Savaşı, Osmanlı, Türkiye Cumhuriyeti hakkında ahkâm kesenlere ve onları “olmuşlardır” diye mezun edip vatan sathına salan öğretmenlerine ise yazıklar olsun!
