KUR’AN’da ki ‘Peygambere itaat’ ayetlerini kullanarak;
‘kendilerine itaat’ kapısı açıyorlar!
Allah’ın görevlendirdiği
bütün peygamberler,
yaşadıkları tarihsel dönemlerde,
TANRI’nın yasalarını;
HAK, adalet, eşitlik, özgürlük,….gibi evrensel ahlakî ilkelerini iletmeleri nedeniyle ve sadece bu ilkelere uyulması gerektiğinden;
Allah tarafından
‘peygambere itaat edin’,
peygamberler tarafından da
‘bana itaat edin,’
şeklinde tebliğde bulunmuşlardır!
Ayrıca peygamberler,
içinde yaşadıkları toplum için de
Allah’ın yasasını, ilkelerini
ilk uygulayan olmalarından dolayı örnek olmuşlardır!
(Zuhruf,63)”İsa apaçık beyyinelerle geldiğinde şöyle demişti, ‘Allah’ın koruması altına girin-saygı gösterin ve bana itaat edin!’ ”
(Mümtehine,4)”İbrahim ve beraber olanlarda güzel bir örnek vardı.”
TANRI, (Zuhruf,63)’de,
İsa peygambere de ‘itaat’i,
(Mümtehine,4)’de de
İbrahim peygamberin örnek olduğunu söylüyor.
‘İtaat’ ve örneklik;
peygamberler yaşarken söz konusu!
KUR’AN;
DİN söz konusu olunca, tek olan Allah’ın yolundan sapmanın,
mezheplere, fırkalara bölünme sonucunu doğurduğunu,
peygamberleri kutsallaştırıp ilahlaştıranların;
İsa ve Musa peygamber örneklerinde şirk bataklığına nasıl düştüklerini defalarca dikkatlere sunar ki, inandığını iddia edenler; peygamberin de uyduğu-uyguladığı Allah’ın sözleri KUR’AN’ın yolundan ayrılıp, DİN’i parçalara bölmesinler!
Peygamberimize itaat edilmesini söyleyen Allah;
itaat edilmesini söylediği her şeyi, peygamberimize,
sağlığında uygulattırarak ve yine peygamberimiz yaşarken KUR’AN’da yazıya geçirttirerek,
Ayet numaraları ile kayıt altına ve KUR’AN’ı da (Hicr,9) ile
koruması altına alarak
kulların DİN hükmü koyma
kapısını kapatmıştır.
ALLAH-TANRI’nın,
KUR’AN’ın tebliği ve
yazıya geçirilmesi ile görevlendirdiği,
görev bitince öldürdüğü,
yaşarken, sağken;
yaşadığı toplum içinde de
ilk örnek olma özelliklerine sahip,
KUR’AN’ı uygulayıcısı kıldığı
itaat edilmesini önerdiği
yaratılmış, görevli bir kuldur,
Muhammed Peygamber!
Üstelik,
KUR’AN içinde ayetlerde bildirilen Muhammed ‘peygambere itaat’;
TANRI’nın Kendi Sözleri ile
KUR’AN ile sınırlıdır ve
ayetler ile sabittir!
(Hakka,44,45,46)”Eğer Muhammed, kendi sözlerini Allah’ın Kur’an’ıyla eş tutmuş olsaydı-bizim sözlerimiz olarak ortaya sürseydi, kesinlikle tüm gücünü alırdık. Sonra can damarını keserdik.”
(Tegabün,12)”Allah’a ve resulüne itaat edin! Eğer yüz çevirirseniz, (biliniz ki) elçimize düşen görev sadece-ancak apaçık bir tebliğdir.”
(Ahzab,56)”Allah ve doğadaki güçleri-indirdiği Kur’an ayetleri peygamberi destekliyorlar-yardım ediyorlar. Ey inananlar siz de peygamberi destekleyin-yardımcı olun-güvenliğini sağlayın, gereksiz davranışlarınızla onu incitmeyin, ona gereken saygı, itaati gösterin!”
Peygamberin yalnız başladığı bu insanlık adına verilen
KUR’AN mücadelesinde;
zalim yöneticilere, zorba müşriklere karşı ‘peygambere itaat’
TANRI tarafından istenen ve
KUR’AN ile ve içinde yaşadığı
tarihi süreçle ilgili ve sınırlıdır!
Peygamberi yalnız bırakmayın çağrısı, tarihsel bir öğüttür.
(Bakara,285)”Resul-elçi, Allah-Rabbi tarafından kendisine indirilen Kur’an’a inanıp güvendi.”
(A’raf,158)”Nitekim elçi de,
Allah’a ve sözlerine inanmaktadır.”
KUR’AN’a inanmak ve itaat; TANRI’ya, kurduğu sistemin anayasasına itaat;
özgürce seçilen,
bireysel tercih isteyen bir
İNANÇ alanıdır!
İnanmayı seçenin;
neye, nasıl inanacağının
BİLGİsini içeren Kitaptır KUR’AN!
Muhammed peygamberin
KUR’AN ile, KUR’AN için
başlattığı bu çok zorlu insanlık;
HAK, hukuk, adalet, eşitlik, özgürlük mücadelesi yani cihad;
içinde yaşadığı bölgenin
HAK yiyici, tefeci, insan köleleştiren, köle pazarları kuran, kadın satan;
putlara tapan, taptıran, put satan, pazarlayan zorbalara, zalimlere karşı en büyük cihaddır!
(Ankebut,51)”Kur’an-okunanlar onlara yetmedi mi?”
(Câsiye,6-Mürselat,50-A’raf,185)” Ortak koşucular, artık Kur’an’dan başka hangi hadise inanıyorlar?”
Bu kadar açık ayetlere rağmen!
‘KUR’AN yetmez;
peygamberin hadislerine, sünnetine de bakmamız gerekir’
diyenlere soralım!
‘Peygambere itaat’ diyerek
açtıkları kul kapısından;
azîz peygamber adına uydurulan hadisleri(?!), din’de ek hüküm kaynağı olarak kabul eden
okur-yazar aydın(?!) ilahiyatçılar, akademisyenlere de soralım!
Okuryazarlığı şüpheli
cinci, büyücü, hoca geçinenlerin, zavallı, eğitimsiz, cahil insanları kandırmasının,
kötü niyetli kişilerin
tarikat, cemaat lideri sıfatıyla, kendilerine kul, köle insanlar oluşturmak için
‘peygamber böyle buyuruyor’ diyerek kendi sapkın düşüncelerini din diye anlatmasının önüne
nasıl geçeceksiniz,
sınırınız ne,
KUR’AN gibi Ayetleri numaralanmış kayıtlı kaynağınız var mı?!
Yüce Yaratıcı Güç,
(En’am,38)’de ‘KUR’AN’da hiçbir eksik bırakmadığını’ ve
(İsra,89)’da ‘KUR’AN’da her şeyi örneklerle, ayrıntılarıyla açıkladığını’ söylerken, KUR’AN’ın eksikliğini mi iddia ediyorsunuz?!
(İsra,46)”Rabbini yalnız Kur’an’da andığın zaman-Kur’an’da yalnız O’nu andığın zaman-Rabbinin hiçbir ortağı olmadığını, Kur’an’dan anlattıkça, ortak koşucular canları sıkılmış bir vaziyette-nefretle geriye dönüp kaçarlar.”
(Zümer,9)”Hiç bilenlerle bilmeyenler bir-eşit olur mu?”
(Ra’d,28)”Dikkat edin! Akleden kalpler ancak, Allah’ın indirdiği KUR’AN’ı anlamakla tatmin olur.”
Bir yanıt yazın