ABD Egemenliğinin Avrupa’da Sonuna Doğru: Yeni Avrupacılık Yükseliyor

1. Giriş: Avrupa’nın Bağımsızlık Arayışı

Son yıllarda Avrupa’da özellikle sağ ve sağ-popülist partilerin öncülük ettiği bir bağımsızlık söylemi dikkat çekiyor. Almanya’da “aşırı sağcı” olarak tanımlanan Almanya için Alternatif (AfD) partisi, Amerikan etkisine karşı sert çıkışlarıyla bu dönüşümün merkezinde yer alıyor. AfD eş başkanı Alice Weidel’in son açıklamaları, Avrupa’nın ABD’ye bağımlılığına karşı gelişen tepkilerin bir yansıması olarak görülüyor. Bu durum, Avrupa’nın kendi stratejik otonomisini kazanma çabalarının yeni bir boyut kazandığını gösteriyor.

2. ABD ve Avrupa Arasındaki Egemenlik Mücadelesi

Weidel’in ifadelerinde dile getirdiği, Almanya’nın ABD’nin bir “kölesi” olduğu iddiası, tarihsel bağlamda İkinci Dünya Savaşı sonrası Amerikan etkisinin Avrupa üzerindeki ekonomik ve askeri hegemonyasına göndermede bulunuyor. NATO aracılığıyla Avrupa üzerindeki askeri varlığını sürdüren ABD, enerji politikaları ve güvenlik konularında Almanya ve diğer AB ülkeleri üzerinde baskı kurmaya devam etti. Ancak bu baskılar, son dönemde Avrupa’nın artan bağımsızlık talepleriyle karşı karşıya kaldı.

Alice Weidel’in “Köle olmanın avantajları vardır; ancak köleler savaşmaz” ifadesi, Avrupa’nın uzun süredir ABD’nin stratejik taleplerine boyun eğdiği ancak bu durumun artık sürdürülemez olduğuna dair bir mesaj içeriyor. Bu söylem, Avrupa’nın dış politika ve enerji güvenliği konularında kendi kaderini tayin etme mücadelesinin bir işareti olarak yorumlanabilir.

3. Enerji Politikası: Kuzey Akım Krizi

Weidel’in dikkat çektiği bir diğer önemli konu ise Kuzey Akım projesinin ABD tarafından engellenmesi ve sabotaj iddiaları. Almanya’nın Rusya ile enerji iş birliği arayışı, Amerikan yönetiminin yoğun tepkisiyle karşılaştı. Joe Biden’ın Almanya Başbakanı Olaf Scholz’a yönelik eleştirileri, Berlin’in enerji politikalarını ABD onayı olmaksızın belirleme girişimlerinin Washington tarafından tehdit olarak algılandığını gösteriyor. Kuzey Akım’ın sabotajı, bu mücadelenin sembolik bir noktası haline geldi.

Weidel’in bu konuda yaptığı vurgular, Almanya’nın enerji politikalarının ulusal çıkarlar doğrultusunda yeniden şekillendirilmesi gerektiği fikrini güçlendiriyor. Bu, Avrupa’nın enerji güvenliğinde ABD etkisini azaltma ve daha bağımsız bir politika izleme çabasının göstergesi olarak değerlendirilebilir.

4. Avrupa’nın Yeni Stratejik Otonomi Arayışı

AfD’nin Amerikan hegemonyasına karşı tutumu, Avrupa’da artan stratejik otonomi talepleriyle uyumlu görünüyor. Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’un AB’nin “stratejik bağımsızlık” vizyonunu sık sık dile getirmesi, Avrupa’nın güvenlik ve dış politikada daha bağımsız bir yol izleme isteğinin bir göstergesi olarak kabul edilebilir.

Avrupa’nın bu arayışında önemli olan, kendi çıkarlarına uygun kararlar alabilme kapasitesini geliştirmesidir. Alice Weidel’in sözleri, yalnızca sağ-popülist bir tepki değil, aynı zamanda Avrupa’nın bağımsız bir küresel aktör olma çabasının altını çizen daha geniş bir söylemin parçasıdır.

5. Sonuç: Avrupa’nın Yeniden Yükselişi mi?

ABD’nin Avrupa üzerindeki etkisinin azalmaya başlaması, kıtada yeni bir dönemin habercisi olabilir. AfD ve benzeri partilerin söylemleri, Avrupa’nın kendi bağımsız stratejik çıkarlarına odaklanma gerekliliğine işaret ediyor.

Ancak bu dönüşüm süreci, yalnızca siyasi söylemlerle değil, aynı zamanda ekonomik ve askeri adımlarla desteklenmek zorunda. Avrupa’nın ABD ile ilişkilerini yeniden tanımlarken, küresel güç dengelerindeki rolünü de yeniden belirlemesi gerekecek.

Kaynakça

• Müller, J. (2023). Transatlantic Relations and European Autonomy. Berlin: Springer.

• Weidel, A. (2025). “The New Europe.” Politico Europe.

• Macron, E. (2023). “European Sovereignty Speech.” Paris.

• Scholz, O. (2024). “Germany’s Energy Strategy.” Bundestag Reports.