Dünya Engelliler Günü gibi günlerde siyasilerin halleri yalancı pehlivanları hatırlatıyor
3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde bu yılda çeşitli etkinlikler yapıldı.
2025 yılı Engelliler Günü’ne kadar eski hamam eski tas süreç işlemeye başladı.
365- 13= 342 gün sonra çeşitli etkinliklerde siyasilerin mutat mesajları ve nutukları yine medyada ve ilgili resmi kuruluşların VEB sayfalarında yer alacaktır.
3 ARALIK 2024’e AİT BELLEDİYE ETKİNLİK VERİLERİ:
· Dünya engelliler gününde engelli birimi olmayan il belediyelerinin %42.50’si kutlama mesajı paylaşmış!
· 908 ilçe belediyesinden sadece 107’sinde engelli birimi bulunmaktaymış. olup; Dünya Engelliler Gününde bu 107 belediyeden 52’si sadece kutlama mesajı paylaşmış!
· 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde il ve ilçe belediyelerin sıklıkla kullandığı savsözlerden(slogan) bazıları ise şöyleymiş:
“ Her insan bir engelli adayıdır! ”
“ Hayatı paylaşmaya engel yok! ”
“ Engellilere moral oluyoruz! ”
“ Tohum toprağa, engelli topluma emanettir! ”
“ Büyükşehir engellileri unutmadı! ”
“ En büyük engel sevgisizliktir! ”
“ Engellilere saygı, onlara yaşam sevinci verir! ”
“ Engellilerin yanındayız! ”
“ Bir gün değil, her gün! ”
“ Engelli kardeşlerimizi sahiplenmeliyiz! ”
“ Engelli bireyler gönüllerince eğlendi! ”
“ Engelli vatandaşlarımızı evlerinde ziyaret ettik!”
KONUNUN YASAL YÖNÜ:
· Ulusal Engelli Veri Sistemi’ne göre 2023 yılında, Türkiye’de; 526.137 kişinin ya görme ya da ortopedik engeli bulunmaktadır.
· Kaldırımda, çarşıda, parkta, otobüs durağında, metro istasyonunda, hastane koridorunda, vapur iskelesinde yanından geçip gittiğimiz her 162 kişiden birinin beyaz bastonlu, tekerlekli sandalyeli, koltuk değnekli veya protezli olması gerekmez mi?
· Peki, 85,3 milyon yurttaşın ortak yaşam alanlarında, 526.137 görme veya ortopedik engelli kardeşimiz ile, neden nadiren karşılaşıyoruz?
· Şehir planlamacılığı, mekân ve araç tasarımları konularında; Türkiye’nin karnesi pek parlak değil!
· Şantiyeye dönmüş şehirler, rantçıların hırsına yenik dünüştüğünden, “erişilebilirlik” işlevi kalmamış “toplumsal çile” merkezlerine dönüşmüş haldedir.
· Erişilebilirlik : Binaların, açık alanların, ulaşım ve bilgilendirme hizmetleri ile bilgi ve iletişim teknolojisinin engelliler tarafından “güvenli” ve “bağımsız” olarak ulaşılabilir ve kullanılabilir olması durumu, olarak tanımlanmıştır.
· Şehrin çilelerinden en başta engelliler; yaşlılar, geçici engeli bulunanlar, hamileler, hastalar, bebek arabası sürenler, çocuklar, iri ve şişman kimseler, çok kısa veya çok uzun boylu kişiler ve ayrıca yük/eşya taşıyan emekçiler
· Yerleşkelerde olmadığından göremediğimiz “erişilebilirlik” standartları, mevzuatta net olarak belirlenmiştir.
· Sözgelimi kaldırımların en az 210 santimetre genişliğinde olması “yasal zorunluluktur.” standardıdır. Peki, yerleşkelerde 210 santimlik kaldırım var mı?
· Yeterli genişliği bile bulunmayan kaldırımlarda 68 santimden yükseğe ve 220 santimden alçağa yerleştirilmiş veya sarkmış cisimler, örneğin kaldırım geçişini daraltan alçak balkonlar, alçağa yerleştirilmiş tabelalar, tenteler ve budanması geciktirilmiş ağaçlar, görme engelliler için birer bubi tuzağıdır.
· Kaldırımlara gelişigüzel yerleştirilmiş direk, bağlantı kutusu, ağaç, durak gibi “ engelli tuzakları”nın Türkiye’de çok yaygın olduğunu zaten biliyor.
· Kaldırımları, iş yerlerinin bir parçası olarak kullanan lokanta, kafe, market, mağaza, nalbur vs’den başka, önlerindeki kaldırımları yığınla araba ile geçişe kapatan araba tamirhaneleri, oto yıkamacılar, oto galerileri; bırakın engelliyi, engelsizi bile kaldırımı kullanmaktan menetmektedirler.
· Araba ve motosiklet sürücülerinin kaldırım üzerine park etmeleri de yaygın bir durumdur.
· Kaldırım direklerine bağlanmış elektrikli “scooter” denen yaya gaspçıları sorunu engellilere ve engelsizlere ayak bağı olmaktadır.
· 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’na göre; Yetkili makamların açık ve yazılı izni olmaksızın meydan, cadde, sokak veya yayaların gelip geçtiği kaldırımları işgal eden veya buralarda mal satışa arz eden kişiye, belediye zabıta görevlileri tarafından idarî para cezası verilir Ederi: 2024 yılı için 977 TL imiş.
· Kanunu’nun 38. maddesi sorunu çözecek şekilde uygulanmasının önündeki engel: Seçimlerde esnafın oyunu yitirmekten korkan belediye başkanlarıdır.
· Herkesin, ama en çok engellilerin yararına olan 38.madde belediye zabıtalarınca etkin şekilde uygulanmamaktadır.
Dünya Engelliler Günü gibi günlerde siyasilerin halleri yalancı pehlivanları hatırlatıyor
Bir yanıt yazın