Tramvay

Saygı değer güzel insan emeğinize engin yüreğinize sağlık olsun…
Okurken duygulandım…
Bilgilerimi tazeledim, düşüncelerimi gözden geçirdim…
İyi ki varsınız…
***
Sizinle, 10 Kasım’a özgü ve gerçekten çok bilinmeyen bir gerçeği paylaşmak istiyorum…
Hoşgörünüze şimdiden teşekkür ediyorum…

***
TRAMVAY…
Genel olarak yerleşim yerleri içinde insan taşımacılığında kullanılan, kara yolunda tekerlekleri raylar üzerinde hareket eden toplu ulaşım araçları var.
Tramvaylar…
Trenlerin aksine rayları sokaklara döşenebildiği için de hayli kullanışlı…
Dünyada ilk defa kullanılan tramvaylar atla çekilmiş ve 1807 yılında İngiltere’de toplu taşımada kullanılmış…
İstanbul’un ilk atlı tramvay ile tanışması 64 yıl sonra, 1871 yılında olmuş.
İlk elektrikli tramvay ise 1914 yılında kullanılmaya başlanmış…
***
Bu kısa tramvay hatırlatmasını neden mi yaptım?
Çünkü bugün yazacağım konuda tramvay var; ama bu çok özel bir tramvay.
Gelin şimdi eski yıllara gidelim.
Atamızın hastalandığı o zor günlere…
***
Dolmabahçe Sarayı’nda hüzün kol gezerken; sarayın dışında insanın içini ürperten bir kış soğuğu hissedilir…
İşlerine yetişmeye çalışanlar zamanla yarışırken; kimi yürüyerek kimi toplu taşıma araçları ile koşturma telaşında.
İşte tam bu sıralarda her gün Karaköy’den Beşiktaş’a giden bir tramvay raylarda hızla ilerler.
Tam Dolmabahçe Sarayı’nın önünden geçerken vatmanın telaşlı freni ile durdurulur.
Yolcular sessiz sakin beklerken; vatman telaşla tramvaydan iner. Bir solukta Dolmabahçe Sarayının kapısına varır.
Halkı bilgilendirmek amaçlı asılan Atamızın sağlık haberlerini dikkatle okur.
Ardından tramvaya döner ve yoluna devam eder.
Bu arada edindiği bilgi notunu oradaki yolcularla da paylaşır.
***
Günler böyle hüzünle akıp geçerken; Türk ulusu kaçınılmaz sona doğru adım adım ilerlediğinin farkında olsa da umudunu hiç kaybetmez.
Ta ki 10 Kasım gelinceye değin…
O günün sabahı, yine yolunda olan tramvay tam Dolmabahçe önünde durur.
Vatman koşarak Atamızın sağlık bilgilerinin asıldığı nota bakar, son kez baktığını bilmeden.
Atanın geceyi rahatsız geçirdiğini, durumunun son derece ciddi olduğunu okuduğunda boğazına bir şeyler düğümlenir…
Acı dolu yüz ifadesi ile başını öne eğer ve tramvaya geri döner.
Merakla dönmesini bekleyen yolculara, nottaki hüzün dolu satırları aktarırken sesinin titremesine mani olamaz, gözyaşlarına da.
Haberi duyan yolcular üzüntü içinde Ataları için dua ederken tramvay Dolmabahçe Sarayı’ nın önünden ayrılır…
***
Biliyor musunuz?
O tramvay ondan sonraki günlerde ve bugün bir daha o noktada hiç durmaz.
***
Sevgi ve saygıyla…
Atam rahat uyu…
Emanetin her şeye rağmen emin ellerde…

Erdoğan ÖZGENÇ
İstanbul 12.11.2024 16.40