Dürüst olacağım ve cevabımda hiçbir şey saklamayacağım. İki hafta önce 18 yaşına girdim. Hep burada yaşadım. Ve yalan söylemeyeceğim, burası büyümek için harika bir ülkeydi. Hiçbir güvenlik sorunu yaşamadım, okula erişim, tıbbi bakım, yemek, iyi bir tarih, kültür, yılın büyük bölümündeki hava durumu ve çok iyi bir şekilde yetiştirildiğim için her zaman minnettar hissedeceğim. .
Ama gerçek şu ki, 4 yıl önce ilk yurtdışına çıktığımda bu gerçekle kendimle yüzleşmeye başladım, bugünlerde ülkem diğer ülkelere göre gerçekten geride. Güncellenmesi gereken çok şey var, çözülmesi gereken çok fazla çatışma var ve hükümetin öncelikleri iyi tanımlanmadı.
Eylül ayında lise son seneme başlayacağım. Ama aynı zamanda Birleşik Krallık ve Danimarka’ya da üniversite başvurumu yapacağım. Ve bir kez gittiğimde, geri dönmeye niyetim yok. Ülkemin bana bir gelecek verebileceğini düşünmüyorum. En azından, çalışırken ailemden finansal olarak bağımsız olabileceğim veya üniversiteyi bitirdiğimde iş bulma şansımın olacağı bir gelecek.
Kendi ülkemin gençlerini her gün başka ülkelere kaybettiğini görmek, istatistiklerde nüfusun yaşlandığını ve yeni doğan istatistiklerinin de her yıl daha fazla düştüğünü, hükümetin bu konuda işe yarar bir şey yaptığını görememek hatta hiçbir şey yapmadığını görmek üzücü. Ülkemin bana sunduğu çocukluk için gerçekten minnettarım ama bu bana bir gelecek veremez ve bunun için başka bir yerde savaşan ben olmalıyım.
Belki bir gün dönerim. Büyüdüğümde, iyi bir işim olduğunda, hayatım düzenli ve istikrarlı olduğunda.
Ama şimdilik, istatistiklerin, hayatını başka bir ülkede kazanmak için giden ve muhtemelen orada kalacak olan gençlerin tarafında yer alacağım.
Duygularını yazan bu genç arkadaş için ne düşünüyorsunuz? Yazan kim mi? Portekizli bir genç!
Yazıları posta kutunda oku