Turkish Forum

UÇARBİRLİK

Hüseyin Mümtaz

<p>UÇARBİRLİK HÜSEYİN MÜMTAZ</p> <p>“İlgili Kurum”, terör saldırıları nedeniyle asker sevkiyatlarının hava yoluyla yapılmasını istemiş. Terörle mücadele bölgelerinde görev yapan askerler izin, terhis ve hava değişimi gibi durumlarda THY tarafından ücretsiz taşınabileceklermiş... Bu yeni yaklaşım üzerine de Milli Savunma Bakanlığı ve Türk Hava Yolları iştiraki Anadolujet askerlerin sevkiyatı ve dağıtımın havayoluyla yapılması için görüşmelere başlamış. Özellikle Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgesinde terör riski olan bölgelere asker sevkiyatı ve dağıtımın güvenli bir şekilde yapılması için Milli Savunma Bakanlığı Türk Hava Yolları yetkilileri ile bir ön görüşme yapmış. Yapılan görüşme sonrasında bölgede görev yapacak askerlerin dağıtımı için havayoluyla taşınması için bir model üzerinde çalıştıkları öğrenilmiş. Çok güzel ve yerinde bir karar. Tek bir Mehmetçiğin burnunun bile kanamamasına ne kadar çok dikkat ettiğimizi, Mehmet’in tırnağına dünyaları değişmeyeceğimizi bilen bilir. Bu düşüncelerle yeni uygulamayı yürekten destekliyoruz. Ama işte insan zihni bu, aynı anda kaçınılmaz olarak başka şeyleri de düşünmesini engelleyemiyorsunuz. Yukarıdaki havasal uygulama, isimleri “özellikle” belirtilen “Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgelerinde” karayı, yâni toprağı, yâni “yer”i teröre terk ettiğimiz anlamına mı geliyor? Türk askeri; yabancı, düşman bir ülkede değil Türk vatanında; birliğine, memleketine, hastahanesine; dilediği saatte, dilediği araçla gidemiyor mu? “Askeri”nin gidemediği/olamadığı yerlerde “millet” nasıl, hangi koşullarda yaşıyor? Kosova, Afganistan, Lübnan veya askerimizin bulunduğu “başka ülkelerde”ki uygulamayla arada fark var mı? Olması gerekmiyor mu? Aslında partiyi, Mehmetçiklerin hafta sonlarında “çarşı izinine” üniformalarıyla çıkamamalarının başlamasıyla kaybetmemiş miydik? Kaç yıldır şehirde, kasabada; çarşıda, pazarda, yolda, sokakta, kahvede, pastahanede, sinemada; “divanda, dergâhta, bargâhta” “aramızda” bizim gibi gezinen üniformalı Mehmetçik göremediğimizi bir düşünsenize.. Bir düşünsenize… 23 Ekim 2012</p> <p>57′NCİ ALAY HER YERDE HEPİMİZ 57′İNCİ ALAY’IN NEFERLERİYİZ</p> - sancak

UÇARBİRLİK
HÜSEYİN MÜMTAZ

“İlgili Kurum”, terör saldırıları nedeniyle asker sevkiyatlarının hava yoluyla yapılmasını istemiş. Terörle mücadele bölgelerinde görev yapan askerler izin, terhis ve hava değişimi gibi durumlarda THY tarafından ücretsiz taşınabileceklermiş…
Bu yeni yaklaşım üzerine de Milli Savunma Bakanlığı ve Türk Hava Yolları iştiraki Anadolujet askerlerin sevkiyatı ve dağıtımın havayoluyla yapılması için görüşmelere başlamış.
Özellikle Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgesinde terör riski olan bölgelere asker sevkiyatı ve dağıtımın güvenli bir şekilde yapılması için Milli Savunma Bakanlığı Türk Hava Yolları yetkilileri ile bir ön görüşme yapmış. Yapılan görüşme sonrasında bölgede görev yapacak askerlerin dağıtımı için havayoluyla taşınması için bir model üzerinde çalıştıkları öğrenilmiş.
Çok güzel ve yerinde bir karar.
Tek bir Mehmetçiğin burnunun bile kanamamasına ne kadar çok dikkat ettiğimizi, Mehmet’in tırnağına dünyaları değişmeyeceğimizi bilen bilir.
Bu düşüncelerle yeni uygulamayı yürekten destekliyoruz.
Ama işte insan zihni bu, aynı anda kaçınılmaz olarak başka şeyleri de düşünmesini engelleyemiyorsunuz.
Yukarıdaki havasal uygulama, isimleri “özellikle” belirtilen “Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgelerinde” karayı, yâni toprağı, yâni “yer”i teröre terk ettiğimiz anlamına mı geliyor?
Türk askeri; yabancı, düşman bir ülkede değil Türk vatanında; birliğine, memleketine, hastahanesine; dilediği saatte, dilediği araçla gidemiyor mu?
“Askeri”nin gidemediği/olamadığı yerlerde “millet” nasıl, hangi koşullarda yaşıyor?
Kosova, Afganistan, Lübnan veya askerimizin bulunduğu “başka ülkelerde”ki uygulamayla arada fark var mı? Olması gerekmiyor mu?
Aslında partiyi, Mehmetçiklerin hafta sonlarında “çarşı izinine” üniformalarıyla çıkamamalarının başlamasıyla kaybetmemiş miydik?
Kaç yıldır şehirde, kasabada; çarşıda, pazarda, yolda, sokakta, kahvede, pastahanede, sinemada; “divanda, dergâhta, bargâhta” “aramızda” bizim gibi gezinen üniformalı Mehmetçik göremediğimizi bir düşünsenize..
Bir düşünsenize… 23 Ekim 2012

57′NCİ ALAY HER YERDE
HEPİMİZ 57′İNCİ ALAY’IN NEFERLERİYİZ

<p>UÇARBİRLİK HÜSEYİN MÜMTAZ</p> <p>“İlgili Kurum”, terör saldırıları nedeniyle asker sevkiyatlarının hava yoluyla yapılmasını istemiş. Terörle mücadele bölgelerinde görev yapan askerler izin, terhis ve hava değişimi gibi durumlarda THY tarafından ücretsiz taşınabileceklermiş... Bu yeni yaklaşım üzerine de Milli Savunma Bakanlığı ve Türk Hava Yolları iştiraki Anadolujet askerlerin sevkiyatı ve dağıtımın havayoluyla yapılması için görüşmelere başlamış. Özellikle Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgesinde terör riski olan bölgelere asker sevkiyatı ve dağıtımın güvenli bir şekilde yapılması için Milli Savunma Bakanlığı Türk Hava Yolları yetkilileri ile bir ön görüşme yapmış. Yapılan görüşme sonrasında bölgede görev yapacak askerlerin dağıtımı için havayoluyla taşınması için bir model üzerinde çalıştıkları öğrenilmiş. Çok güzel ve yerinde bir karar. Tek bir Mehmetçiğin burnunun bile kanamamasına ne kadar çok dikkat ettiğimizi, Mehmet’in tırnağına dünyaları değişmeyeceğimizi bilen bilir. Bu düşüncelerle yeni uygulamayı yürekten destekliyoruz. Ama işte insan zihni bu, aynı anda kaçınılmaz olarak başka şeyleri de düşünmesini engelleyemiyorsunuz. Yukarıdaki havasal uygulama, isimleri “özellikle” belirtilen “Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgelerinde” karayı, yâni toprağı, yâni “yer”i teröre terk ettiğimiz anlamına mı geliyor? Türk askeri; yabancı, düşman bir ülkede değil Türk vatanında; birliğine, memleketine, hastahanesine; dilediği saatte, dilediği araçla gidemiyor mu? “Askeri”nin gidemediği/olamadığı yerlerde “millet” nasıl, hangi koşullarda yaşıyor? Kosova, Afganistan, Lübnan veya askerimizin bulunduğu “başka ülkelerde”ki uygulamayla arada fark var mı? Olması gerekmiyor mu? Aslında partiyi, Mehmetçiklerin hafta sonlarında “çarşı izinine” üniformalarıyla çıkamamalarının başlamasıyla kaybetmemiş miydik? Kaç yıldır şehirde, kasabada; çarşıda, pazarda, yolda, sokakta, kahvede, pastahanede, sinemada; “divanda, dergâhta, bargâhta” “aramızda” bizim gibi gezinen üniformalı Mehmetçik göremediğimizi bir düşünsenize.. Bir düşünsenize… 23 Ekim 2012</p> <p>57′NCİ ALAY HER YERDE HEPİMİZ 57′İNCİ ALAY’IN NEFERLERİYİZ</p> - a 1

Hüseyin Mümtaz

Araştırmacı-yazar. 1947, Adapazarı doğumlu. Hüseyin Mümtaz, Erzincan Askerî Lisesi (1965), Harbiye (1967) ve Zırhlı Birlikler Okulunu (1968) bitirdi. Yurt içi ve dışında çeşitli kurslara katıldı. Yine yurt içinde ve dışında rütbelerinin gerektirdiği kıt’a ve karargâh görevlerinde bulunduktan sonra 1992 yılında albay rütbesiyle emekli oldu. Kıbrıs Türk Tarihi Kurumu, Türk Ocağı ve İLESAM üyesidir. Yurt içi ve dışında çeşitli bilimsel toplantılarda yayınlanmış çeşitli bildirileri vardır. ESERLERİ: Kıbrıs Güzeli Güzelleme mi İster (1992), Karadeniz Meydan Okuyor (1993), Kıbrıs Yeniden (1994), Elen Irkının Kâbusu Karadeniz (1997), Karadeniz’in Kitabı (2. bas. 2000), Türkiye’nin Sarkacı (2000).

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR