ILK 30 AGUSTOS ZAFER BAYRAMI’M

Koyden yeni gelmistim.Evimiz ana cadde uzerindeydi.Birden hic duymadigim,hic tanimadigim bir muzik sesiyle irkildim.Kulaga cok hos geliyordu.Hemen pencereye kostum.Gordugum manzara karsisinda dilim tutulmustu.Hic gormedigim kadar cok asker oyle bir disiplin ve coskuyla yuruyorduki…Adeta buyulenmistim.

Kardeslerimle birlikte kapinin onune kostuk.Marslarin coskusu yaninda ,askerlerin el ve ayak bilekleri bembeyaz bir sekilde,hic milim sasmadan ,ayni anda inip kalkiyordu.Rap rap rap sesleri gunlerce kulagimda cinladi.Hemen kardeslerimi sira yaptim,biz de basladik onlarla ayni tempoda yurumeye.Yolboyu alip basimizi gitmistik.

Sehir meydanina geldigimizin farkinda bile degildik.Orada istiklal marsi ve siirler okundu.Komutanlardan bir tanesi,gunun anlamini ifade eden konusmasini yapti.Zafer Bayrami’nin ne demek oldugunu biliyordum ama ilkkez boyle kutlanisini gormustum.Kardeslerim kucuktu.Eve donmek istiyorlardi ama ben bilmiyordum nasil donecegimizi.Korkmustum,caresiz bir sekilde bakinmaya basladim.Cocuk aklimla askerlerin yine geri donecegini dusunerek beklemeye basladim.

 

Annem bizi bahcede goremeyince telaslanmis ve aramaya cikmis.Kutahya pek buyuk degildi o zaman.Askerlerle birlikte geri donerken annemle burun buruna geldik.Sucum buyuktu,Sorumsuzca hareket etmistim. Ya kardeslerimin basina birsey gelseydi.Neyseki kotu bir sey olmamisti.

 

Aksam babam geldiginde,annem olanlari anlatmisti.Once cok kizdi babam ama sonra bizi oturttu karsisina.

 

“Cocuklar simdi beni iyi dinleyin;Birinci Dunya Savasi sonrasinda,Mondros Mutarekesi ve Sevr Antlasmasiyla yurdumuz dusmanlar tarafindan paylasilmisti.Bunu Kabul edemeyen Mustafa Kemal 19 mayis 1919 da Samsun’a cikarak Kurtulus Savasi’ni baslatmisti.Amasya Genelgesi’nin ardindan,Erzurum ve Sivas Kongreleri yapildi.Daha sonra Ankara’ya gelerek,23 Nisan 1920 de TBMM’ ni kurdu.

Ulkenin heryerinden gelen temsilcilerle,yurdumuzu kurtarmak icin” Misak-I Milli sinirlar icinde vatanin bir butun oldugu ve asla paylasilamayacagi dusuncesi”yle kurtulus icin careler aramaya basladi.Hemen duzenli bir ordu kurarak savasmaya basladi.1. ve 2. Inonu Savaslari kazanilinca ,yunan ordusu yeniden saldiriya gecti.Mustafa Kemal  ordularina;”Hatti mudafaa yoktur,sathi mudafaa vardir.Bu satih butun vatandir.Vatanin her karis topragi,vatandasin kaniyla islanmadikca terk olunamaz”emrini verdi.

23 Agustos-12 eylul tarihleri arasinda ,Sakarya Meydan savasiyla ilk defa savunmadan,taarruza gecilmisti.  Bu savasta Mustafa Kemal’e “Gazi “unvani ve “Maresal” rutbesi verildi.

Bu zaferden sonra,1922 Agustos ayina kadar hazirliklar tamamlandi.26 Agustos 1922 de dusmana saldiriya gecildi.30  Agustos da Mustafa Kemal’in baskomustasinda kazanilan ilk zaferdi .Bu savasa “Baskomutanlik Meydan Muharebesi”denildi.9 Eylul 1922 de dusman ege denizine dokuldu.

Hani hatirliyor musunuz,bizim koyun yanindaki Anitkaya kasabasini?Ordan baslamisti buyuk zafer.Iste kanimizin son damlasina kadar savasmadan ulkemizin bir karis topragini bile vermeyecegimizi dunyaya isbat etmis olduk.”

 

Bu yuzden her yil 30 Agustos geldiginde,dunyaya TURK’un gucunu hatirlatmak icin kutlama yapariz.

 

Babam rahmetlinin ,Ataturk’un ve Kurtulus Savasi’nda can veren sehitlerimizin kemikleri sizliyor mu acaba diye dusunmekten kendimi alamiyorum.Herbir santimine kan doktugumuz bu vatanin ordusunu dagitip,ulkesine asik askerlerini hapishanelere doldurup,ustelik vatan haini damgasini vurup,topsuz-tufeksiz ulkemizin bolunmesine seyirci kalan,hatta dusmanla isbirligi yapan gercek vatan hainleri…size sesleniyorum.Atin ustunuzden su ATATURK ve Cumhuriyet dusmanligini…Damarlanizdaki asil kana donun ve bir sorun kendinize”Ben kimim ve ben ne yapiyorum?”

 

Baska TURKIYE yok,bu ulke bizim ,bu ulke hepimizin…Birakin insanimizi kamplara bolmeyi…Birakin kin ve dusmanligi…Ulkemize hep birlikte sahip cikalim,sonra cok gec olacak,son pismanlik fayda etmeyecek…

 

30 Agustos Zafer Bayrami’miz kutlu olsun…

 

NE MUTLU TURK’UM DIYENE…

 

                                                                

 

Koyden yeni gelmistim.Evimiz ana cadde uzerindeydi.Birden hic duymadigim,hic tanimadigim bir muzik sesiyle irkildim.Kulaga cok hos geliyordu.Hemen pencereye kostum.Gordugum manzara karsisinda dilim tutulmustu.Hic gormedigim kadar cok asker oyle bir disiplin ve coskuyla yuruyorduki…Adeta buyulenmistim. - umran unlu