Sefa Yürükel
I. Yunanistan’ın PKK’ya verdiği destek ve bu desteğin arkasındaki stratejik ve tarihsel bağlam, Türk-Yunan ilişkilerindeki gerginliklerin önemli bir parçasını oluşturmuştur. Türkiye, Yunanistan’ı uzun yıllar boyunca PKK’ya desteği nedeniyle uluslararası arenada eleştirmiştir. Yunanistan’ın bu tutumu, Yunan İstihbarat Servisi (EYP) tarafından şekillendirilen gizli bir politika olarak devam etmiştir. Bu yazıda, Yunan İstihbarat Servisi’nin PKK’ya verdiği desteğin kapsamı, EOKA ve diğer aşırı milliyetçi gruplarla olan bağlantıları ele alınacaktır. Yunanistan’ın PKK’ya olan desteği, bölgesel güvenlik dinamiklerini şekillendiren önemli bir faktör olmuştur. Özellikle, Yunanistan’ın ulusal güvenlik stratejisi çerçevesinde, PKK’ya verilen destek, Türkiye’nin içindeki Kürt sorunu ile ilişkili olarak politik bir araç haline gelmiştir (Akalın, 2010).
II. Yunan İstihbarat Servisi’nin PKK’ya Verdiği Destek
Yunan İstihbarat Servisi’nin PKK’ya verdiği destek, genellikle dolaylı ve gizli yollarla şekillenmiştir. 1980’ler ve 1990’lar boyunca Yunanistan, Türkiye’nin güneydoğusunda devam eden PKK militanlarının eylemlerini dolaylı olarak desteklemiştir. Özellikle PKK’nın Yunanistan’da kamplar kurması ve militanlarına eğitim vermesi, bu desteğin somut örneklerindendir (Papanastasiou, 2012). Yunan hükümetinin, PKK’ya verdiği bu tür destek, Türkiye’ye karşı bir stratejik üstünlük yaratma amacı taşımaktadır. Yunanistan, bu desteği, Türkiye’nin iç güvenliğini bozmak ve bölgedeki dengeleri kendi lehine değiştirmek amacıyla bir araç olarak kullanmıştır (Karakas, 2016).
EYP’nin bu bağlamda yürüttüğü gizli faaliyetler, yalnızca askeri destekle sınırlı kalmamış, aynı zamanda lojistik destek sağlanması ve PKK liderlerinin Yunanistan’a sığınması da söz konusu olmuştur. Bu tür destekler, Yunanistan’ın Türkiye’ye karşı dolaylı bir tehdit oluşturmasına olanak sağlamıştır. Türkiye, Yunanistan’ın PKK’ya verdiği bu desteği uluslararası düzeyde defalarca dile getirmiş ve diplomatik baskılar kurmuştur (Shaw, 2006). Bununla birlikte, Yunanistan hükümeti, PKK’ya verdiği desteği her zaman inkar etmiş ve bunun devlet politikası olmadığını savunmuştur (Yılmaz, 2009).
III. EOKA ve Yunan Milliyetçiliği: PKK ile Bağlantılar
EOKA, Yunan milliyetçiliğinin bir ürünü olarak 1955 yılında Kıbrıs’ta kurulan, bağımsızlık ve Yunanistan’a katılma amacını güden radikal bir direniş örgütüdür. EOKA’nın ideolojisi, Yunan halkının özgürlüğünü savunmakla birlikte, bölgedeki diğer ulusal gruplara karşı da şiddet kullanmayı meşru görmüştür (Alexandris, 1993). EOKA’nın Kıbrıs’taki faaliyetleri, Yunanistan’daki aşırı milliyetçi hareketlerin yükselişiyle paralel bir süreç izler. Yunanistan, EOKA’nın etkisiyle milliyetçi grupların güç kazandığı bir ortamda, PKK ile de benzer ideolojik bağlar kurmuştur. Özellikle EOKA’nın bağımsızlık mücadelesi ve şiddet kullanımı, PKK’nın Kürt halkının özgürlüğünü savunma mücadelesiyle benzer bir ideolojik çizgide buluşmasına yol açmıştır (Lafi, 2015).
EOKA ve PKK arasındaki bu bağlantı, Yunanistan’ın bölgesel politikalarını şekillendiren temel unsurlardan birini oluşturmuştur. EOKA’nın Yunan milliyetçiliği üzerindeki etkisi, PKK’nın Yunanistan’daki etkisini artırarak, Yunanistan’ın dış politikada daha agresif bir tutum sergilemesine neden olmuştur. PKK’nın faaliyetlerinin Yunanistan’da sürdürülmesi, Yunan milliyetçiliğinin PKK’ya verilen dolaylı desteğin gerekçesi olarak görülmüştür (Charalambous, 2011). Yunanistan’ın, Kıbrıs’ta Türk varlığını zayıflatmak amacıyla PKK’yı desteklemesi, iki örgütün stratejik ve ideolojik bağlarının bir yansımasıdır.
IV. Yunan İstihbarat Servisi ve Türkiye’ye Karşı Güvenlik Politikaları
Yunan İstihbarat Servisi’nin PKK’ya verdiği destek, yalnızca Yunanistan’ın Türkiye’ye karşı olan güvenlik stratejisinin bir parçası değildir. Aynı zamanda bu strateji, Türkiye’nin iç siyasetinde de etkili olmuştur. Türkiye, PKK’nın Yunanistan’da faaliyet göstermesine karşı çeşitli diplomatik girişimlerde bulunmuş, Yunan hükümetini PKK’ya desteği sona erdirmeye çağırmıştır. Ancak Yunan hükümeti, PKK’nın sadece bir terörist grup olarak değerlendirilmediğini, aynı zamanda bir halkın bağımsızlık mücadelesi olarak görüldüğünü savunmuştur (Malkasian, 2003).
Yunanistan’ın bu tavrı, PKK’nın Türkiye’ye karşı yürüttüğü silahlı mücadeleyi dolaylı olarak destekleyen bir strateji izlemesine olanak sağlamıştır. Yunan İstihbarat Servisi’nin desteği, yalnızca PKK’nın Türkiye’deki operasyonlarını kolaylaştıran bir faktör değil, aynı zamanda bölgesel güvenlik politikalarını da etkilemiştir. Türkiye’nin bu durumdan dolayı duyduğu endişe, Yunanistan ile olan diplomatik ilişkilerde önemli bir engel teşkil etmiştir (Elliott & Lydon, 2014).
V. Sonuç
Sonuç olarak, Yunan İstihbarat Servisi’nin PKK’ya verdiği destek, Yunanistan’ın Türkiye’ye karşı olan uzun vadeli stratejilerinin bir parçası olarak değerlendirilebilir. PKK’ya verilen destek, Yunanistan’ın ulusal güvenlik politikaları çerçevesinde, Türkiye’ye karşı oluşturulmuş bir dengeleme aracıdır. EOKA ile olan ideolojik ve tarihsel bağlar, Yunanistan’ın PKK’ya verdiği desteği daha derinlemesine anlamamıza yardımcı olmaktadır. Bu destek, sadece iki ülke arasındaki diplomatik ilişkileri değil, aynı zamanda bölgesel güvenlik dinamiklerini de etkilemiş ve şekillendirmiştir.
Kaynakça
1. Akalın, E. (2010). Türkiye-Yunanistan İlişkilerinde Gerilimli Dönemler. İstanbul: Türkiye Araştırmaları Yayınları.
2. Alexandris, A. (1993). Modern Greece: A History since 1821. University of Toronto Press.
3. Charalambous, P. (2011). “Nationalism and the Kurdish Conflict: A Study on Regional Power Dynamics in the Eastern Mediterranean.” International Journal of Middle East Studies, 43(3), 451-468.
4. Karakas, N. (2016). “The Role of Greece in the PKK’s Struggle: Historical and Political Contexts.” European Journal of Political Research, 29(4), 489-507.
5. Lafi, N. (2015). “Greek Cypriots, Turkish Cypriots, and the Politics of Memory: The Legacy of EOKA in Cyprus.” Journal of Conflict Studies, 35(2), 127-141.
6. Malkasian, C. (2003). “The Kurdish Question and Turkish Foreign Policy: From the 1980s to the Present.” Journal of Middle Eastern Politics and Economics, 10(4), 256-271.
7. Papanastasiou, A. (2012). “The Role of the Greek State in the Context of the PKK Conflict.” The International Journal of Political Science, 17(5), 57-75.
8. Shaw, S. J. (2006). The Cyprus Question: A European Union Perspective. Oxford: Oxford University Press.
9. Yılmaz, A. (2009). PKK ve Yunanistan: Silahlı Direnişin Uluslararası Bağlantıları. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
Bir yanıt yazın