Siyasi Gerçeklik ve BOP’un Türkiye Ayağı
AKP, MHP ve CHP, ideolojik farklılık iddialarına rağmen, Büyük Ortadoğu Projesi (BOP) çerçevesinde ortak bir noktada buluşmaktadır. Türkiye’nin milli egemenliğini, üniter yapısını ve kimliğini tehdit eden BOP, bu üç partinin faaliyetleri olmadan hayat bulamaz. BOP’un amacı, Ortadoğu’yu etnik ve mezhepsel temelde bölmek, Türk kimliğini zayıflatmak ve Türkiye’yi federal yapıya sürüklemektir. Bu bağlamda, AKP, MHP ve CHP, birbirlerinden farklıymış gibi görünseler de BOP’un Türkiye ayağında görev alan üç siyasi yapı olarak karşımıza çıkmaktadır.
1. Üç Partinin Atatürk ve Türk Kimliği ile Mücadelesi
Her ne kadar MHP kendisini milliyetçi bir parti olarak sunsa da, bu milliyetçiliğin içi boşaltılmış, “Amerikancı milliyetçilik” anlayışına dönüşmüştür. Türk milliyetçiliğinin köklerinden koparılmış haliyle MHP, Türk kimliğini etnik alt kimliklere indirgeme girişimlerini meşrulaştırmıştır. AKP, muhafazakâr demokrasi kisvesi altında, Türk milletinin kurucu değerleri olan Atatürkçülüğü ve laikliği hedef almış, milli kimliği İslamcı bir çerçeveyle sulandırmıştır. CHP ise, Atatürkçü kimliği tamamen retorik düzeyde tutarak, küreselciliğin ve çokkültürlülüğün, etnikçiliğin savunuculuğunu yapmıştır.
Antropolojik ve Sosyolojik Perspektif:
Antropologlara göre, bir milletin kimliği dil, tarih ve kültürle şekillenir. AKP’nin eğitim politikalarıyla Türk tarihine ve Türkçe’ye verdiği zarar, CHP’nin kültürel liberalizmi teşvik eden tavrı ve MHP’nin Türk kimliğini etnik anlamda daraltması, bu kimliği tahrip etmeye yönelik koordineli bir çabanın parçalarıdır.
2. Apo’ya ve Bölücülüğe Bakış
Bu üç partinin PKK ve Abdullah Öcalan’a yönelik politikaları incelendiğinde, çelişkili ama derin bir işbirliği gözlemlenmektedir. AKP, açılım politikaları sürecinde, terör örgütüyle müzakere masasına oturarak Türkiye’nin milli birlik ve bütünlüğünü tehlikeye atmıştır. CHP, bu süreçte AKP’yi eleştirir gibi görünse de, açılım politikalarına örtük destek sunmuş, “barış” söylemleriyle bölücülüğün zeminini güçlendirmiştir. MHP ise, söylemde en sert tavrı takınsa da, uygulamada pasif kalmış ve bu sürece zımni destek vermiştir.
Psikolojik Perspektif:
Siyasi liderlerin ve partilerin, halkın korku ve umut duygularını manipüle ederek bölücülük politikalarını meşrulaştırdığı görülmektedir. Halkın terör korkusunu kullanarak, “barış” adı altında federatif yapıların zeminini hazırlayan bu üç partinin politikaları, psikoloji biliminde “duygusal manipülasyon” kavramıyla açıklanabilir.
3. Anayasaya Müdahaleler ve Federatif Yapının Dayatılması
Bu üç parti, anayasal değişiklikler yoluyla Türkiye’nin üniter yapısını aşındırmaya yönelik faaliyetlerde bulunmuştur. AKP’nin başkanlık sistemi adı altında federatif bir yapıya geçiş için attığı adımlar, CHP ve MHP’nin dolaylı desteğiyle hayata geçirilmiştir. Özellikle yerel yönetimlere geniş yetkiler verilmesi, merkezi otoritenin zayıflatılması ve etnik özerklik taleplerinin meşrulaştırılması, bu sürecin parçalarıdır.
Siyasal Bilimlerin Analizi:
Siyasal bilimciler, bu tür anayasal değişikliklerin, bir ülkeyi parçalanmaya götürebileceğini vurgulamaktadır. Federatif yapıların genellikle çok milletli devletlerde uygulandığını belirten uzmanlar, Türkiye gibi tek milletli ve üniter bir devletin bu sisteme zorlanmasının, dış kaynaklı bir plan olduğunu ortaya koymaktadır.
Sonuç: Türk Milleti Uyanmak Zorundadır
AKP, MHP ve CHP, farklı maskeler takarak aynı hedef doğrultusunda çalışmaktadır: Türkiye’nin milli kimliğini yok etmek, üniter yapıyı parçalamak ve BOP’un Türkiye ayağını tamamlamak. Bu üç partinin, Türk milletinin gerçek temsilcisi olmadığı açıktır. Milletimizin bu gerçeği fark etmesi ve kendi iradesine sahip çıkması gerekmektedir.
Bu mücadele, sadece siyasi bir mücadele değil; aynı zamanda sosyolojik, psikolojik ve tarihsel bir varoluş mücadelesidir. Türk milleti, tarihinden aldığı güçle bu ihanet çemberini kıracak kudrete sahiptir. Ancak bunun için uyanmak ve kendi iradesini yeniden hâkim kılmak zorundadır.
“Türk milleti çalışkandır, Türk milleti zekidir.”
Bu sözü unutmadan, Türk kimliğini ve Türkiye Cumhuriyeti’ni koruma mücadelesi vermek hepimizin boynunun borcudur.
KAYNAKÇA
1. Antropoloji ve Kimlik Üzerine:
• Benedict Anderson, Hayali Cemaatler: Milliyetçiliğin Kökenleri ve Yayılması, Çev. Mehmet Emin Özcan, İletişim Yayınları, 2006.
• Ziya Gökalp, Türkçülüğün Esasları, Ötüken Neşriyat, 1970.
• Samuel P. Huntington, Medeniyetler Çatışması ve Dünya Düzeninin Yeniden Kurulması, Vadi Yayınları, 2001.
2. Sosyoloji ve Türk Kimliği:
• Pierre Bourdieu, Habitus ve Alan: Sosyal Pratik Teorileri Üzerine Yazılar, Çev. Vefa Saygın Öğütle, Heretik Yayıncılık, 2019.
• İbrahim Kafesoğlu, Türk Millî Kültürü, Ötüken Neşriyat, 1982.
• Emre Kongar, 21. Yüzyılda Türkiye: 2000’li Yıllarda Türkiye’nin Toplumsal Yapısı, Remzi Kitabevi, 2002.
3. Psikoloji ve Siyasi Manipülasyon:
• Gustave Le Bon, Kitleler Psikolojisi, Çev. Ahmet Fethi, İnkılap Kitabevi, 2009.
• George Orwell, 1984, Çev. Celal Üster, Can Yayınları, 2020.
• Noam Chomsky, Medya ve Manipülasyon, Çev. Emrah Akbaş, Kalkedon Yayıncılık, 2013.
4. Siyasal Bilim ve Anayasa Değişiklikleri:
• Andrew Heywood, Siyaset: Kavramlar ve Tartışmalar, Çev. Mustafa Yıldız, Adres Yayınları, 2019.
• İlber Ortaylı, Cumhuriyetin İlk Yüzyılı (1923-2023), Kronik Kitap, 2021.
• Doğu Perinçek, Bölücü Terörün ve ABD’nin Çıkmazı, Kaynak Yayınları, 1990.
5. BOP ve Türkiye:
• Mahir Kaynak, Ortadoğu’da Büyük Oyun: Yeni Dünya Düzeni ve Türkiye, Timaş Yayınları, 2003.
• Cengiz Çandar, Mezopotamya Ekspresi: Bir Tarih Yolculuğu, İletişim Yayınları, 2012.
• Yalçın Küçük, Türkiye Üzerine Tezler, Tekin Yayınevi, 1984.
6. Açılım Süreci ve Terör Politikaları:
• Hasan Cemal, Barışı Aramak, Everest Yayınları, 2012.
• Şükrü Elekdağ, “Türkiye’nin Kürt Meselesi ve ABD’nin Yaklaşımı”, Uluslararası Politika Akademisi (2010).
7. Uluslararası Perspektif ve Federatif Yapı:
• Immanuel Wallerstein, Modern Dünya Sistemi, Çev. Ender Abadoğlu, Yordam Kitap, 2012.
• Edward Said, Şarkiyatçılık: Batı’nın Doğu Anlayışları Üzerine, Çev. Berna Ülner, Metis Yayınları, 1999.
• Fikret Başkaya, Paradigmanın İflası: Resmi İdeolojinin Eleştirisine Giriş, Özgür Üniversite Yayınları, 2000.