Güney Azerbaycan 1945-1946 Qısa-ömürlü Milli Hükümetini Analım, -Oğuz Türk
Bizim modern siyasi, milletlerarası ilişgiler, ve hetta soyuq savaş erası Güney Azerbaycan’la başlamışdır. Milletler Ligi’nde ve Birleşmiş Milletler Teşkilatı’nda birinci danışığa qoyulan taslaq da Güney Azerbaycan qonusu olmuşdur. İran’ın islamçı terorçu rejimi açıqca e’tiraf etmese de, Güney Azerbaycan, dünya siyasentinin en önemli qonusu olaraq, o bölgeyi etgileyecek ve değiştirecek güce sahibdir. Güney Azerbaycan’ın isteği, İran deyilen yerin saxta sınırlarını değişdirmekdir ve bu işe gücü de vardır. Güney Azerbaycan, bölgenin ve İran’ın sınırlarını değiştirerek, bir bağımsız, ilerici, ve demokratik ülke yaratmaq niyetindedir.
Azerbaycan Türkleri min iller böyü hem özlerini, hem de qomşu milletleri idare etmişler. Azerbaycan Türklerinin Fars’lara, Ermeni’lere, Gürcü’lere, Ereb’lere, Kürd’lere, ve başqa milletlerin üzerine qurduğu edaletli hakimiyeti ve devletlerinin edaleti o bölgenin yazılarında, edebiyatında ve kültüründe açıqca görünmekdedir. Tarixin hafizesinde bir gerçek kimin olaraq, Azerbaycan Türklerinin başqa milletlere hakimiyetlerinde, milletlerin din, kültür, dil, ve geleneklerine sayqı qoyulmuş ve eşitlik ve edalet uyqulanmış, hetta çox zamanlar ö biri milletlerin dinleri veya dilleri ve kültürleri gelişdirilmişdir. Tarix boyu, Azerbaycan Türkünün idere altında olan yerlerde, heç bir milletin dilini ya dinini zorla deyişdirib asimile etmeğe dayir heç bir şahid yoxdur. Min iller süresinde, Qezneviler, Selcuqlar, Sefeviler, Afşarlar, Qacarlar, ve başqa bölgesel veya yerel devletler ve imperatorluqlarda, Xiristiyanlar, Yehudiler, ve Müsülmanlar bir birinin yanında rahatlıqla yaşamışlar. Azerbaycan Türkünün min iller boyu hakimiyetinde heç bir milletin dili heç zaman yasaqlanmamışdır. İmperatorluqlarda her milletin dili qorunmuş, sayqı qoyulmuş, ve gelişdirilmişdir. Bizim bölgede, ta 1920lerecen, min iller boyu töre böyle olmuşdur.
1900lerin sömürgeçi gücleri Türk hakimiyetine son vermeğe qesd etmişdiler, ve Qacar devletini ze’ifledib, yox edib, şahlıq rejimini yerinde tutaraq, Ehmed Şahın yerine, savadsız, ve en az uyqun olan, Reza Pahlavi adında bir Fars’ı iş başına getirdiler.
Belelikle böyük Qacar imperatorluğuna son qoyuldu. Üzüntüyle demek olar ki 1923de, xarici güclerin eli ile, Qacar imperatorluğunun çoküşünden ve Reza Pahlavi’nin hakimiyeti qesb edenden sonra, durum değişdi.
Değişik milletlerin din, dil ve kültürlerine düzümlü olan Qacar düzeninin yerini, Farsçı, ırqçı, ve Arya xesteliğine tutulmuş bir deli düzen almışdı. Reza Pahlavi savadsız ve becereksiz olduğundan, çoxlu Avrupa görmüş, Nazi’lerin düşüncelerine yaxın, oxumuşları işe aldı ve böylelikle, ”bir dil ve bir din” quralıyla ”İran” adında ülkeni qurdu.
Reza Pahlavi ve oğlu Mohammad Reza Pahlavi, 57 il sürdürdükleri hakimiyetlerinde, dünyanın böyük güclerinin onayıyla, milyarlar dolar neftin puluyla, ve elbette ki yüzminler Güney Azerbaycan’lının ve başqa milletlerin soyqırımının yaratdığı qorxusuyla, indi dünyada tanınan ”İran” adlanan ülkeni qurub ve idare etdiler. Pahlavi’lerin altında, her kes İran’lıydı ve qondarma Arya ırqındanıydı, ve her kes ki özünü İran’lı bilmirdi, tarix boyu, böyük Kuruş’un şanlı ülkesini işqal edenlerin qalıntılarıydı ve asimile olub eriyib getmeliydi.
Çoxlu yerli ve xariceli parayla alınmış şerq bilim adamları ve universite profesorları, ve sözde intellektuallar, hem sol ve hem sağ düşünce kesimi olaraq, İran’ın milletlerinin Farslaşmasını onaylamışdılar. Yeni düzelmiş ve yeni anlam daşıyan ”İran’lı”, İslam’dan önce böyük şanlı Fars imperatorluğunun direk neslinden söylenilirdiler. Elbette ki neft pulları her vicdanlı insanın görüşünü değişdirmeğe ve ”böyük İran” düşüncesini qebullanmağa yeterliydi. Reza Pahlavi, ırqçılıqda daha ileri ve aşırı getdikce, onu güce getiren devletler, onu İran şahlıq textinden alıb, pis bir durumda ölmeye, Güney Afriqa’nın Durban şehrine sürgüne gönderdiler. Biz onu, onun bilmezliği, cahilliği ve zalimliği, ve Azerbaycan ve Türk düşmanlıği ile tanıyırıq.
Reza Pahlavi devi sürgüne gönderilmişdi, ve Güney Azerbaycan’lılar bu gireveni qullanıb, öz özerkliğini ve iqtidarını yeniden ele geçirmek üçün, ”Azerbaycan Demokratik Partisi” altında qurublaşmağa başlamışdılar. Milli dirçelişin neticesinde 1945de Güney Azerbycan’lılar, birdaha öz milli hükümetlerini qurdular. Güney Azerbaycan milli hükümeti, Seyid Ce’fer Pişeveri başçılığıyla, bütün insan ve milli heqlere uyalı ve bütün iqtidarla, demokratik ve ilerici bir devletiydi. Güney Azerbaycan qadını özgürüydü, ve yasal olarak seçib seçile bilirdi. Azerbaycan Türkcesi oxullarda ders verilirdi. 20 ilden aşqın Pahlavi dağıntı ve söküntüsünden sonra, yollar, köprüler, ve binalar yeniden tikilirdi. İşçilerin, ekinçilerin ve bütün milletin heqleri yasal olaraq tanınırdı. Bilimevleri ve universiteler tikilirdi. Güney Azerbaycan’ı qorumaq üçün milli ordu qurulmuşdu.
Baxanlıqlar ve devlet idareleri düzelmişdi. Ama, üzüntüyle, bir il milli hükümetin yaşam süresindeki yapıcılıq, tikinti ve yenileme, xarici güclerin eliyle İran şahlığı textine qonulmuş olan, Reza Pahlavi’nin oğlu Mohammad Reza Pahlavi’nin eliyle yox olmağa mehkum olmuşdu. İran şahı Güney Azerbaycan’ı işqal etmeğe qerar vermişdi. 1946nın son ayında, İran rejimi Rus’ların onayıyla ve dünya güclerinin başda AB’nın yardımıyla Güney Azerbaycan’ı işqal etmeğe başladı.
Görgü tanıqlarına göre, onminler me’sum Güney Azerbaycanlı soyqırıma uğradı. Ekin yerleri oda çekildi, milletin evleri talan oldu, qadınların namusuna geçildi, ve erkekleri öldürüldü. Fars ordusu Güney Azerbaycan’da uyquladığı vehşilikde heç bir sınır tanımırdı. 1946da, bütün dünya baxa baxa, Fars ordusu Güney Azerbaycan’a tecavuz etdi. Bizim şeherlerimizde ve kendlerimizde qorxu ve vehşet yaratmaqda, Fars ordusunun önünü alan yoxuydu. On ilden aşqın, şahın ordusu ve gizli servisi Güney Azerbaycan Türkünü, gönlü istediği kimin, oğurladı, sürgüne gönderdi, işkence etdi, cezalandırıdı ve öldürdü.
İşqalın dehşetli ilk heftelerinde, texminen 35,000 me’sum Güney Azerbaycan’lı öz yaşamlarını itirdiler. Ardından gelen günlerde, heftelerde, aylarda, ve iller daha qorxunc ve vehşetliydi. Minler uşaq, qadın, yaşlı ve genc, İran’ın güney çollerine sürgün yollarında canlarını elden verdiler. Yalnız 10 il geçenden sonra, ve E’lahezret Mohammad Reza Pehlevi hezretleri, Güney Azerbaycan’ı basdığından ve ezdiğinden emin olandan sonra, ”ferman e humayuni” ile Güney Azerbaycan’a ”genel bağışlama” emrini verdiler.
Bu qoxu ve vehşet durumu Pahlavi hükümetini deviren 1979 inqilabınacan devam etdi. 1979da şah diktatorluğu, öz yerini mollaların aşırı dinci ve terorist sistemine vermişdi. Devrimin ilkeleri ”bağımsızlıq-özgürlük-İslam cumhuriyeti’, çox erken unudulub ve devrim öz nütfesinde boğulmuşdu. Devrim ilkelerinden yalnız islam’ın aşırı tefsiri qalmışdı ve çox acımasızca, şiddetle ve qorxuyla uyqulanmağa başlamışdı. Demek olar, yalnız idareciler değişmişdi ve zorbalıq sistemi, ve milletlere basqı rejimi aynen yerinde qalmışdı.
Pehlevi siyasetlerinin devamı olaraq, Farslarşdırma, asimile siyasetleri, Güney Aerbaycan’ı felakete surub yox etme ve Türklerden boşatma projesi, İslami hükümet terefinden uyqulandı. İlk illerde yüzler Güney Azrebaycan’lı ”xelqi müselman” başqaldırısında öldürülüb minlerin yaşamı perişan oldu.
Onminler Güney Azrebaycan Türkü İran devletinin resmi doktorininden değişik siyasi yönleri tutduqları üçün gizli ya açıqda e’dam edildiler. İslam cumhuriyetinde, Zülm ve basqı artırıldı, nufus sayısı iki qat oldu, ve yoxsulluq yüzler qat çoxaldı. Güney Azerbaycan daha da çox parçalandı, ve yeni ”ustan” vilayetler yaratmaq bahanesi ile, Azerbaycan’ın adı Azerbaycan topraqlarının üstünden qaldırıldı.
Şeherlerin, çayların, yolların, dağların, ve insanların adları zorla anlamsız ve tanış olamayan Fars adlara deyişdi. 1979dan indiyecen, demek geçmiş 33 ilde, Güney Azerbaycan ve Güney Azerbaycan Türkü daha da çox yoxluğa sürüklenmişdir. İran İslam Cumhuriyeti, Güney Azerbaycan’ın çırpınan ureği olan, ve damarlarında yaşamını daşıyan qan olan Urmu Gölü’nün qurutmasına ve milyonlar Güney Azrebaycan’lının yox olmasını qesd etmişdir.
Bu duruma qarşı çıxan Azerbaycan qızları ve oğlanları, hazir halda, İran zindanlarında işkence altındadırlar. Güney Azerbaycan’lı Türk’e sistematik sayqısızlıq eden ve Türk’e tohin etmeği gelenek haline getiren İran devletinin resmi orqanlarına qarşı çıxanlar, minlerce tutuqlanıb, işkence olub, öldürülmüşler. Qarşı çıxanların aileleri dağıdılıb, evleri ellerinden alınır. İran celladlarının terorcu elleri bütün dünyada ve özellikle de qomşu ülkelerde, Azerbaycan Cumhuriytinde, Türkiye’de, Pakistan’da, Efqanistan’da, Iraq’da, Suriye’de ve başqa Ereb ülkelerinde qorxu, vehşet ve teror yaratmaqla meşquldur. İran rejimine qarşı olan her kes dünyanın her yerinde olur olsun, teror qorxusu altında yaşamaqdadır.
Geçmiş 33 ilde, yüzler xaricde yaşayan İran rejimine qarşı çıxan, ya İran’a qaçırılıb yox edilmişdir, ya da xaricde öldürülmüşdür.
İran milletlerin zindanıdır. Oyunun qurallarını Fars’lar belli edirler, ve Fars-olmayanlar da, fars’laşmağa mecbur olmuşlar. Geçmiş 80 ilde bu Fars’laşmanın arxasında olan güc ise, İran’ın terorist ordusu, milyarlar neft pulu, işkence, öldürme, sürgüne sürme, çeşitli incitme yolları, aşağalama, olmuşdur. İndiki durumda, İran rejiminin müxalifeti, insan heqlerinden danışmaq luxu var.
Amerika da, İran’ın nüve silahları üretmek qonusunda, uzun uzun mediya ses sedası sala biler. Ancaq, bize, Güney Azerbaycan Türk’ü olaraq, qonu daha başqadır. Bize, bizim bir millet kimin, ve milli kimlik ile, var olub olmama qonusu daha önemlidir. Bizim qonumuz, bizim danıla bilmez heqqimiz, öz milli egemenliğimizdir. Bizim derdimiz İran’da değil. Bizim derdimiz İran’dır. Bizim derdimiz İran işqalıdır.
Toprağımız Azerbaycan’ın ve milletimiz Türk’ün en böyük düşmanı olan İran varlığı bizim derdimizdir. Beli, elbette ki, biz de insan heqlerinden her yerde ve her girevede, danşıa bilirik, ve danışmalıyıq da. Ancaq, bize en hessas ve en öncelikle qonu bizim milli heqqimizdir. Bizim milletimizin düşmanından ne insan heqleri isteye bilirik ki? Bize öncelikli ve önemli olan qonu, Güney Azerbaycan Türk’ü olaraq, milli bağımsızlıq, ve milli kimlikdir. Demek, görüşümüzce, insan heqlerinden danışmaq, bizim durumda, milli heqqimizi gözardı etmek, ve Güney Azerbaycan Türk’ünün soyqırımına göz yummaqdır. 68 il önce, Pişeveri önderliğinde, qısa yaşayan milli hükümetimizden ala bileceğimiz dersler, çox önemli ve vaz geçilmemelidir. İndi biz çox yaxçı anlamışıq; Bizim derdimiz İran içindeki değil, bizim derdimiz ele İran’ın özüdür. ”Güney Azerbaycan İstiqlal Partiyasi”nın en önemli ilkelerinden olan, en öncelikde, en heyati olan, ve en zeruri olan gereklikik, Güney Azerbaycan’ın bağımsızlığıdır.
İran’ın sözde İslam devletinin nüve bilimine ve silah üretme gücüne yöneli çabaları, belli düzeyde deterans yaradıb, yalnız bölgede ve dünyada qorxu ve teşennuc yaradmaqla yanısıra, dünya kamuoyunu İran’da geçen basqılar ve soyqırımlardan uzaq tutmaqdır. İran adlanan yer, milletlerin zindanıdır ve buna örtü yapmaq üçün, rejim her dönemde değişik qışqırtılar yarataraq, her kesi şaşırdıb, içerideki basqıları artırmaqdadır. İran rejimi berbercesine vehşet ve teror yumruğunu her yere uzatmış ve ” Amerika’ya ölum”, ”İsrail’e ölüm”, ”İngiltere’ye ölüm” şuarlarıyla dünyada tanınır.
Dünya kamuoyu da ”İran’lı”ların bu sözleri dediklerini sanır. Halbuki, ”İran’lı” diye bir şey yoxdur. Biz Güney Azerbaycan Türk’ü olaraq, kimseye, ve heç millete ölüm olsun demerik. Biz vetenimizi işqal eden İran’çılara her kes olur olsun, ve her milletden olur olsun deyirik ki, Güney Azerbaycan’ın terk edin. ”Ölüm olsun” şuarını vermeğe mecbu olsaq bile, ”Ölüm olsun İran’a” ”Merg ber İran”, demek zamanı gelib de geçmişdi. Lütfen, bu şuara şaşıranlar, 34 il, her millete, her yere yaman yovuzla aşağalıq yağdıran İran devletine qarşı, bir setir söz yazılarını göstersinler. İran milleti diye bir şey hem bilimsel olaraq hem de toplum bilimi olaraq yanlış qavramdır. Orda, 30,000,000u aşqın Güney Azerbaycan Türkü var, ve İran’ın çoxunluğunu quran milyonlar Fars olmayan Türkmen, Ereb, Beluç ve kürd var. Teror ve vehşet bağırtıları yalnız İran Fars-Şie ırqçı ve kökdenci rejimin terefinden gelir, ve rejime qarşı olan barış sever milletlerin sözü değildir.
İran, milletler zindanıdır, ve biz dünya siyasi topluluqlarından, gerçekleri görmelerini isteyirik. İran’dakı siyasi ve etnik değişikliklere diqqet olunmalıdır. Böyle bilinsin ki, Güney Azerbaycan Türkü, İran terorcu rejiminin siyasi tutumunu paylaşmır ve ona qarşıdır. Dünya bunu bilmelidir ki bize göre yalnız bir düşman var, o da ”İran İslam Cumhuriyeti”dir. Bizim düşmanımız uzaqlarda değildir. Bizim düşmanımız bizim ata baba topraqlarımızı işqal eden ve bizi en ilkel insani ve milli heqlerden mehrum edip, dünyadan geride tutandır.
Bizim düşmanımız Fars ırqçılığı ve onu temsil eden cinayetkar ve zalim sözde İslam rejimidir. Biz, yaşayıb da, sonsuzadek Güney Azerbaycan’ı işqal eden Fars ırqçılarıyla savaşda olacağık. İndi 80 ilden aşqındır ki Güney Azerbaycan öz bağımsızlığını itirib, devletçiliğini İran’a utuzub, ve İran sisteminin işqalı altında sürünmekdedir. Güney Azerbaycan Türkü en ilkel insan heqlerinden, demek eğtim ve öğretimden, öz ana dilinden, öz işinden, öz toprağından, ve öz kültür ve geleneklerinden mehrum olmuşdur. Bir sözde demek olar ki, Güney Azerbaycan uyqarlığı ve medeniyeti ölmek halındadır. Güney Azerbaycan Türk milleti her insan sever ve milli heqlere deyer veren ve sayqısı olan insanlardan ve qurumlardan ilgi ve yardım isteyir. Bizim yardım çağrımızı bütün demokratik ve özgürlük sever devleti ve qeyri devleti qurumlara yetirin.
Bu yardım çağrısını her yere yetirib yaymaq özellikle her Türkün ve her Azerbaycan’lının borcudur.
Umudumuz, bağımsız ve özgür Güney Azerbaycan ve gelecek Böyük ve Bütün Azerbaycan’dır.
Oğuz Türk / TURKISHFORUM – ABDULLAH TÜRER YENER