SÜRGÜNLER ÜLKESİ…
Bazı dostlarım sormuşlar; hocam hukukun olmadığı yerde düzen olur mu?
Olmaz…
Sadece düzen de değil “mutluluk” da olmaz…
Bize fakültede öğrettiler ki; yargı kurumları “hukukun” temel taşlarıdır.
Devletin varlığı…
Çağdaş düzenin kurulması, huzurun tesisi, liyakatin, temiz ahlakın, dürüstlüğün önemi yargı kurumlarına bağlıdır…
Elbette “tarafsız ve bağımsız” yargı kurumlarına…
***
Son yıllarda, özellikle 2010 yılından, özellikle son “referandum” ve Partili Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ nin kabulünden sonra başta “Anayasa Mahkemesi” olmak üzere,
Sayıştay, Danıştay, Yargıtay gibi yüksek mahkemelerin verdiği ya da aldığı kararlara bakıyorum da, aklıma “kadıların” olduğu dönemler geliyor…
Öyle saçma sapan kararlar almışlar ki neredeyse tamamı siyasi ve sosyal “fıkralara” konu olmuş…
15 Temmuz çakma darbe kalkışmasını müteakiben ve son süreçte;
Gazeteciler, yazarlar, sanatçılar, siyasetçiler, milletvekilleri ve belediye başkanları için açılan davalardaki “gerekçeleri” okuyunca
Aklıma rahmetli babam Genç İbrahim’in sıkça anlattığı bir fıkra geldi. İzninizle onu paylaşmak istiyorum…
***
Hırsız gece gireceği evin keşfini yapmış, oradan girerim, buradan girerim derken balkonda karar kılmış…
Karanlık basınca yağmur borusuna tutuna tutuna balkona çıkmış, iki adım atsa içeri girecek, lakin korkuluğu tutmuş elinde kalmış, aşağı düşmüş, ayağını kırmış…
Çıkıkçıya, kırıkçıya, hekime, cerraha gideceğine doğru “Karakuş”a koşmuş:
“Kadı efendi, soyacağım eve girmek isterken, balkonun korkuluğu kırıldı, düştüm bu hale geldim, ayağımı kırdım, ev sahibinden davacıyım!”
Kadı bile şaşırmış:
-Niye, ev sahibinin günahı ne?
“Balkonu çürük yaptırdığı için, düştüm ayağımı kırdım!”
-Sen de evi soymak için girmek üzereymişsin…
***
“Onun cezası başka!”
***
Karakuş’un da aklı yatmış, ev sahibini çağırmış: Niçin balkon korkuluğunu çürük yaptırdın, adam düşmüş ayağını kırmış!
Ev sahibi boynunu bükmüş: “Balkonu ben yapmadım ki, marangoz yaptı, kabahat onun!”
Marangoz çağırılmış, kadı adamı azarlamış: Niçin işini doğru dürüst yapmıyorsun, bak adam düştü, ayağını kırdı!
Marangoz da kendisini savunmuş: “Kadı efendi, ben balkonu yaparken, sokaktan yeşil feraceli bir kadın geçiyordu, ona dalmışım, o kadar güzel yeşildi ki!
Demek ona bakarken çiviyi boşa çakmışım, korkuluk kırılmış!”
***
Kadı, marangozun bu savunmasını da geçerli bulmuş, mübaşire bağırmış:
-Yeşil feraceli kadını bulup getirin!
Kadın gelmiş, kadı efendi çıkışmış: Be hatun, niçin o kadar göz alıcı ferace takıyorsun, senin feracenin rengi marangozun gözünü almış, kaza olmuş!..
Kadın da kendisini savunmuş: “Kadı efendi, ben feraceyi boyasın diye, boyacıya verdim, o da tutmuş yeşile boyamış, bütün suç boyacının!”
***
Kadı efendi, boyacıyı çağırtmış: Ulan boyacı, niçin hatunların feracesini öylesine göz alıcı yeşile boyuyorsun da, onlar yoldan geçerken balkon yapan marangozların gözlerinin feraceye takılıp, çivileri boşa çakmalarına ve oraya tırmanmaya kalkan hırsızların yere düşerek ayaklarını kırmalarına neden oluyorsun?
Boyacı bir yanıt bulamamış…
Karakuş kükremiş: Götürüp asın bu boyacıyı…
Boyacıyı götürmüşler.
Bir süre sonra cellat gelmiş: “Kadı efendi, demiş, o boyacının boyu sehpaya uzun geldiğinden kendisini asamıyorum…”
Karakuş:
-Öyleyse, kısa boylu bir boyacı bul, onu as…
***
Evet, o devirler çok gerilerde kaldı, ama ne yazık ki özellikle son yirmi yılda yaşadığımız “hukuk” skandalları;
Yüzünü Kaç’Ak Saray’ a dönmüş mahkemelerin, hakimlerin, savcıların kararlarındaki saçmalıklar değişen hiçbir şeyin olmadığını gösteriyor…
Adam ne meclisi, ne anayasayı takıyor ne AİHM’ni; burnunun (!) dikine gidiyor…
Bir tek “savcı” gereğini yapamıyor…
***
Diyorum ki her “kirli” ya da kötü şeyi ‘eskiye’ eskilere yakıştırma yapanlar bu fıkradan utanırlar mı?
Ne dersiniz?
Çok sevdiğim ve kullandığım bir sözdür; “Bir ülke utanma duygusunu yitirmişlerle dolunca sürgünler ülkesi olur…”
Erdoğan ÖZGENÇ
İstanbul 27.11.2024 03.10
Bir yanıt yazın