Parkinson’a yeni terapi

Yeni terapi Derin beyin stimülasyonu Parkinson semptomlarını önemli ölçüde azaltıyor.

Uzman, etkinin doğrulanması ve prosedürün hızlı bir şekilde onaylanması durumunda yaklaşık dört ila beş yıl içinde piyasaya çıkabileceğini tahmin ediyor. Semptomları özellikle güçlü bir şekilde dalgalanan Parkinson hastalığından etkilenenler bundan özellikle yararlanabilir; Bu, diğer şeylerin yanı sıra kadınlarda da geçerlidir. Peki ya maliyetler? Timmermann, geleneksel derin beyin stimülasyonunun şu anda hasta başına toplamda yaklaşık 50.000 avroya mal olduğunu söylüyor. Yüksek miktar sadece birkaç yıl içinde halkın karşılığını amorti edecek.

Beyin stimülasyonunun yeni bir biçimi, Parkinson hastalarının yaşam kalitesini geleneksel yöntemden çok daha fazla artırabilir: yalnızca semptomları önemli ölçüde azaltmakla kalmaz, aynı zamanda gereken ilaç miktarını da azaltır. Yöntemin nasıl çalıştığı ve ne gibi riskler oluşturduğu.

Yeni bir beyin kalp pili türü muhtemelen Parkinson hastalığının semptomlarını çok daha iyi kontrol edebilir: Bir araştırma, uyarlanabilir derin beyin stimülasyonu (aTHS) olarak adlandırılan şeyin, geleneksel sabit derin beyin stimülasyonuna (cTHS) kıyasla motor problemlerinin süresini kabaca yarı yarıya azaltabildiğini yazıyor. San Francisco’daki Kaliforniya Üniversitesi’nden Carina Oehrn von liderliğindeki grup “Doğa Tıbbı” dergisinde. Ancak grup, süreci yalnızca her biri DBS’nin her iki formunu da yaklaşık bir ay boyunca kullanan dört kişi üzerinde bir kavram kanıtında test etti.

Alman Nöroloji Derneği (DGN) Başkanı bir “dönüm noktasından” söz ediyor: Marburg Üniversite Hastanesi Nöroloji Bölümü Direktörü Lars Timmermann, “Bu çalışma alanı açıyor ve dramatik bir şekilde ilerletiyor” diyor.

Neyle ilgili? Yalnızca Almanya’da 200.000 ila 400.000 kişiyi etkilediği tahmin edilen Parkinson hastalığında, beyindeki nörotransmiter dopamini üreten sinir hücreleri ölür. Tipik semptomlar arasında titreme, kas sertliği ve hareket bozuklukları yer alır.

Terapi genellikle başlangıçta nörotransmiter dopaminin yerini alması amaçlanan ilaçlara dayanır. Ek olarak, beyin pili olarak da bilinen derin beyin stimülasyonu kullanılır, ancak genellikle yalnızca ilacın hareket bozukluklarına karşı yeterince yardımcı olmadığı durumlarda kullanılır. Timmermann’a göre prosedür çok daha erken bir zamanda, çoğunlukla hastalığın dördüncü yılından itibaren anlamlı olabiliyor.

Derin beyin stimülasyonunda, hedeflenen implante elektrotlar, beynin belirli bir bölgesinde, bazal ganglionlarda, buradaki hücre gruplarının patolojik bir şekilde uyum içinde ateşlenmesini ve dolayısıyla sertlik ve titreme gibi tipik semptomları tetiklemesini önlemek için elektriksel uyarıları kullanır. Timmermann, “Derin beyin stimülasyonu, etkilenenlerin yaşam kalitesini önemli ölçüde artırabilir” diyor.

Bununla birlikte, hızlar sürekli çalışır, bu sıcaklığa bağlı olarak aktif faza bağlı olarak çok güçlü veya çok zayıf bir yapıya sahip olabilir – ayrıca kırılganlığın büyük ölçüde dalgalanabildiğinden.

Motor korteksteki implantlar aracılığıyla kontrol

Timmermann, süreci sürekli olarak saatte 80 kilometre hızla giden bir arabaya benzetiyor. “Şehirde çok hızlı, otoyolda ise biraz yavaş.” Hızı ilgili ortama göre ayarlayabilecek bir tür hız sabitleyici faydalı olabilir.

Geleneksel beyin kalp pillerinin aksine, derin beyin stimülasyonu, elektriksel beyin uyarılarının yalnızca o anda ihtiyaç duyulan ölçüde kullanılmasını sağlamayı amaçlamaktadır; mümkünse ne daha fazla ne daha az. Bu, beynin her iki yarım küresindeki motor kortekse yerleştirilen ve oradaki semptomları sürekli olarak kaydeden ve bunu düzenlemek için ne kadar uyarının gerekli olduğunu belirleyen implantlar ile sağlanır.

San Francisco’daki ekip, 10 ila 15 yıldır hasta olan dört erkekle yapılan pilot projede yaklaşımın faydalarını belirledi. İlk olarak, Parkinson semptomlarından hangisinin kendilerini en çok rahatsız ettiğini belirtmeleri istendi: Dört hastanın üçünde bunlar yavaş hareketler veya teknik jargonda bradikineziydi.

Kör bir prosedürde, katılımcılar DBS’nin iki formunun her birini birer ay boyunca kullandılar. En rahatsız edici semptomların süresi, sürekli derin beyin stimülasyonu ile karşılaştırıldığında adaptif ile kabaca yarı yarıya azaldı ve katılımcıların yaşam kalitesine ilişkin öz değerlendirmeleri önemli ölçüde arttı.

Çalışmanın ortak yazarı Simon Little, “Uyarlanabilir derin beyin stimülasyonundaki büyük değişiklik, artık gerçek zamanlı olarak bir hastanın semptom spektrumunun neresinde olduğunu belirleyebilmemiz ve bunu ihtiyaç duyulan tam stimülasyon dozuyla karşılaştırabilmemizdir” diyor. Ekip ilk olarak, diğer şeylerin yanı sıra, beyin kalp pili uyarılarının sürekli müdahalesi olmadan, semptomların şiddetinin beyinde en iyi nerede belirlenebileceğini belirledi. Sonuç (motor korteks) muhtemelen diğer Parkinson hastalarına da aktarılabilecek.

Ayrıca Alman sinir bilimci Oehrn liderliğindeki grup, korteksten gelen sinyallerden en uygun uyarıyı sürekli olarak belirlemek amacıyla dört hastanın her biri için yapay zekaya dayalı bir algoritma geliştirdi. Otomobilin görüntüsünde bu, çevreyi sürekli kaydeden ve hız sabitleyiciye aracın o anda ne kadar hızlı gidebileceğini söyleyen bir sensör olacak.

Önemli ölçüde daha az ilaç gerekli

Grup, yalnızca bu adımın (algoritmanın belirlenmesi) hasta başına bir ila altı ay sürdüğünü yazıyor. Timmermann, “Şu anda bu hâlâ gerçek manüel çalışma” diyor. Ancak sürecin otomatikleştirilebileceğine inanıyor. Buna paralel olarak koklear implantların gelişimine dikkat çekiyor: kokleadaki ses bilgisini kaydeden, bunu elektriksel uyarılara aktaran ve dolayısıyla sinir hücrelerini doğrudan uyaran işitme protezleri.

Sonuç, yalnızca semptomların büyük ölçüde iyileşmesi açısından değil, aynı zamanda gerekli ilaç dozunun da önemli ölçüde azalması açısından etkileyici: Timmermann’a göre, normal beyin kalp pili bile Parkinson ilacının gerektirdiği ilaç miktarını yüzde 40 ila 50 oranında azaltabilir. Araştırmada, uyarlanabilir derin beyin stimülasyonu, geleneksel stimülasyona kıyasla dört hastanın tamamında ve dört erkekten üçünde gerekli dozu yaklaşık yarı yarıya önemli ölçüde azalttı.

Ancak ekip, bir katılımcının ciddi bir yan etki yaşadığını bildirdi: Motor kortekse bir elektrot yerleştirildiğinde enfeksiyon meydana geldi. İmplantın değiştirilmesi gerekiyordu. Ancak Timmermann bu riskin yönetilebilir olduğunu düşünüyor; enfeksiyonlar yalnızca DBS operasyonlarının yaklaşık yüzde üçünde meydana geliyor.

Yeni prosedür şu anda ABD’de Parkinson hastalığı ve nörolojik bir hareket bozukluğu olan distonisi olan 25 kişiden oluşan daha büyük bir grup üzerinde test ediliyor. Araştırmanın liderlerinden biri olan beyin cerrahı Philip Starr, “Bu, derin beyin stimülasyonunun geleceğidir” diyor. “Nörostimülan tedavilerde yeni bir çağ”dan söz ediyor. Timmermann daha ihtiyatlı: Öncelikle yaklaşımın çok daha fazla hasta üzerinde test edilmesi gerekiyor; özellikle de yalnızca bir aydan daha uzun süreler boyunca.