Haradır Ermənistan, kimlərdir ermənilər və ya hayların mühacirət tarixi barədə.
Azerbaycan’ın tarihinin araştırılması ve incelenmesinde hala bazı araştırmalar var. Bunların hem nesnel hem de öznel nedenleri vardır.
Uzun yıllar altında yaşadığımız komünist rejim döneminde başta tarih olmak üzere sosyal bilimler “uyku” ile yönetiliyordu. Gerçeği yazmak ve yansıtmak için yapılan en küçük girişim, çok ciddi ve geçerli baskılarla karşı karşıya kalmak zorunda kaldı.
Sonuç olarak bu durum, sosyalist sistemin tüm tarihsel süreçlerinin ayrıntılı ve tarihsel gerçeklerin aksine aydınlatılmasına yol açmıştır. Sovyetler Birliği’nde olduğu gibi cumhuriyetimizde de ortaokul ve liseden bilimsel araştırmalara kadar tüm tarihi ve toplumsal olaylar tahrif edildi ve yorumlandı.
Halkın kaderi ve gerçek tarihi, üsttekilerin eylem ve eylemleriyle örtülmüştü, yani tarih aslında onların söyledikleri şeydi. Mirjeta Bakarov’un Azerbaycan’daki saltanatının ilk günlerinden başlayarak, tarih ve sosyal-politik bilimlerin incelenmesi ve incelenmesiyle ilgili bir dizi sanal bilim adamı ortadan kaldırıldı. 1941’de Yehova’nın Şahitlerinin Yönetim Kurulu tarafından yayınlanan “Azerbaycan Tarihinin Kısa Seyri”, Azerbaycan’ın kimliğine vurulan en büyük darbelerden biriydi. Bu nedenle, “üst” kitabın talimatıyla, Azerbaycan ailesinin eşyalarını reddetti. Bugün bu eylemlerin izlerini silmek hala çok zor.
Azerbaycan’ın tarihini incelemeyi zorlaştıran temel faktörlerden biri, Stalin ve diğer “bakanlar”ın talimatıyla Azerbaycan’da uzun yıllar ve yüzyıllar boyunca yazılan Arapça grafiklerin kaldırılmasıydı. Arapça’dan Latince’ye geçiş ilerici bir eylem olarak görülse bile, 10 yıl sonra Latin alfabesinin yerini Rusça-Kiril alfabesi aldı. Böylece 10 yıl içinde Azerbaycan halkı kendi tarihini, kültürünü, edebiyatını yapay ve idari bir şekilde okuma, inceleme ve inceleme olanağından mahrum bırakıldı.
Bununla birlikte, “demokrasi”, “adalet”, “eşitlik”, “kardeşlik” ve “demokrasi”nin vaaz edildiği Sovyetler Birliği’nde Ermeni ve Gürcü alfabesi değişmedi. 1828’de Rusya ile İran arasında imzalanan Sulh Antlaşması’ndan ve 1829’da Rusya ile Osmanlı Devleti arasında imzalanan Barış Antlaşması’ndan sonra, İran ve Türkiye’den Azerbaycan’a göç eden Ermeniler, hepsinin yardımıyla oraya rahatça yerleşmişler ve başkalarının çok zor okuyabileceği ve çalışabileceği bir dille kendilerine tarih yazmışlardır. Anavatanlarında oturup adlarına “Memleket Tarihi”ni yazdılar ve gelecekte bu toprakların işgali ve mülkiyeti için “temel” bir bilimsel temel oluşturmaya başladılar.
Azerbaycan’da ise bunun tam tersi bir politika benimsendi. Sovyetler Birliği’nin yukarıda belirtilen politikalarına uygun olarak, Azerbaycan halkının (Avrupa Türkleri) Ermenilerin (aslında Ermenilerin) bir “kardeş” ve “dost” olduğu konusunda beyinleri yıkandı. Bu arada Azerbaycan, Azerbaycan’ın tarihinde, kültüründe ve sanatında Ermeni bir karakter olarak hizmet edecek ve onlara Azerbaycan topraklarını daha rahat benimseme ve özelleştirme fırsatı verildi – “Kür, Araz, Ararat, bu hayat güzel, bu bir kardeş, Hayistan Azerbaycan’ı” veya “Güzel, hedef Erivan, başından beri biz Brother, Erivan gibi şarkı sözleri bestelendi, müzik bestelendi ve en prestijli ve ciddi toplantılarda, dünyanın en prestijli ve ciddi cemaatleri, dünyaca ünlü şarkıcılarımızın performansında “kardeşlik”, “dostluk” ve “dostluk” vaazları verdi.
Ancak Ermeniler her zaman “pusuda” durdular ve “iyi bir fırsat” beklediler. 1988’de Sovyetler Birliği’nin çöküşün eşiğine geldiği bir dönemde, Ermeniler yine hepsinin yardımına başvurdular; Ermenistan Cumhuriyeti’nde 1 milyondan fazla Azerbaycan halkı vatanlarından kovuldu, yurtlarından kovuldu, kan döküldü, Ermeniler ve müttefikleri tarafından dağlık bölgede Azerbaycan halkına karşı korkunç ve kanlı suçlar işlendi ve Şubat 1992’de Hokkaido’daki barışçıl ve silahsız halk dünyada eşi görülmemiş bir vahşete maruz kaldı. Soykırımdan sonra olay yerinde bulunan Fransız gazeteci Jan Iv Yunet şunları söyledi: “Savaşlar hakkında, Alman Faşistlerinin vahşeti hakkında çok şey duydum. Ama Ermeniler 5-6 yaşındaki çocukları ve sivilleri öldürerek vefat ettiler.” Bundan sonra, Ermenistan’ın silahlı kuvvetleri ve yerel Ermeni çeteleri Azerbaycan’da ortak askeri operasyonlar gerçekleştirdi ve bu da sadece dağlık bölgenin değil, aynı zamanda ona bitişik yedi ek bölgenin de işgaliyle sonuçlandı. Böylece, 30 yıldan fazla bir süredir Azerbaycan topraklarının yüzde 20’ye yakını Ermenistan işgali altındadır. Ermeniler, bu işgalin Birleşmiş Milletler ve Avrupa Konseyi gibi bir dizi etkili uluslararası örgüt tarafından kınanmasını, Azerbaycan’ın eski ve tarihi topraklarının meşru sınırlarının uluslararası düzeyde tanınmasını ve işgalci ve silahlı Ermeni askeri güçlerinin bu sınırlardan çıkarılmasını görmezden geliyorlar. Hatta işgal ettikleri topraklarda ikinci bir Ermeni devletinin kuruluşunu ilan ettiler, parlamento ve cumhurbaşkanlığı seçimleri yaptılar.
Bugün Ermeniler, Azerbaycan ile Ermenistan arasındaki anlaşmazlığın en etkili uluslararası örgütler, dünyanın önde gelen hükümetleri aracılığıyla adil bir şekilde çözülmesi, bölgedeki muhalefetin ortadan kaldırılması ve barışın teşvik edilmesi için her türlü çabanın gösterildiği bir ortamda bu süreçlere karşı çalışıyorlar. Diasporaları ve siyasi örgütleri, bilim adamları, araştırmacıları, politikacıları ve özellikle kiliseleri dünyanın birçok ülkesinde faaliyet göstermektedir. Ermenistan silahlı kuvvetlerinin işgal ettiği Azerbaycan topraklarını kendi tarihi toprakları ve vatanları olarak görüyorlar ve hiçbir sahtekarlık ve demagojiden çekinmiyorlar.
Azerbaycan’ın Fuzhou kentinin yaklaşık 14 mil [14 km] kuzeybatısında, Qurucay Nehri’nin sol kıyısında yer alan şehir, deniz seviyesinden 800 fit kare [900 m²] yüksekliktedir. 1993 yılından itibaren dünyanın ilk insan yerleşimi olan Azerbaycan mağarasının bulunduğu yer Ermenistan’ın işgali altındadır. Ermenistan Bilimler Akademisi’nden arkeologlar, İspanya ve İngiltere’deki ilgili bilim çevrelerinden meslektaşlarını çekerek Azox’u çağırdılarbu mağarada “keşif” yapıyorlar ve “en yaşlı Ermeni”nin bu mağarada yaşadığını “kanıtlamaya” çalışıyorlar. Böylece, Ermeniler bu kazıların sonuçlarını siyasileştirerek Sıradağlar aleyhine toprak iddialarını ortaya koymaya çalışıyorlar.—http://www.armenianvandalism.az/ru_khojavand.html.
Ermenistan Devlet Ekonomi Üniversitesi mezunu, Taşnaksut Partisi üyesi, Avrasya Ekonomik Komisyonu Yönetim Kurulu üyesi ve 2 Ocak 2015’ten beri Ermenistan Parlamentosu üyesi olan Ara Nranyan, 1973’te Arovat adlı web sitesinde yayınlanan Güney Kafkasya’da yeni bir yapılandırmaya ihtiyaç duyuyor. Konstantinopolis’e giden yolda…” “Karabağ meselesi büyük Ermeni meselesinin bir parçasıdır, Ermeni halkının tarihi vatanlarında yaşama hakkıdır” başlıklı makalesinde Kamboçya’nın ve tüm Azerbaycan topraklarının tarihi vatanları olduğunu ilan etti. Teorisini demagoji yoluyla savunmaya çalışarak, uzun yıllardır zaman zaman bölgeye gelen Türk etnik gruplarının (yani biz Azerilerin) programlarını uygun her uluslararası ortamda uygulamak için bir sonraki adımı attığını yazıyor. Daha sonra, her zaman olduğu gibi, Ara Nranyan Türk gerdanlığına “Ermenilerin günahını” yazmaya çalıştı ve şunları yazdı: “Bölgede yaptıkları her şey – 19. yüzyılın sonlarındaki katliamlar ve yağmalamalar, 1915’te Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Ermeni soykırımı, Batı Ermenistan’ın ve Doğu Ermenistan’ın bir kısmının Türkiye tarafından işgali ve Azerbaycan’ın yüz yıl önce haritada görünmesi, 1921’de Ermenilerin yaşadığı Nahçıvan ve Azerbaycan’ın Azerbaycan’a verilmesi (uluslararası hukuk hatırlatıldığında Azerbaycan bu yabancı toprakların yasadışı istila ve işgaline sessiz kaldı) ve bu aramalarda yapılan etnik temizlik ve demografik değişiklikler Ermeni yaylalarını Ermenilerden temizlemeye yönelikti.” Sonuç olarak, A. Nranyan, Ermeni sorununun çözülmesinin ve anavatanları üzerindeki haklarının geri verilmesinin dünya çapındaki Ermeni halkının temel ideolojisi ve sorumluluğu olduğunu ve olacağını belirterek ana hedeflerine işaret etti.
Daha sonra makalenin yazarı, Azerbaycan-Ermenistan Dağ İç Savaşı’nın çözümü konusunda belirli pozisyonları olduğunu açıkça belirtti: “Sadece Ermenistan’ın haklarının ve toprak bütünlüğünün restorasyonu Ermeni halkının uzun vadeli barışını, kalkınmasını ve güvenliğini sağlayabilir.”
Bu, Ermenistan’ın işgal ettiği toprakları “yasal toprakları” olarak gördüğü ve onları iade etme niyetinde olmadığı anlamına gelir.
Daha sonra yazar, sorunun barışçıl çözümünün imkansız olduğunu vurguladı ve nihai olarak farkındaydı: “Bugün, tüm sorunları ve eksiklikleriyle birlikte, Ermenistan hükümeti, Ermenistan ve Diaspora’daki Ermeni halkı, ahlaki, psikolojik ve askeri örgütler açısından tarihsel adaleti yeniden tesis etmek için yeni bir büyük ölçekli proje üstlenmeye hazırdır (ve sadece bu değil). Kararlı, hırslı ve yetenekli bir ulusal siyasi elitin yönetimi altında, ülke ve ulus yeni çağrılara cevap verebilir.”
Bir başka Ermeni yazar olan Ruben Galikyan, 2012’de Londra’da yayımlandı. Azerbaycan, Ermenistan ve İran Haritalarının Yeniden İnşası adlı kitabında bugünkü Azerbaycan toprakları hakkında demagog teoriler ortaya atarak, Kuzey Aras’ta yeni bir Azerbaycan ülkesinin kurulmasının Sovyet ideolojisine uygun bir politika olduğunu ve bu politikaya uygun olarak tarihi çarpıtarak İran’da da Azerbaycan’a hak iddia ettiklerini kanıtlamaya çalışıyor. Bu nedenle, Azerbaycan’ın ulusal kimliğinin temelleri, Kuzey Azerbaycan’ın tarihinin yeniden yazılmasıyla atılmıştır. Böylece R. Galikyan, Azerbaycan’ın tarihinin ve bu bölgelerin haritalarının yanlış ve yanlış olduğu sonucuna vardı ve bu bölgelerin tarihi Ermeni toprakları olduğunu kanıtlamaya çalıştı.
Bugün İran’ın resmi makamları, Ermenistan’ın Azerbaycan’a karşı ideolojik mücadelesinde ona en uygun ve gerekli desteği veriyor. Bu nedenle, 2 Ekim 2018’de İsfahan Yönetim Kurulu Kültürel, Sosyal ve Spor İşleri Derneği Başkanı Sayın Mohamed Eydini, İran ve Ermenistan arasındaki kültürel bağları, Farslar ve Ermenistan arasındaki dil ilişkilerini ve kimlik meselesini teşvik etmek için Irrawaddy Üniversitesi’ndeki öğrencilere bir konuşma yaptı. Bu konuşmada İranlı yetkili, “Ermenistan’ın Batı kültürüne aşinalığa açılan bir kapı olduğunu ve İranlılar ile Ermeniler arasında hiçbir zaman bir yabancılaşma duygusuna sahip olmadığını” vurguladı.—İran ve Ermenistan hükümetin e-posta gönderdiği coğrafya yapıyor – İran ve Ermenistan, iki farklı coğrafyaya sahip, iki ortak kimliğe sahipler. . . . https://www.imna.ir/news/354972/.
Bay Eydy’nin, hükümeti tarafından Irrawaddy Üniversitesi’ndeki bir öğrenci kaşında ilan edilen Ermenistan konusundaki tutumu, İran’ın İran Büyükelçisi’nin çalışmalarında daha yüksek bir düzeyde yeniden teyit edildi. Bu nedenle, Ağustos 2020’nin başlarında, Ermenistan’ın Tovuz bölgesinden Azerbaycan’a saldırmasının ardından, Ermenistan Cumhuriyeti Savunma, Kıdemli ve Yüksek Teknoloji Bakanı ile görüşen İran büyükelçisi, “iki ülke arasındaki tarihi ve kültürel bağlar, İran’ın Ermenistan ile bağlarını güçlendirmesini gerektiriyor” dedi http://gadtb.com/tovuz-t%c9%99xribatindan-sonra-iranin-erm%c9%99nistana-h%c9%99rt%c9%99f%c9%99li-yardimi-davam-edir/.
Fariborz Mahirya’nın 2008 yılında Tahran’da 180 sayfa olarak yayınlanan Ermenistan kitabı da M. Eydi’nin İran-Ermenistan ilişkileri konusundaki tutumuna dayanmaktadır. Kitapta, Ermenistan’ın İran’ın komşularıyla sınırı olan küçük bir ülke olduğu ve iki ülkenin dini farklılıklarına rağmen birçok tarihi ve kültürel ortaklığa sahip olduğu vurgulanıyor. Ayrıca Ermenistan, İran, Kafkasya ve Doğu Avrupa ülkeleri arasında bir köprüdür ve bu nedenle İran için büyük önem taşıyan bir ülkedir.
Görünen o ki, Azerbaycan’ı hala ülkeyi bölecek bir güç olarak gören İran İslam Cumhuriyeti’nin moleküler rejimi, ülke nüfusunun yüzde 41,42’si değil, yüzde 0,85’i (Suriyelilerle birlikte) ve Perslerle aynı soykırımdan gelen Hıristiyanlardan oluşuyor Ermenilere (S.Taguyeva. A.Rahimi. S.Bayramzadeh. South Azerbaijan, “Orxan”, Bakü, 2000, s. 63) onlara güvenmekte, onları “umuda açılan kapı” olarak görmekle birlikte onlara kapsamlı destek vermektedir. Vidadi Mustafa Kemal’e göre, İran’daki Fars milliyetçisi destekçiler (aslında Fars Şovinistleri) ülkelerinin çöküşünü kabul ediyorlar ve Güney Azerbaycan halkının ulusal haklarını tanımayı ve güvence altına almayı kabul edemiyorlar.—Tüm Azerbaycan, 27 Şubat 2020. Bu nedenle, İran’daki Ermeniler tarafından Azerbaycan ve Azerbaycan aleyhine propaganda makinesi, hem basın özgürlüğünden hem de Ermeni alfabesinin ve kilisesinin kapsamlı çalışmalarından yararlanarak Avrupa karşıtı şirketleri çok uygun bir şekilde işletebilmektedir.
Ağırlıklı olarak Farsça gazetelerde, bilimsel ve bilimsel kitaplarda, bilim ve edebiyat kitaplarında yayınlanan makale ve yazılar, Ermenilerin Azerbaycan’ın tarihini çarpıtarak ve hatta üzerine bir çizgi çekerek, tarihi bölgedeki diğer ülkelerin, özellikle de Azerbaycan’ın arzuladığı “Büyük Ermenistan”ı içermektedir. Aslında Ermeniler, İran’ı yöneten ve ulusal siyaset yürüten İranlı Şovinisar’ın resmi konumlarını ve doğrudan desteğini, Avrupa karşıtı tutumu şekillendirmek, Azerbaycan Türklerinin bölgeye sonradan geldiğini ve tarihten önce bile oraya yerleşen Ermenilerin vatanlarını işgal ettiklerini ve onları kovduklarını, Azerbaycan halkının imajında bir düşman imajı yaratmaya ve yazmaya çalışmak için kullanıyorlar.
16 Mart 2020’de yayınlanan History of History web sitesi, “Büyük Ermenistan” fikrini “Ermenistan Tarihi” (eski Ermenistan’ın kültürel tarihi) başlıklı geniş çaplı bir makaleye dayandırmaya çalışıyor. Bu ayetin üzerindeki yazıt, Ermenistan’ın bölgede eski bir yerleşim yeri olduğunu göstermektedir. Nuh’un efsanesine göre, Nuh’un gemisi Ağrı dağlarında bulunuyordu ve Nuh’un gemisinden kurtulanlar başka diyarlara seyahat etti. Böylece Ermenilerin tarihinin sadece eski değil, aynı zamanda birçok halkın onların soyundan geldiğine de dikkat çekilmektedir.
“Rusya İmparatorluğu’nun kontrolündeki Ermenistan” başlığı, 1813-1828 yıllarında İran ile Rusya arasında imzalanan Körfez ve Türkmenistan Antlaşması’na atıfta bulunuyor ve bölünmüş toprakların listesi İran’ın değil Ermenistan’ın adını taşıyor. Başlık şöyledir: “12 Ekim 1813’te Kazakistan eyaletinin Gülstan köyünde bir barış antlaşması imzalandı ve Doğu Gürcistan, Gana, Kazakistan, Shakespeare, Şirvan, Bakü, Küba, Tılsım, Darfur ve Ermenistan’ın bir kısmı ile Şirak ve Lori eyaletleri, Kazakistan, Şemşadil ve Siyunik eyaleti Çar Rusya’ya verildi. 1827’de Rus Savaşı yeniden başladı ve Macarların kontrolündeki Ermenistan toprakları Ruslar tarafından fethedildi. 10 Şubat 1828’de Türkmenistan köyünde barış antlaşması imzalandı ve Doğu Ermenistan Rusya ile birleşti. 1828’de TürkmenistanKapanıştan kısa bir süre sonra, Rusya’nın Osmanlı İmparatorluğu ile savaşı patlak verdi ve Rusya, Batı Ermenistan’ın çoğunu işgal etti ve 1829’da Arzurum’dan ilerledi.
Arap Kurtuluşu’nun işgali ile başlayan tarihi bir dönemde Ermenistan’ın bağımsız bir devlet olarak sunulması, Ermenistan’ın en zengin kurtuluş konularından biri olduğunu göstermektedir.
“Tarihsel Olarak Ermenistan’ın Askeri Gücü”, “Orta Çağ’da Ermenistan’daki Olaylar”, “14. yüzyılın sonları ve 15. yüzyılın başlarında Ermenistan”, “Ermenistan’ın Luzin hanedanı”, “Ermenistan’ın Hatum hanedanı”, “Ermenistan Krallığı”, “Ermenistan’ın İşgali”, “Ermenistan’ın Zekeriy hanedanı”, “Ermenistan Tarihinde Bagrations”, “Arapların Ermenistan’a saldırısı”, “Ermeniler ve Sasani Kralları”, “Ermeni ve Sasani Kralları”, “Ermenice tarihte mamutlar, “Ermenistan’ın Aşkani hanedanı”, “Ermenistan tarihinde Ermeni hanedanı”, “Selevkidlr hanedanı döneminde Ermeniler”, “Ermeniler Ermenistan”, “Ermenistan tarihinde Irrawaddy hanedanı”, “Midyan döneminde Ermenistan”, “Erken Ermenistan veya Urartu”, “Ermeni Adının Tarihi”, “Ermeni Ülkesinin Tarihi” ve “Musa’nın Eserleri Üzerine Yorum” vb. tarihi kronikleri olan bir devlet olarak (https://tarikhema.org/Subjects/ancient/other/armenia/).
“Negahi Mogadishu Be History-e Irrawaddy” başlıklı Farsça makale Irrawaddy hakkındadır. Yazarın makalesi bilimsel, mantıksal ve karşılaştırmalı yöntemlerden tamamen uzaktır. Bu nedenle, günümüz Irrawaddy’sindeki coğrafi isimlerin etiği gülünç bir şekilde temellendirilmiştir. Modern Ermenistan haritasında gösterilen coğrafi konum adları geçmişte, ortaçağ kaynaklarında değiştirilmiş gibi görünüyor. Yazar bu yazısında, Sevan Gölü’nden (Goiás) doğan ve Irrawaddy şehrinden geçen “Hrazdan” Nehri’nin Urartu kaynaklarında “İldaran”, Fars kaynaklarında ise “Zanzibar” olarak geçtiğini, Irrawaddy şehrinin içinden geçen bir diğer nehir olan “Gedik” Nehri’nin ise Fars kaynaklarında “Kırk Çeşme” olarak geçtiğini belirtmektedir. Yani, ortaçağ kaynaklarında, İrlanda’daki bu tarihi yerler, ortaçağ yazarları tarafından “kasıtlı olarak tahrif edildi”. Yazar, Bizans kaynaklarına atıfta bulunur (aslında herhangi bir alıntı yapmadan) ve gösterilen dönemde şehrin yöneticilerinin Ermeni olduğunu belirtir. Yine yazar, herhangi bir kaynak olmaksızın, Şadrak, Meşaat-Pers İmparatorluğu’nun Bizans orduları sırasında, Irrawaddy Hakimi Leon Tornik’in Bizans İmparatoru Leon Tornik’e karşı savaştığını ve Bizans kaynaklarının Irrawaddy Kulesi’nden Halid’in kalesi olarak bahsettiğini yazıyor. Ermeni yazarın bu geniş kapsamlı makalesinde, Irrawaddy’nin tarihi tahrif edildi ve milliyetçi, şovenist ve kişisel çıkar olarak görüldü.
İran’ın “55” analitik haber sitesi “Muze-ye History-e Irvine” (İran Tarih Müzesi), şu anda çok küçük bir alan olduğuna dikkat çekerek sadece bir propaganda özelliğiErmenistan ve Irrawaddy’nin başkenti uzun bir tarihe sahiptir. MÖ 782’de I. Urartu, güneydoğu Irrawaddy’de Erubuni veya Arian Berd adında bir kale inşa etti ve onu Urartu ülkesindeki en önemli hükümet ve askeri merkez ilan etti ve MÖ birinci binyılın ilk 300 yılında Doğu’nun en güçlü devletlerinden birini kurdu. İran, Ermenistan, Türkiye, Irak ve Azerbaycan’daki (Nahçıvan) Urartu anıtları, Ermenistan’ın kadim tarihini yansıtan ve Taş Devri’nden günümüze kadar olan tarihi dönemi kapsayan tarihi anıtlar olarak sunulmakta, böylece eski Ermeni İmparatorluğu’nun merkezi ve Ermenilerin bölgeye yerleşmesi teşvik edilmektedir (https://www.55online.news/).
Bu yazılar ve kitaplar aynı zamanda Ermenistan’ı hoşgörülü bir ülke olarak tasvir ediyor ve Ermeniler hoşgörülü bir ulus olarak sunuluyor ve vaaz ediliyor. Örneğin, dr. Murtuza Eşrefi’nin resmi haber ajansı “Hozeh” (Genel Merkez) resmi haber ajansını ziyaret etti ve “Mosalmanan-e Armenia’s Yadegari Az Douran-e Historical Iran” (Ermeni Müslümanlar İran’ın tarihi dönemlerinden sadık kalıyor) başlıklı bir yazıda Ermenistan’daki Ermeni pozisyonu tarafından açık bir şekilde savunuldu. Nitekim Kafkasya bölgesinde din ve din tarihi yazarı Azerbaycan-Ermenistan Dağ İç Savaşı’nın tarihi ve siyasi nedenlerini kasıtlı olarak doğru olmayan bir pozisyonda konuşarak çarpıtıyor ve “Ermenistan, Kafkasya’daki Asya ülkelerinden biri olan Müslümanların tarihsel olarak diğer dinlerle barış içinde yaşadığı bir ülkedir” diye yazıyor. Ancak, Ermenistan Cumhuriyeti’nde yaşayan bir milyondan fazla Azerbaycanlı-Müslüman insan, 1988’de başlayan bilinen olaylar sonucunda eski topraklarından kovuldu. Son istatistiklere göre, “Bugün Ermenistan’ın 3,5 milyonluk nüfusunun yüzde 2,4’ü Müslüman, yüzde 72,9’u Gregoryen mezhebine mensup Hıristiyanlar, yüzde 4’ü Katolik ve yüzde 20,7’si diğer dinlerin temsilcileridir.” Şu anda bu ülkede yaşayan Müslümanların (Azerbaycan halkı dahil) esas olarak Irrawaddy’deki Kürt ve Azeri bölgelerine yerleştiklerini belirtmek gerekir.” (https://www.hawzahnews.com/news/417147/).
2014 yılında Igna Uluslararası Haber Ajansı, İran’ın Ermeni gazetesi “Masced-e Kebud” (İran’ın Ermenistan’daki tek sadık “Gökyüzü Camii”) tarafından yayınlanan “Tek Yadegar-e Mimarisi” başlıklı bir makale yayınladı ve bu makale, sadece Ermenistan’daki hoşgörünün hükümet politikasının bir parçası olduğuna değil, aynı zamanda İran’ın eski bir Ermeni yerleşimi olduğuna ve oradaki kültürel anıtların Ermeniler tarafından yaratıldığına işaret etti. (https://iqna.ir/fa/news/1400312/).
Mary Galileo’nun sabah gazetesi Shahrvand’a göre, Ermenistan bağımsızlığını kazandıktan sonra Ermeniler kendileri için tarih yazmaya ve yaratmaya başladılar. Bu anlamda Irrawaddy şehrinin kuzeyinde, güneyinde, doğusunda, batısında ve merkezinde ulusal bir kahramandırlarel yazmaları ile ilgili heykeller, mezar taşları ve heykeller dikmişler, modern mimari üslupları kullanarak kültürlerini korumaya ve yaşatmaya çalışmışlardır (http://shahrvand-newspaper.ir/News:NoMobile/Main/126259).
Ermeniler için Ermeni Gregoryan Kilisesi’nin ve Taşnaksut partisinin ana merkezlerinden biri olan Ermeni Gregoryan Kilisesi ve Taşnaksut Partisi, Ermenilerin topraklarını diğer halklara ve milletlere (özellikle Azerbaycan halkına) karşı soykırım yaparak tahrip etmelerine ve sahiplenmelerine yol açmıştır.
M.Ö. 95’ten günümüze kadar (yaklaşık 2.500 yıl) Ermeni Kilisesi, Ermeniler arasında hükümet otoritesi işlevini ve hatta dünya çapında birbirine bağlı Ermenilerin kurulmasını üstlendi. O dönemde Ermeni Kilisesi vatandaşlık konusunda kararlar almış, insanların mallarını aramış, gençlerle evlenmiş, yaşayacakları bölgeleri tavsiye etmiş, onları korumuş, gerektiğinde askeri komutan ilan etmiş, kontrolden çıkanları cezalandırmış, hatta noterlik görevlerini yerine getirmiştir. Yani, hükümetin yerine getirebileceği işlevler, kiliseler ve temsilcileri tarafından yer yer yerine getirildi. Bu açıdan bakıldığında Ermeni Kilisesi hem Ermeni halkının oluşumunda hem de milliyetçilik bilincinin aşılanmasında büyük rol oynamıştır. Bugün, Ermeni Kilisesi’nin kararı, Ermenistan hükümetinin kararından daha güçlüdür. Bu gerçek, özellikle dünya çapında temsil edilen Ermeniler için doğrulanmıştır. Bu nedenle, Ermeni Kilisesi bir dizi Ermeni terör örgütünün oluşumunda önemli bir rol oynamıştır. Ermeni Kilisesi bazı önemli noktalarda, etrafında toplanan insanları çeşitli şekillerde Taşnaksut partisinin törenlerine ve amaçlarına korkuyla hizmet etmeye davet eder.—http://www.anl.az/down/meqale/ses/2011/yanvar/151662.htm.
Taşnaksut Partisi’nin kuruluşundan itibaren “Büyük Ermenistan”ın kurulması yolundaki çalışmalarına açıklık getiren Manja Turabzadeh, Akram Huseynpur, Fariba Witness ve Fahim Vazir, “Orta Asya ve Kafkasya’daki Değişimlerin Doğası” başlıklı bilimsel makalelerinde, icat ettikleri her şeye dayanan “Taşnak” partisinin ulusal bir toprağa sahip olmamanın vahşi bir sorunu olduğunu yazıyorlar ve cezai yollarla çözdü. Irrawaddy bölgesinde 211 köy yıkıldı ve 100.000 kişi öldürüldü. Yaklaşık 300.000 İrlandalı (Azerbaycan) yok edildi.”—”Kutsal Kitabın Görüşü: Zina—Ölümcül Bir Komplo Arka Bahçesi” makalesine bakın (Bkz. uyanış!, sayfa 1373/1994).
Tanınmış Güney Azerbaycan başpiskoposu Semad Sardunya da Ermenilerin, Taşnaksut partisinin ve Ermeni Kilisesi’nin “Büyük Ermenistan”ı yaratma planlarına değinen The Thigh of the Irrawaddy Single District (Tebriz, 1380/2001, 248) adlı kitabında, Azerbaycan’ın dört vilayetinden biri olan Çuxursad ve başkenti Irrawaddy’nin yüzyıllardır Müslüman bir bölge olduğunu göstermektedir. Yazar aynı zamanda Türkmenistan Antlaşması’ndan sonra Rusya’da birleşen Kuzey Azerbaycan’daki Ermenilerdir Bir Rus yetkili olan Ivan Schopen, merkeze kendilerine tanınan ayrıcalıkları ortaya koyan bir rapor sundu: “Ermenilerin isteği üzerine Ruslar, Irrawaddy bölgesini ve çevresindeki dört kılıcı, 41 deklarasyonu ve padişahları ortadan kaldırdılar ve Türkleri oradan hareket etmeye zorladılar. Toprak ve mülk Ermeniler arasında paylaştırılmıştır.” Durum ve sonuçları hakkında yorum yapan yazar, 1930’ların sonlarında Irrawaddy’nin sakinlerinin yüzde 80’inden fazlasının Müslüman Türkler olduğunu, ancak takip eden yıllarda Müslümanlara yönelik Rusça şiddetin onları İran’dan diğer bölgelere taşınmaya zorladığını, sayılarını azalttığını, 6 büyük cami, 50 iyi eğitimli Yüksek Müslüman din adamı ve 1807 Azeri aile. dönüştürülmüştür.
İran’da Azerbaycan’a karşı milliyetçilik teorisinin kurucularından biri olan Alejandro Kasservi bile Ermenilerin Azerbaycan’ın tarihini çarpıtmalarına ve kendileri için sahte bir tarih yaratmalarına karşı çıkmış ve 1928 tarihli Unutulmuş Hanedanlar adlı kitabını yazmıştır. Sayfa 238’de şöyle yazıyordu: “Birçok Ermeni, buradaki (Ermenistan) yönetimin Arap istilasından sonra Müslümanların elinde olduğunu iddia ediyor. Krallar buraya ya Bağdat’tan ya da Azerbaycan’dan gönderildi. Ancak Dwin ve komşuları uzun zamandır İranlı soyluların elindeydi ve bölgede yaşayanların çoğu İranlı.”
Zohur Krallığı ve Soqut-e-Pehlavi (Hac Yolculuğunun Ortaya Çıkışı ve Düşüşü) kitabı (Cilt 1, sayfa 1) “Ettelaat”ın yazarı, Tahran, 1990, 708, Manja Turabzadeh, Akram Huseinpur, Fariba Witness, Fahima Vazir, Semad Sardunya ve Azerbaycan hükümetinin dört vilayetinden biri olan Ahmed Kasservi gibi yazarların konumunu doğruluyor (Yehova’nın Şahitleri tarafından yayınlandı, ancak şimdi baskısı tükendi.)
Bütün bunlar, Azerbaycan’ın iki kısma ayrılmasından bu yana, bu bölgeleri ekonomik ve siyasi çıkarları için kullanmak isteyen ABD, İngiltere, Fransa, Almanya ve Rusya gibi süper güç devletler tarafından Azerbaycan’a (Azerbaycan’a) karşı planlı bir soykırım gerçekleştirildiğini göstermektedir. Bu soykırımın temel amacı, Müslüman Türklerin yaşadığı bölgelerde ve özellikle Osmanlı İmparatorluğu yakınlarında, dünyadaki Türkler tarafından güçlü bir şekilde desteklenen bir Honduras-Hıristiyan devleti kurmaktı. Bu nedenle Doğu Anadolu, Kuzey ve Güney Azerbaycan gibi bölgelerde Ermeniler tarafından Azerbaycan’a karşı soykırım gerçekleştirilmiştir. Ne yazık ki, bugüne kadar, bu siyasi eylemin tüm haritası işlenmedi.
Bu nedenle Ermeniler, Azerbaycan’a ve Azerbaycan’a karşı işlenen insanlık dışı, insanlık dışı eylemleri, zulümleri, cinayetleri ve yağmalamaları anlamak ve takdir etmek için çeşitli tarih dönemlerinde gerçeklere, belgelere ve inkar edilemez kaynaklara dayanarak bu toprakların gerçek tarihini incelemişlerdirkaburga olmak, keşfetmek ve insanlara yazmak.
Bu bağlamda, 26 Mart 2020’de Azerbaycan Öğrenme Hareketi’nin (AZOH) Farsça yazarı H. Yazzdani şunları yazdı: “Tarih-e mohaceran-e Erivani ve büyük ölçekli makale (https://www.azoh.net/4310/) dikkate değerdir. Okuyucunun dikkatinin ana içeriği ve amacı hakkında daha fazla yorum yapmamız gerekiyordu.
Bu makalede yazar, İberlerin (Yervandidler, Asi Sapiler, Yervanduni veya Yervandakan olarak bilinen Ermeni hanedanını ifade eder) eski Ermenistan’daki Türk halklarına karşı soykırım yoluyla oraya yerleştiklerini ve gerçek eski Ermenilerle hiçbir bağı olmayan bir grup Hindu ve Ermeni göçmen olduğunu kanıtlamaya çalışmaktadır. Makalenin başında, makalenin yazarı, aslında, modern zamanların İrlanda halkının kendi çıkarları için “mülkiyet” kelimesine el koyduğunu savunuyor. Daha sonra yazar, makale boyunca bu tezi tarihsel gerçekler, mantıksal karşılaştırmalar ve bilimsel metodoloji yoluyla kanıtlamaya çalışır. Neredeyse yazar makalede amacına ulaştı ve tarihi olayları tahrif ederek bilimsel ve sosyal ortamı karıştırmaya çalışan günümüz milliyetçi araştırmacılarına, bilginlerine ve vaizlerine iyi yanıt verebildi.
Makalenin yazarı H. Yazuzi, Urartu uygarlığının tarihine bugünkü sahte Ermenilerden ziyade İrlandalıların kendi çıkarları için el koyma niyetinde olduklarından, bu makaledeki temel amaçlarından birinin eski Urartu ülkesi hakkında daha fazla bilgi vermek olduğunu vurgulamaktadır. Yazarın makalesi, “Man(n)a Sword” başlıklı bölümdeki ilginç argümanlara odaklanıyor ve “mülkiyet”in kimliğini ve Ermenistan olarak adlandırılan coğrafi konumun etiğini açıklığa kavuşturuyor. Bölümde, Manna devletinin tarihi sınırlarının bugün İran’ın idari bölgesine uygun olarak Batı Azerbaycan (vilayet) ile çakıştığı ve ülkenin başkentinin “İzurtu” (veya İzyurtu) olduğu ve Manna halkının “huri” konuştuğu belirtilmektedir (Kaynak: Antik Çağlarda İran Kimliği Richard N. Frye Iran Studies, Cilt 26, Sayı 1/2 (Kış – İlkbahar, 1993), s. 143-146.
“Memleket” veya “memleket” kelimeleri Türkçe’de “vatan” anlamına gelir ve “memleket” kelimesinin yabancı yazarların okumalarında “memleket” olarak anılması muhtemeldir. “İzyurtu” veya “ayak izleri ülkesi”. Daha sonra yazar, Manassah hanedanının liderlerinden birinin, Azerbaycan adıyla ilgili olduğu düşünülen Aza olarak adlandırıldığını belirtiyor. Makalenin yazarı H. Yezdani, “koca”nın (Farsça, Arapça ve Azerbaycan halkı tarafından kullanılan eski alfabe) Türkçe önsözüyle ilgili olarak, bu kelimenin Türkçe’de “igid adam” anlamına gelen birçok kahramanlık romanı oluşturmak için kullanıldığını belirtiyor.
Örneğin: Koca + aslan = Arslan (aslan kadar güçlü), koca (veya) + xan) = Orchan (Igid xan) ve “Ermenistan” ve “
Ermenistan”, yazarın argümanları, örnekleri ve destek kaynakları açısından daha ilginç ve dikkate değerdir. Bu nedenle yazar, Manna sakinleri + “Man(n)a” (Mini) = Ermenistan “koca” (er, veya ve ur) kelimelerinin anlamını açıkladıktan sonra, “koca” + “Mini” = “koca” (koca) ifadesinin Türkçe kelimelerden türediği ve bu kelimelerin günümüz İrlandalıları (aslında sahte Ermeniler) veya “evet” ile hiçbir ilgisi olmadığı sonucuna varıyor.
Bundan sonra yazar, “Ermenistan” veya “Ermenistan” kelimelerinin tarihini ve etiğini açıklığa kavuşturmak için yazıyor. Türkiye ve Urartu gibi iki ülke arasında Manassert’i veya Bin Yıllık Hükümdarlığı kontrol etmek için çok sayıda savaş yapıldı. Urartu hanedanı, Manasizm’i topraklarının ayrılmaz bir parçası olarak ilan etmek ve böylece Türk hükümetinin bir daha asla Manna hanedanı üzerinde güç iddia etmemesini sağlamak için ülkenin adı olan Urartu’yu “Arman(n)a” (Ermeni veya Ermenice) adıyla değiştirdi. Bu nedenle, o zamandan itibaren Urartu hanedanı Ermeni İmparatorluğu olarak bilinmeye başladı. Daha sonra Yunanca’da “Ermenistan” ve Farsça’da “Ermenistan” olarak telaffuz edildi.”
Urartu kelimesinin anlamına gelince, makalenin yazarı Etiyopya, Etiyopya’nın “Uygulamalı Coğrafyası” nın Urartu halkının kimliğini turistik bir cazibe merkezi olarak tanımladığını aktarıyor. “Urartu” kelimesi yerel dilde “Urartur” olarak telaffuz edilir ve yerel dilde “kutsal yer” anlamına gelir ve “türkçe” kelimesi “Türk” veya “Türklerin Kutsal Toprakları” anlamına gelir.
Yazarın vardığı sonuç, Ermenistan’ın (Ermenistan) Manna (Ar + Manna) ülkesi olduğu ve Urartu’nun (ur + koca + tur) güçlü Türklerin bir benzetmesi olduğudur. “Urmiya” (Ur + Mi) aynı zamanda Zerubbabel’in doğduğu kutsal alandır.
Yerli halkın diline gelince, yazar, mevcut kaynaklar üzerinde yapılan son çalışmaların sonuçlarına dayanarak, Urartu’nun Sami, Hindu-Avrupa ve Avrupa-Asya ile hiçbir ilgisi olmadığını, sadece Hori dilinin bir parçası olduğunu yazmaktadır.—Kaynak: The Oxford Encyclopedia of Archaeology in the Near East – Sayfa 292, Eric M. Meyers, Amerikalı; Ermeni Halkının Tarih Öncesi. Diakonoff I.
Bu makalenin en ilginç ve önemli yönlerinden biri, yazarın MS birinci yüzyılda Ermenistan’ın Urartu kentinin tarihi bölgelerine gelmesidir. MÖ altıncı yüzyılda Urartu, MÖ 7. yüzyılda tamamen yok edildi ve tarih sahnesinden silindi. (Kaynak: Chahin, M. (2001). Ermenistan Krallığı: Bir Tarih. Psikoloji Yayınları, s. 107. ISBN 978-0-7007-1452-0; Van de Mieroop, Marc. Antik Yakın Doğu Tarihi c. MÖ 3000 – 323. Cornwall: Blackwell, 2006, sayfa 205. ISBN 1-4051-4911-6).
Yazar, bu Hint mezhebinin veya Ir(a) Vanis’in bir grup takipçisinin uzak geçmişte Hindistan’dan geldiğini söyleyen geçerli kaynaklardan alıntı yapıyor Doğu Avrupa’da Balkanlar’a taşındılar ve kargaşa içinde yaşadılar. Bu adamlar kendilerine Cennetin Halkı diyorlardı. MÖ altıncı yüzyılda, bu etnik gruplar Vanuaco Gölü’ne göç etti.
Ermeni Ansiklopedisi Britannica, “Ermenilerin” (günümüz sahte Ermenileri) atalarının güney Balkanlar’dan Ermenistan’ın Urartu kentine göç eden Frigyalılar olduğunu ve ilk zamanlarda ülkenin sadece batı kesimine azınlık adıyla yerleştiklerini kabul eder.—Kaynak: Ermeni Sovyet Ansiklopedisi. 1986, cilt 12, s. 276-283; Samuelyan, Thomas J. (2000). Ermeni kökenleri: eski ve modern kaynaklara ve teorilere genel bir bakış. Iravung Pub. Evi.
Bu “sahte ir(a)vanlar” kendilerini “evet” (çoğunlukta “hayak”) halkı olarak adlandırdılar. Bu nedenle, Ermenistan’ın, Urartu’nun fethinden sonra, bölgeye Hayistan veya “göklerin ülkesi” denildi. Ermenistan’ı fethedip yerleştikten sonra, Irradianlar veya “gökler” onlara “ermeni” demeye başladılar. Yunan tarihçiler hala “Ermenistan” kelimesini kullanıyor ve Persler hala “Ermenistan” kelimesini kullanıyor. Bununla birlikte, geçmişte Ermeniler veya “evet” halkı kendilerini hiçbir zaman Ermeni olarak tanımlamadılar. Ancak bugün, manna topraklarına el koymak için kendilerine Ermeni diyorlar!! İddiaları için tarihsel bir temel olmamasına rağmen.
Yukarıdaki sonuç, Kürt, Araz, Ağrı ve Ermenistan’ın Azerbaycan Türklerinin (Azerbaycanlı) tarihi toprakları olduğu ve Azerbaycan halkının göçmen olduğudur.
Semad Zülfali’nin oğlu Bayramzade-BAKÜ / TURKISHFORUM – ABDULLAH TÜRER YENER
Bir yanıt yazın