Mübarek Ramazan Ay’ı başladı…
Gemide oruç tutmak ile alakalı güzel bir anıyı sizlerle paylaşmak istedim…
Hikayenin geçmişi, 35 yıl öncesine dayanıyor diyelim
Telsiz Zabiti; Sevgili Orhan Abi nevi şahsına münhasır bir insandı…
Öz biraderi, çalıştığı şirketin Genel Müdürü olmasına rağmen, ondan en ufacık bir menfaat talep etmez, işini profesyonelce yapar, sıkı kumarbaz, dul, dominant karakter, insanlığı çok iyi bir abimizdi…
Orhan Abi, tüm bunların yanında, dinlere inanmaz, Ateist olduğunu hiç saklamazdı…
Thailand Koshichang limanı; Türk Denizcisi için, unutulmaz aşkların yaşandığı, geminin seferi şayet o limana bağlandıysa, tayfanın sevinçten halay çektiği, herdaim festival havasında geçen liman günlerinde, gemide kalan çıtıpıtı, güzel Thailand’lı kızların, aylarca okyanuslarda sürten, gemicilere Sultan gibi davranması, Koshichang’ı dünyanın en harika limanları yarışmasında bir numaraya taşımıştır…
Gemi Uzakdoğu’da, Türkiye’den götürdüğü yükünü tahliye etmiş, yeni seferle alakalı, personel şirketten haber bekliyor…
Büyük ihtimalle; dağ başı bir Endonezya kömür terminalinden yükle kömürü, git Hindistan’da boşalt seferi olacak, söylentisi var…
Tam bu belirsizlik havası içinde, mübarek Ramazan başlıyor…
Gemide 30 küsur kişi var; birisi hariç, hepsi huşu içinde ilk Sahura kalkıyor ve Kaptan dahil gemicek oruca niyet ediyorlar…
Orhan Abi, işi nedeniyle gece geç yattığı için, öğlene doğru uyanıyor, yüzünü yıkıyor, öğlen yemeği için salona iniyor, ne aşçılar ne kamarot nede kuzinede yemek var…
Arıyor Orhan Abi Aşçıbaşını; hayırdır kardeş, neden yemek yok, diyor!!!
Aşçıbaşı; Süvari Bey, Ramazan boyunca, sadece iftar ve sahurda yemek olacak talimatı verdi, bu nedenle, oruç bitene kadar öğle yemeği yok, diyor…
Orhan Abi, çıkıyor Kaptan kamarasına o hışımla; ” Süvari Bey diyor, oruç tutmuyoruz diye, aç mı kalalım? “
Kaptan, “Orhan’cıığım, islamiyet hoşgörü dini, gemide bir kişi dahi oruç tutsa, o kişi nefis yemek kokuları duymasın, nefsi zorlanmasın diye Ramazan bitene kadar öğlen yemekleri olmayacak…
Hadi iftarda görüşünüz,diye başından salıveriyor Orhan Abiyi…
Dominant karakteri ile orantılı, küfürleri sıralıya sıralıya kamarasına dönüyor kahramanımız…
Tam bir gün sonra, geminin yeni sefer talimatı gelir….
Aaaaaaaa
Tövbe estağfurullah; oruç oruç, Thailand’a gidin diyor işletme, çuvallı pirinç yükleyin, diye yazıyor mesajda…
Tamam, Türk Denizcisi sever bu limanı, ama Ramazan’da sefer olurmu buraya…
İki ara bir dere kalıyor, Kaptan dahil 30 küsur kişi tüm personel, (ama bir tanesi hariç)
Allah yolunda yapılacak ibadetmi, yoksa yirmi küsur gün sürecek Sultan hayatımı!!!
Gemi Thailand’a vardığında, botlarla gemiye doğru gelen, uzun siyah saçlı, incecik narin Thailand’lı kızlar görülmeye başlayınca; personel ve Kaptan ” canım, bu yıl orucuda kazaya bırakırız, hayırlısı ile buradan kalkalım, Hint Okyanusunda tutarız orucumuzu inşallah” diye konuşmaya başlıyor…
Durumun ne cihete gittiğini gören, üç-dört gündür, oruç tutmadığı halde öğlen yemeği yemeyen, Orhan Abi, hızlıca Kaptan Kamarasına gider
► —- Süvari Bey
► —- Buyur Orhan Bey
► —- ne olacak oruç işi?
► —- hadi senin istediğin oldu, zabitan ve tayfa, orucu bırakıyor, bu durumda öğlen yemekleri çıkar
► —- Süvari Bey, bu geceden itibaren sahura kalkıp oruca başlıyorum, öğlen
yemekleri mazallah kokar bana, benim yüzümden günaha girmeyin, o yüzden öğlen yemekleri olmasın,İslam dini hoşgörü dinidir…
► —– Orhan Bey sen ateistsin, ne orucu
► —– Süvari Bey’im, sayenizde imana geldim, tek başıma Ramazan bitene kadar oruç tutacağım…
Nevi şahsına münhasır Orhan Abi, ateist olmasına rağmen orucunu tutar)))
Aşçı, hem iftar, hem sahuru hazırlar, Ramazan bitene kadar, öğlen yemeği kokusuda duyulmaz
Erhan Şengül