Türklerin büyük bir hayranı olan, Sevr’e giden yolda Osmanlı’yı parçalayan Sykes-Picot gizli anlaşmasının mimarı, İngiliz seyahat yazarı Mark Sykes, Asya’da Türkiye hinterlandında yıllarca seyahat etti.
O zamanlar Osmanlı toprağı olan Şam’ın, modeli Rönesans’taki ilk Avrupa hastaneleri tarafından kopyalanan en eski hayırsever sanatoryuma sahip olduğu kabul edilse de, ziyaret ettiği bu son Osmanlı hastanesi ile 19. yüzyıl durumu arasındaki eleştirel karşıtlık yazıdan okunabilir.
Mark Sykes Seyahat Yazıları
Şam’dayken Vali tarafından bize şu anda tamamlanmış olan devlet hastanesini inceleme izni verildi ve tüm bina gezdirildi.
İyi inşa edilmiş ve titizlikle temizlenmiş ve ziyaretimiz sırasında tüm milletlerden yaklaşık elli erkek hasta vardı – Fransızlar, İtalyanlar, Yunanlılar ve her inançtan yerel halk; onlara iyi bakıldı ve her birinin yatak kartı doğru bir şekilde dolduruldu; herhangi bir şikayet duymadık.
Şimdi bu ortalama bir İngiliz için küçük bir övgü gibi gelebilir ve yine de Şam’dan on beş yıl önce ayrılan biri böyle bir kurumun var olabileceğine asla inanmaz. Ve hiç şüphe yok ki Nazım Paşa, hastane ve tımarhaneyi düzenleyerek bugünkü verimliliğe ve konfora kavuşturmakla muhteşem bir iş çıkarmıştır.
Küçük bir çocukken (1880’ler?) Babam beni Şam’daki tımarhaneye götürdü ve bu sahne, sanki dün yaşanmış gibi hafızamda net bir şekilde resmedilmiş durumda. Dragoman, hatırladığım kadarıyla buraya ‘Aptallar Evi’ adını vermişti. Kapıda bizi, diğer on askerle birlikte akıl hastanesindeki mahkûmlara doktor, bakıcı ve hemşire olarak görev yapan neşeli bir Türk çavuş karşıladı; duvardaki alçak bir kapıdan bir avluya götürüldük ve o avludaki sefalet ve dehşet sahnesini asla unutmayacağım. Ortada çamurlu bir tank ve çevresinde bir köpek kulübesi çemberi vardı… her kulübede sefil delilerin gün boyu yaygara koparıp uludukları bir ızgara vardı… bazıları sessizdi ve hiçbir delilik belirtisi göstermiyorlardı, sadece ‘Ekmek! Ekmek! Tütün! Tütün!’ kederli bir inatla çığlık atıyorlardı.
Hatırlıyorum, bu talihsizler kulübelerini bir dereceye kadar temizlemişlerdi ve zavallı bir tanesi hücresini gazetelerle süslemeye çalışmıştı. Hepsi bileklerinden, ayak bileklerinden ve bellerinden duvardan geçen bir çubuğa zincirlenmişti… akıl hastanesinin tek mobilyası dokuz kuyruklu bir kedi ve bir deli öldüğünde gömülmeden önce üzerine yıkandığı bir tahtaydı. . Zincirlerini kırarak kaçan ve yakalanmadan önce evlerin damlarında bazı insanları öldüren birinden söz edildi. Bugün bile birinin zinciriyle oynayıp çılgın bir şarkı söylediğini duyabiliyorum.
Bir yanıt yazın