Kürdistan diyenlerin ihaneti

Kürdistan ve Kürt İlleri diyenlerin ihaneti! Kimse Türk’ün yurduna sahip çıkmaya çalışmasın

7. yüzyıldan itibaren Arap hâkimiyetine giren Diyarbakır,
11. yüzyılda Türkmen akınlarıyla karşılaşıncaya dek Arap idaresinde kalmıştır.
Bu yüzyılın sonlarına doğru 1085 yılında Büyük Selçuklu Devleti’nin
idaresi altına giren Diyarbakır ve çevresi, bundan sonra da sırasıyla
Artuklular, Eyyubîler, Anadolu Selçukluları, İlhanlı, Timur, Akkoyunlu
ve Safevî hakimiyetlerinde kalmıştır.
Nitekim Türkler siyasî ve askerî üstünlüğü sağladıktan sonra
yöreye hareketli bir sosyo-kültürel yatırım başlatmışlardır.
Türk kültür ve medeniyeti dinamik bir süreç içinde değişik Türk boyları vasıtasıyla
Diyarbakır bölgesinde kökleştirilmiş,
bu nedenle siyasî otoriteyi elinde bulunduranların isim ve
unvanlarındaki farklılaşmaya rağmen bölgenin Türk kimliği değişmemiştir.”
(Akgündüz 1998: 65)
Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun 11. yüzyıldan itibaren Türk boyları ile dolduğu;
bu yüzden bölgeye Marco Polo ve Josefa Barbara gibi
Batılı seyyahlar tarafından Turcomania (Türkmen Ülkesi) adı verildiği bilinmektedir.
Bugün bu yörenin ahalisi Karakoyunlu ve Akkoyunlu Türkmenleri’nin evlatlarıdır.
(Aka 1998: 185)
Doğu Anadolu’nun batısında çok sarp ve dağlık bir bölgede bulunan
Tunceli’nin tarihi de çok eski çağlara dayanır.
Tunceli’nin ilk sakinleri Orta Asya’dan gelen Türk kavimleridir.
Tunceli’nin tarihi Orta Asya asıllı Türk kavimleriyle başlar.
Daha sonra da Anadolu’da ilk siyasi birliği kuran
Hitit Türkleri bu bölgeyi kendi sınırları içine dâhil ettiler.
Hititler iktidar ve iç savaşlarla zayıflayınca sırasıyla
Hurriler, Babiller ve Asurlar bu toprakları hâkimiyetleri altına aldılar.
M.Ö. 6 ve 4. Asırda Türk kavmi olan Medler ve onların yerine geçen Persler
bu bölgeyi ele geçirdiler.
Medler M.Ö 4500 yıllarında bir Türk boyu olduğu tarihi gerçeklere dayanan
Sakalardan ayrılarak bugünkü Azerbaycan bölgesinde Mata (Mada) adındaki önderlerinin başkanlığında bir beylik olarak tarih sahnesine çıkmışlardır.
Daha sonra Bizanslılar, doğudan gelecek akınlara karşı çok sarp dağlık ve tabiî bir kale durumu arz eden Tunceli bölgesine büyük önem verdi.
Bizans İmparatorlarından Leon Çimişkes, bu bölgede doğdu ve gençliğini burada geçirdi.
Bizans İmparatoru olunca doğduğu köyü imar edip büyük bir şehir hâline getirerek,
“Çimişkesopolis” ismini verdi. Bugün bu şehir “Çemişgezek” ismiyle anılır.
26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferinden sonra Alparslan’ın komutanlarından Saltık bin Ali Kasım tarafından fethedilerek merkezî Erzurum’da bulunan
Saltık Oğulları Türk Beyliğine katıldı.
1201’de Saltık Oğulları Türk Beyliği, Anadolu Selçuklu Devleti tarafından kaldırılınca
Tunceli, 1252 yılına kadar merkezi Erzincan’da bulunan
Türkmen Mengücükoğulları Türk Beyliğine ve bir ara Artukoğulları Türk Beyliğine dâhil oldu.
Mengücükoğulları Türk Beyliğine son verilince bu bölge
Türkiye Selçuklu Devletine ve başşehir Konya’ya bağlandı.
Moğol istilâsında tahrip ve yıkımdan, arazinin sarplığı sebebiyle kurtulunca
bazı Türk boyları bu emniyetli bölgeye göç ettiler.
Bölge halkının aslı bir yandan da Horasan’dan gelen Türk boylarıydı.
Buradaki Türk boyları Çemişgezek Beylerinin sesini duyurmaya başladılar.
Celaleddin Harzemşah bu bölgede bir şaki tarafından öldürüldü.
On üçüncü asır sonlarında İlhanlılar, sonra da Celayirliler, Timurlular, Karakoyunlular ve Akkoyunlular bu bölgeye hâkim oldular.
İran Safevi Şahı İsmail, bölgeyi ele geçirmek için bu havalide yoğun bir Şiî propagandası başlattı ve
bu bölgeyi Hacı Rüstem Bey, Şah İsmail’in temsilcisi, Nur Ali’ye teslim etti.
İsmail’in Anadolu’yu ele geçirme plânını daha Trabzon Valiliği esnasında müşahede eden
Yavuz Sultan Selim, Şah İsmail’e karşı sefere çıktı ve
Çaldıran Zaferini kazanarak bu bölgeyi 1514’te Osmanlı Devleti’ne dâhil etti.
Hacı Rüstem Bey idam edildi ve oğlu Pir Hüseyin Bey’in cesaret ve
dinine bağlılığını takdir ederek kendisine Çemişgezek Beyliği verildi.
Pir Hüseyin Bey derhal Nur Ali ile mücadele ederek Nur Ali’yi ve kuvvetlerini yendi.
Pir Hüseyin Bey’in ölümünden sonra Çemişgezek,
4 sancak ve 14 zeamete ayrılarak oğulları arasında Kanuni Sultan Süleyman tarafından taksim edildi.
Bu dört sancak Çemişgezek, Pertek, Sağman ve Mazgirt’tir.
Birinci Dünya Savaşı’nda Ruslar, Pülümür’e kadar ilerlemişlerse de
Türklerin kahramanca direnişi karşısında çok zayiat verdiler.
Bu çarpışmalarda Rus ölüleriyle dolan dereye “Leş Deresi” denir.
Rus birlikleri bölgedeki Türk halkının kahramanca mücadele ve
direnişi karşısında geri çekilmek zorunda kaldılar.
Cumhuriyet’in ilanının ardından Tunceli ili 30 Aralık 1946’da resmileşti.
Şeref Han’ın Şerefname’de açıkça belirttiği gibi Çemişgezek hükümdarları çocukları isimleri,
kendi isimleri hepsi Türk’tür ve Türkçe Melkişi, Şah Melik, Melik Şah demektir.
“Bunların Kürtlükle hiçbir ilgisi yoktur” diyerek altını çok belirgin olarak çizmiştir.
Şeref Han Tuncelililerin etnik kimliği konusunda tarihsel gerçekleri ortaya koymaktadır.
Kars, Türk yurdudur.
Bölge nüfusu kendinin nereden geldiğini aslını çok iyi bilir.
Şanlı Urfa, tarihsel olarak Türk kültürüyle harmanlanmış bir şehirdir.
Yavuz döneminde Kürt beylikleri İdris-i Bitlisi sayesinde
Osmanlı’ya katılırken Urfa’da Türkler yaşıyordu.
Urfalılar Kerkük Türkmenleriyle de akrabadır.
Alaaddinli, Didanlı, Picanlı, Bazaki, Açarlı, Karakeçili, Döğerli, İzollu, Badıllı, Türkan aşireti gibi
bölgede etkin Türkmen aileler mevcuttur.
Bölge insanı ile bu aşiretlerin etkisi ile Milli Mücadele döneminde
Şanlı Urfa’dan Fransızları kovmuştur.
Antep ve yöresi, MÖ 1800 ve MÖ 1200 yılları arasında
Hitit (Eti) Uygarlığı’nın merkezi olmuştur.
Hitit Devleti’nin parçalanmasından sonra bölgede bir süre Kargamış Krallığı hüküm sürmüş;
daha sonra sırasıyla Urartular, Asurlar, Medler, Persler, Büyük İskender, Selokidler ve Konmagene Krallıkları hüküm sürmüşlerdir.
1040 yılındaki Dandanakan Savaşı’na kadar bölge,
pek çok egemenlik mücadelesine sahne olmuş ve sürekli el değiştirmiştir.
Ayrıca bu tarihten itibaren bu topraklara kimi Türk boyları gelmeye başlamış ve
1067 yılında Antep çevresine ilk Selçuklu fetihlerinin gerçekleştirilmesiyle
bölgede çok daha etkin bir Türkmen yerleşmesi başlamış olup bu tarihlerde
Antep yöresi tam bir Oğuz yurduna dönüşmüştür.
(Güngör, 2004: 24)
Daha hangi şehri anlatayım?
Musul’un, Kerkk’ün Türk yurdu olduğundan kimin ne şüphesi var?
Anadolu baştan başa Türk yurdudur.
“Kürdistan” safsatası ya da “Kürt İlleri” söylemine sığınmak bu ülkeyi bölmenin
piyonu olmaktan öte bir şey değildir.
Hangi ilin altını kazarsan kaz bulacağınız Türktür, Türk kültürüdür, Türk kanıdır.
Yıllarca Kürtlük adına adı ön plana atılan sanatçı İlyas Salman bile,
Flash Haber TV’de yayınlanan Hafta Sonu Haberleri adlı programda
Kürt olmadığını, Türkmen Alevisi bir aileden geldiğini şöyle belirtmişti:
“Halbuki Kürt değilim.
Ben Türkmen Alevisi bir ailenin çocuğuyum.
Türkmen kökenliyim.
Filmlerde yarı bozuk Kürtçe Türkçesini kullandığım için,
yani bozuk bir Türkçe kullandığım için Kürt olarak nitelendirildim ya da öyle anlaşıldım.
Kürt olsaydım da Kürtlüğümle onur duyardım.
Şimdi Türkmenliğimle onur duyuyorum.”
Bölgede yaşayan insanımızın çoğu da bu durumda.
Türk olduğunun farkında bile değil.
Yavuz Sultan Selim döneminde bölgedeki Türklerin katledilmesinin ardından
Türkler ya sinmiş, Türklüklerini unutmak zorunda kalmışlar
ya da uzun yıllar ilmik ilmik işlenen asimilasyona maruz kalmışlardır.
Anadolu’nun ne zamandır Türk olduğunu,
ne kadar Türk olduğunu önceki yazılarımda ele almaya çalışmıştım.
Kimse ırk düşmanlığı yaptığımı bir başka ırkı yok saydığımı da düşünmesin.
Demem o ki; kimse Türk’ün yurduna sahip çıkmaya çalışmasın!..

ERDEM AVŞAR- YENİÇAĞ / TURKISHFORUM – ABDULLAH TÜRER YENER