Bir tarafta “toplumun bir kesimini aşağılama”, “halkı kin ve düşmanlığa tahrik”, “kutsal değerler” ve benzeri soyut kavramlarla insan yaratıcılığının ve fikir özgürlüğünün önüne set çekmeye çalışanlar, diğer tarafta, protokolde her gün yükselirken 6 yaşında dini nikahla evlendirilen çocuklar için ağzını açmayan bir diyanet işleri.
Türkiye son yıllarda içerde yaşadığı kutuplaşmayı, insanların fikirlerine, yaşamlarına yaptığı baskıyı ve zorbalığı ihraç etmeye başladı. Kendi ülkelerinde bu durumdan rahatsızlık duyan yabancı arkadaşlarım var. Bir Alman arkadaşım, Türkler arasında veya Türkler Kürtler arasında olabilecek problemlerden endişe duyduğunu ve kendi ülkesi Almanya’yı terkedip sakin bir Avrupa ülkesine yerleşmek istediğini söylemişti.
Deniz Tuğcu, Almanya’da yaşayan bir Türk kökenli, Hz. İsa’nın rakı içtiği bir reklam yapıyor, Katolik kilisesi reklam senaryosuna düşünce deneyi deyip, adamla röportaj yaparken, Türkiye’den nefret mesajları alıyor. O da ne desin:
“Sorun değil. Din ile alaycı bir şekilde ilgilenilebilen Almanya’da yaşamaktan mutluyum.”
Bakın diyanetin web sitesi ile yaptığı hizmetin bir benzerini yapan, Almanya’daki Katolik Kilisesi’nin Bonn merkezli haber ve bilgi sitesi Hz. İsa’ya son akşam yemeğinde rakı içiren reklam için ne yazmış.
Son akşam yemeğinde şarap vardı – her cemaat çocuğu bunu bilir. Peki ya onun yerine rakı olsaydı? Eschweiler’ın Türk anason likörü reklamı bu düşünce deneyi ile meydan okuyor. Herkes bundan hoşlanmaz.
İsa havarileriyle birlikte Yukarı Oda’ya gelir, herkes oturur, İsa müritlerinden birinin kendisine ihanet edeceğini duyurur. Bu sadece öğrencileri korkutmakla kalmaz: Topluluğu eğlendiren iki genç de yüzünü buruşturur – işte o zaman olanlar olur: son şarap sürahisi düşer ve kırılır.
“Bu son kupaydı,” der genç kadın, “ama bende başka bir şey var!” tam zamanında hatırlar.
İsa ve öğrencileri ilk başta şüpheyle yaklaşır. O nedir? Su döküldüğünde önce berrak, sonra sisli – “bir mucize oldu!” İsa onu tadar ve Romalı askerler harika içki yüzünden aslında neden geldiklerini unuturlar.
“Hayata! Düşlerimize! Cennetteki Babamıza! Anason’a! balıklara!” diye bağırırlar, İsa “Sevgiye!” kadehini kaldırır ve herkes Halleluja şarkısını söyler.
Eschweiler rakı üreticisi Yakamoz rakısının reklamını böyle yapıyor. Neredeyse üç dakikalık reklam, yaklaşık bir haftadır YouTube’da. Bununla birlikte, şimdiye kadar 130.000’den fazla kez oynandı, yorumcuların çoğu filmi övüyor – ancak bazı eleştiriler de var: “Bir dinin kutsallarına hakaret” diye yazıyor bir yorumcu ve: “Aynısını Peygamber Muhammed’e yapan Hıristiyanlar olsaydı, ortalık karışırdı.” diyor.
Rakı fabrikasının işletme müdürü Deniz Tuğcu içki fabrikasına ek olarak Eschweiler’de bir restoran işletiyor (Özellikle Alman konuklar son derece olumlu yorumlar bildirdi). Tuğcu durumu Katolik kilisesi haber kanalına sakince açıkladı:
“Birisi bana Bunu neden Muhammed peygamber için yapmıyorsun?” diye sorarsa “şarabı içen İsa’ydı Muhammed değil diyorum.”
Şaraptan rakıya kadar uzun bir yol yok: Türk anasonlu içkisi de üzümden yapılıyor.
İslam’da İsa da önemli bir rol oynar. Kuran’da bir peygamber olarak kabul edilir, Muhammed’den önceki bir dizi peygamberin sonuncusudur. Hıristiyan geleneğinde olduğu gibi, onu bakire olarak doğuran Meryem’in oğludur – ancak Hıristiyanlığın aksine, ona herhangi bir tanrısallık verilmez. Reklamdaki Son Akşam Yemeği sahnesinin tasviri, Hıristiyan ikonografisine dayanmaktadır; Sahne tasarımı açıkça Leonardo da Vinci’nin ünlü duvar resmine dayanmaktadır, videoda son ayrıntısına kadar yeniden üretilmiştir.
Leonardo’da rakı yoktu.
Sahnede sadece rakıyla ve rakının müritler ve Romalı askerler üzerinde tetiklediği şey ile ilgili olan kısım farklı.
Kendisini “yarı Hristiyan” olarak tanımlayan Tuğcu, “İsa hakkında kötü bir şey söylemedik” diyor: Annesi Alevi, babası Hristiyan. Kendisi her yıl memleketindeki Katolik Peter ve Paul cemaatine bağışta bulunuyor. Şirketin web sitesinde bir gençlik ve aile refah tesisi olan Katolik Haus St. Josef’e bir bağlantı var ve “kalbimizin projesi” yazıyor.
Son Akşam Yemeği reklamına yönelik eleştirilerin çoğu, Tuğcu’nun bir yönetmen arkadaşıyla reklamı çekmeden önce yerel halkla konuştuğu Eschweiler’dan değil. Ev sahibi ve rakı damıtıcısına göre, kendi şehrinden reklamı yapması gerektiğine dair onay geldi. Öte yandan, Türkiye’den bazı kötü e-postalar aldı. Kendisinin 2007’den beri Alman pasaportu var ve din ile alaycı bir şekilde de ilgilenilebilen Almanya’da yaşamaktan mutlu.
Kaynak: Felix Neumann katholisch.de
Bir yanıt yazın