İşkence: İnsanlığa karşı suç
İşkence, mağdurun kişiliğini yok etmeye çalışır ve insanın doğasında bulunan onurunu inkar eder. Uluslararası hukukta işkencenin mutlak olarak yasaklanmasına rağmen, işkence dünyanın tüm bölgelerinde varlığını sürdürmektedir. Ulusal güvenliğin ve sınırların korunmasına ilişkin endişeler, işkence ve diğer zalimane, aşağılayıcı ve insanlık dışı muamele biçimlerine izin vermek için giderek daha fazla kullanılmaktadır. Yaygın sonuçları genellikle bir birey üzerindeki izole eylemin ötesine geçer; nesiller boyunca aktarılabilir ve şiddet döngülerine yol açabilir.
Birleşmiş Milletler, işkenceyi, insanlar tarafından hemcinsleri üzerinde gerçekleştirilen en aşağılık eylemlerden biri olarak başından beri kınadı.
İşkence uluslararası hukuka göre bir suçtur. İlgili tüm belgelere göre, kesinlikle yasaktır ve hiçbir koşulda haklı gösterilemez. Bu yasak, uluslararası teamül hukukunun bir parçasını oluşturur; bu, bir Devletin işkencenin açıkça yasaklandığı uluslararası anlaşmaları onaylamış olup olmadığına bakılmaksızın, uluslararası toplumun her üyesi için bağlayıcı olduğu anlamına gelir. Sistematik veya yaygın işkence uygulaması, insanlığa karşı suç teşkil eder.
12 Aralık 1997’de, 52/149 sayılı kararla BM Genel Kurulu, işkencenin tamamen ortadan kaldırılması ve İşkence ve Diğerlerine Karşı Sözleşme’nin etkin işleyişi amacıyla 26 Haziran Birleşmiş Milletler Uluslararası İşkence Mağdurlarını Destekleme Günü ilan etti.
Zalim, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Ceza .
26 Haziran, BM Üye Devletleri, sivil toplum ve her yerdeki bireyler de dahil olmak üzere tüm paydaşları, dünyanın dört bir yanında işkence mağduru olan ve bugün hala işkence gören yüz binlerce insanı desteklemek için birleşmeye çağırmak için bir fırsattır.
Rehabilitasyon yoluyla iyileşme
İşkenceden kurtulmak, hızlı ve özel programlar gerektirir. Dünyanın dört bir yanındaki rehabilitasyon merkezleri ve örgütlerinin çalışmaları, mağdurların korkudan iyileşmeye geçiş yapabildiğini göstermiştir.
Cenevre’deki BM İnsan Hakları Ofisi tarafından yönetilen BM İşkence Mağdurları Gönüllü Fonu işkence mağdurlarına ve ailelerine yardım için fon sağlayan benzersiz bir mağdur odaklı mekanizmadır. İşkence mağdurlarını ve ailelerini desteklemek amacıyla 1981 yılında kurulan Fon, bu yıl 40. yılını kutluyor. Fon, yasal, sosyal, insani, psikolojik ve tıbbi hizmetler sunan sivil toplum kuruluşlarına gönüllü katkıları kanalize ederek çalışır.
Yararlanıcılar arasında insan hakları savunucuları, özgürlüğünden yoksun bırakılmış kişiler, çocuklar ve ergenler, mülteciler ve göçmenler, zorla kaybetme mağdurları, yerli halklar, cinsel ve toplumsal cinsiyete dayalı şiddet mağdurları ve LGBTİ kişiler yer alıyor. BM İşkence Mağdurları Gönüllü Fonu bağış kabul ediyor .
Rehabilitasyon hizmetlerinin işkenceden kurtulanların iyileşmesine nasıl yardımcı olduğuna tanık olmak için, faydalanıcı kuruluşlar, hayatta kalanlar ve mütevelli heyetleriyle yapılan röportajları içeren BM İşkence Fonu fragmanını izleyin.
Neden 26 Haziran’ı işaretliyoruz?
26 Haziran’daki BM Uluslararası İşkence Mağdurlarını Destekleme Günü, 1987 yılında, işkenceyle mücadelede kilit araçlardan biri olan BM İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Cezaya Karşı Sözleşme’nin yürürlüğe girdiği anı işaret ediyor. Bugün Sözleşme 162 ülke tarafından onaylanmıştır.
işkence ne demek?
“[T]işkence” terimi, bir kişiye, kendisinden veya üçüncü bir kişiden bilgi veya itiraf almak, bir suçtan dolayı cezalandırmak gibi amaçlarla, fiziksel veya zihinsel şiddetli acı veya ıstırap çektiren herhangi bir eylem anlamına gelir. kendisinin veya üçüncü bir kişinin işlediği veya işlediğinden şüphelenilen eylemi, kendisini veya üçüncü bir kişiyi yıldırma veya zorlama veya herhangi bir ayrımcılığa dayalı herhangi bir nedenle, bu tür bir acı veya ıstırap, bir kişinin kışkırtması veya kışkırtmasıyla verildiğinde, bir kamu görevlisinin veya resmi sıfatla hareket eden başka bir kişinin rızası veya rızasıyla. Yalnızca yasal yaptırımlardan kaynaklanan, doğal veya tesadüfi olarak ortaya çıkan acı veya ıstırabı içermez.” — İşkence ve Diğer Zalimce, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Cezaya Karşı Sözleşme (1984, madde 1, para.1)
Yasal standartlar ve araçlar
1948’de uluslararası toplum , Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından kabul edilen İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nde işkence ve diğer zalimane, insanlık dışı veya aşağılayıcı muameleyi kınadı. 1970 yılında, sivil toplum kuruluşlarının (STK’lar) yoğun faaliyetlerine yanıt veren Genel Kurul, aşağıdakileri kabul etti:
Tüm Kişilerin İşkenceye ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Cezaya Maruz Kalmaktan Korunmasına Dair Bildirgeyi kabul etti .
1980’ler ve 1990’lar boyunca hem yasal standartların ve araçların geliştirilmesinde hem de işkence yasağının uygulanmasında ilerleme kaydedilmiştir.
Birleşmiş Milletler İşkence Mağdurları Gönüllü Fonu , 1981 yılında, işkence mağdurlarına ve ailelerine yardım sağlayan kuruluşlara fon sağlamak amacıyla Genel Kurul tarafından kurulmuştur.
İşkenceye ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Küçültücü Muamele veya Cezaya Karşı Sözleşme Genel Kurul tarafından 1984 yılında kabul edilmiş ve 1987 yılında yürürlüğe girmiştir. Sözleşmenin Taraf Devletler tarafından uygulanması, bir bağımsız uzmanlardan oluşan İşkenceye Karşı Komite tarafından izlenmektedir .
İlk işkence Özel Raportörü 1985 yılında İnsan Hakları Komisyonu tarafından atanmıştır. Aynı dönemde, Genel Kurul, işkencenin rolünü vurguladığı kararları kabul etmiştir. sağlık personelinin mahkumları ve tutukluları işkenceye karşı korumada ve tutukluların tedavisine ilişkin genel ilkeleri belirlemede. Aralık 1997’de Genel Kurul, 26 Haziran Birleşmiş Milletler Uluslararası İşkence Mağdurlarını Destekleme Günü ilan etti.
Birleşmiş Milletler, işkenceye karşı mücadelede sivil toplum kuruluşlarının (STK’lar) oynadığı önemli rolü defalarca kabul etmiştir. Birleşmiş Milletler araçlarının ve izleme mekanizmalarının kurulması için kulis yapmanın yanı sıra, bunların uygulanmasına değerli katkılarda bulundular.
İşkence Özel Raportörü ve Kadına Yönelik Şiddet Özel Raportörü dahil olmak üzere bireysel uzmanlar ve İşkenceye Karşı Komite gibi anlaşmaları izleyen kuruluşlar, büyük ölçüde STK’lar ve bireyler tarafından dikkatlerine sunulan bilgilere dayanmaktadır.
Birleşmiş Milletler İşkence Mağdurları Gönüllü Fonu
Fon, dünya çapındaki sivil toplum kuruluşlarına tıbbi, psikolojik, yasal, sosyal ve diğer yardımları sağlamaları için yüzlerce hibe vermektedir. Fonun, çoğunlukla üye Devletlerden aldığı gönüllü katkılar, böylece, her yıl yaklaşık 50.000 işkence mağdurunun rehabilitasyonuna, onarılmasına, güçlendirilmesine ve çarelere erişmesine katkıda bulunuyor.
COVID-19 dünya çapında kötü muamele ve işkence riskini artırıyor
Özgürlüğünden yoksun bırakılan, parmaklıklar ardında ve diğer kapalı alanlarda zalim, insanlık dışı ve aşağılayıcı muamele riskine maruz kalan insanlar şimdi yeni bir tehditle karşı karşıya. Uluslararası İşkence Mağdurlarını Destekleme Günü’nde BM uzmanları, COVID-19 pandemisinin dünya çapında işkence ve kötü muamelenin artmasına neden olduğu ve işkenceden kurtulanların özellikle ölümcül virüs bulaşma tehlikesi altında oldukları konusunda uyardı. savunmasız durum
Fonun Amacı
Birleşmiş Milletler İşkence Mağdurları Gönüllü Fonu, işkence mağdurlarına ve ailelerine doğrudan yardım sağlayan benzersiz bir BM operasyonudur. 1981 yılında Genel Kurul tarafından ( 36/151 sayılı karar ) küresel dikkatin işkence mağdurlarının ihtiyaçlarına odaklanması için kurulmuştur. Fonun amacı, mağdurların ve ailelerinin hayatlarını yeniden inşa etmelerine ve maruz kaldıkları insan hakları ihlallerinin tazminini aramalarına yardımcı olmaktır.
Fon nasıl çalışır?
Fon, işkence mağdurlarına tıbbi, psikolojik, yasal, sosyal ve diğer yardımları ulaştırmak için dünya çapındaki sivil toplum kuruluşlarına yüzlerce hibe vermektedir. Fonun çoğunlukla Üye Devletlerden aldığı gönüllü katkılar, her yıl yaklaşık 50.000 işkence mağduru için rehabilitasyon, onarım, güçlendirme ve çarelere erişime katkıda bulunuyor.
Fon, bir Mütevelli Heyeti’nin tavsiyesi ile Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserliği Ofisi tarafından yönetilmektedir. Fon, dünyanın beş bölgesinden bağımsız uzmanlardan oluşan
Fon Yararlanıcıları
Fon, tabandan ve hayatta kalanların öncülük ettiği girişimlerden köklü insan hakları örgütlerine ve rehabilitasyon merkezlerine kadar çeşitli sivil toplum kuruluşlarına hibe vermektedir. Fonun hibe sahipleri, çocuklar, gençler, özgürlüğünden yoksun bırakılmış kişiler, engelli kişiler, yerli halklar, sığınmacılar dahil göçmenler, mülteciler, ülke içinde yerinden edilmiş kişiler, LGBTİ kişiler, gözaltında işkence gören kişiler dahil olmak üzere, özellikle savunmasız durumdaki işkence mağdurlarına doğrudan hizmetler sunmaktadır. , diğerleri arasında, zorla kaybetme mağdurları ve silahlı çatışmalarda cinsel şiddet mağdurları.
2022’de Fon
2022’de Fon, sivil toplum kuruluşlarına, işkence mağdurlarına doğrudan yardım projelerini uygulamaları için toplam 8.824,000 ABD Doları tutarında yıllık 181 hibe verdi. Fon ayrıca, hayatta kalanlara hayati hizmetler sunan sivil toplum kuruluşlarının kapasitesini geliştirmeye yardımcı olmak için yedi yıllık hibe verdi.
Buna ek olarak, Fon, insan hakları ve insani krizlere yanıt vermek amacıyla 2022 yılı boyunca ihtiyaç duyulduğunda verilecek acil durum hibeleri için 775.000 ABD Doları’nın üzerinde kaynak ayırdı.
BM İşkenceyle Mücadele mekanizmaları, COVID-19 pandemisinin dünya çapında işkence ve kötü muamelenin artmasına yol açtığı ve işkenceden kurtulanların özellikle ölümcül virüs tarafından enfekte olma tehlikesi altında olduğu konusunda oybirliğiyle uyardı.
Uluslararası İşkence Mağdurlarını Destekleme Günü’nde, BM İşkenceyle Mücadele mekanizmaları* oybirliğiyle, COVID-19 pandemisinin dünya çapında işkence ve kötü muamelenin tırmanmasına yol açtığı ve işkenceden kurtulanların özellikle enfeksiyon kapma tehlikesi altında olduğu konusunda uyardı.
savunmasız durumları nedeniyle ölümcül virüs.Özgürlüğünden yoksun bırakılan, parmaklıklar ardında ve diğer kapalı alanlarda zalim, insanlık dışı ve aşağılayıcı muamele riskine maruz kalan insanlar şimdi yeni bir tehditle karşı karşıya.
Haziran 2020’nin ortası itibarıyla 79 ülkede 78.000’den fazla mahkuma COVID-19 bulaştı ve 35 ülkedeki cezaevlerinde bu yeni virüsten en az 1.100 kişi öldü.** Ne yazık ki, bu rakamlar nihai değil.Bu kritik koşullarda, BM işkence karşıtı uzmanlar, sosyal mesafenin pratikte imkansız olduğu gözaltındaki veya kapalı alanlardaki insanların özellikle savunmasız durumlarının altını çizdi.
Özellikle, COVID-19’un hızla yayılmasına katkıda bulunan ve potansiyel olarak ölümcül sonuçları olan tutukluların önceden var olan olumsuz tıbbi durumları hakkında alarm verdiler.“Hükümetler, özgürlüklerinden yoksun bırakılan tüm insanların güvenliğini garanti altına almak için her zamankinden daha büyük bir göreve sahiptir. İşkenceye Karşı Komite Başkanı Dr. Jens Modvig, mahkumlar, virüs testi ve tıbbi tedaviye erişim de dahil olmak üzere toplumda mevcut olan aynı sağlık standartlarından yararlanmalı” dedi.
“Özgürlüğünden yoksun bırakılan tüm kişiler, bulaşıcı hastalıklara ve olası kötü muamele belirtilerine karşı taranmak için bir alıkoyma veya hapsetme yerine kabul edilmeleri sırasında bağımsız sağlık personeli tarafından özel olarak muayene edilmelidir”.Dünyanın birçok bölgesinde sokağa çıkma yasaklarını ve sosyal mesafe kurallarını uygulamak için aşırı güç kullanıldığı bildiriliyor.
Uzmanlar, bu tür bir eylemin işkence veya insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele anlamına gelebileceği konusunda uyardılar.Uzmanlar ayrıca, özgürlüğünden yoksun bırakılan kişilerin maddi ve yaşam koşullarının bağımsız bir şekilde belgelenmesinin yanı sıra kolluk kuvvetleri tarafından güç kullanımının izlenmesinin her türlü kötü muamelenin önlenmesi için vazgeçilmez araçlar olduğunu ve bu nedenle de vurguladılar.
Her zaman genel COVID-19 yanıtının bir parçası olmalıdır.“Ulusal Önleyici Mekanizmalar (UÖM) gibi bağımsız kuruluşlar tarafından özgürlükten yoksun bırakılan yerlerin izlenmesi, işkence ve kötü muameleye karşı temel bir güvence olmaya devam etmektedir. İşkenceyi Önleme Alt Komitesi Başkanı Sir Malcolm Evans, gözaltı yerlerine erişim hükümetler tarafından garanti edilmelidir” dedi.
“Devletler, tutukluluk dışı tedbirlerin mevcut alternatifleri ile yargılama öncesi gözaltı ve hapsetme alternatiflerine daha fazla başvurarak cezaevi nüfusunu azaltmalıdır.
Ayrıca göçmenlerin gözaltı ve kapalı mülteci kamplarının kullanımına da son vermeliler” dedi.BM İşkence Özel Raportörü Nils Melzer, ihtiyatlı olmanın önemini vurguladı, “Hükümetler, COVID-19 pandemisine dayalı acil durumlar da dahil olmak üzere her zaman işkence ve diğer zalimane, insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele yasağını desteklemelidir.
Karantinalar ve sokağa çıkma yasakları da dahil olmak üzere koruyucu tedbirler, aşırı güç ve zorlama kullanımını haklı gösteremez ve tüm işkence veya kötü muamele iddiaları kapsamlı bir şekilde soruşturulmalıdır.”Tazminat ve rehabilitasyonun öneminin altını çizen BM İşkence Mağdurları Gönüllü Fonu Mütevelli Heyeti Başkanı Dr. Vivienne Nathanson, işkence mağdurlarının COVID-19 pandemisi nedeniyle daha fazla travma geçirme riski altında olduğunu söyledi.
“İşkence mağdurları fiziksel, sosyal, ekonomik ve ruhsal sağlık sorunlarıyla boğuşmaktadır. Ayrıca virüsün yayılmasına karşı korunmalarına izin veren yaşam koşullarından da yoksun olabilirler. Sivil toplum kuruluşlarının, olağanüstü haller ve sokağa çıkma yasakları da dahil olmak üzere, işkence mağdurlarına, yetkililer tarafından gözdağı verme veya engelleme eylemleriyle karşı karşıya kalsalar bile, temel hizmetleri sunmaya devam etmek için üstlendikleri olağanüstü çabaları takdir ediyoruz.
”Uzmanlara göre, koronavirüs krizi, dünyanın tüm bölgelerinde sayısız çocuk, kadın ve erkek için işkence ve kötü muamele riskini artıran kurumsal ve prosedürel başarısızlıkları vurguladı. COVID-19 pandemisinin, hükümetlerin evrensel olarak kabul edilen her türlü işkenceyi ve diğer zalimane, insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele veya cezayı ortadan kaldırma görevine uymaktan kaçınmak için kullanılmamalı
Bazen hepimizi isyan ettiren suçlular oluyor ve çoğumuzun aklından geçmiyor değil”şunu bana bir verseler de paramparça etsem”düşüncesi…Ama öyle olursa bu dünyayının düzenini nasıl sağlayacağız.Hukuk var,adalet var,bırakalım kanunlar versin onların cezasını,hiç kimsenin hiç kimseyi yargılama ve cezalandırma hakkı yoktur.
Bir yanıt yazın