DİYASPORA’NIN İTİRAZ EDEMEYECEĞİ GERÇEKLER

ANAYURT Gazetesi Mehmet Arif Demirer 28 Haziran 2022

BİR – Eylül 1914, Taşnak Partisinin Kongre Kararı: Türk – Rus Savaşı’nda “Rus ordusuna mümkün her şekilde destek olmak.” Bu amaçla genç Ermeniler Gönüllüler silahlandılar ve Taburlar düzeyinde eğitildiler.  Kaynak: Pastırmacıyan, 1918, Kaçaznuni 1923.

İKİ – Aralık 1914 – Ocak 1915, Sarıkamış’ta 120 bin mevcutlu, eğitimli, komuta kademeleri tamamlanmış Osmanlı 3. Ordusu’nun yarıdan fazlası (değişik sayılar 65 bin – 90 bin arasında değişiyor)  şehit oldu. Esirler ve firarlar çıktıktan sonra geriye 25 – 30 bin asker kaldı.

ÜÇ – 20 Nisan 1915, Ermeniler, Van İsyanı’nı başlattılar. Kaynak: Guse 1925

DÖRT – 18 Mayıs 1915, Van’ın Rus Ordusu tarafından işgali.

BEŞ – 27 Mayıs 1915, Geçici Sevk ve İskan Kanunu. Bu kanun vatana ihanet edenlere yönelik. Metinde Ermeni sözcüğü bile yok. Ayrıca adı da “Tehcir Kanunu” değil.

ALTI – Sevk ve İskan Kanunu uygulaması: 1 Haziran 1915 – 15 Mart 1916

YEDİa – 8 Şubat 1916, ABD Halep Başkonsolosu’nun Büyükelçi Morgenthau’ya Mektubu: “486 bin Ermeni Suriye’ye geldi.” Kaynak: ABD Arşiv Belgesi. 

YEDİb – 16 Ekim 1916i, Van’dan Sivil Vali konumunda Şakhovsky’nin Tiflis’teki Rus Ordusu Başkomutanına gönderdiği 4 sayfa Telgraf. Özeti:Van-Bitlis bölgesinde Ermeniler var 

SEKİZ – Eğer Türkler; iddia edildiği gibi, 1915 yılında Sevk ve İskan Kanunu uygulamasını Ermeni soyunu ortadan kaldırmak için başlatmış ve sürdürerek 1.5 milyon Ermeni’yi katletmek suretiyle Doğu Anadolu’yu Ermenisiz bir konuma getirmiş olsaydılar;                                                         

Taşnak Partisi temsilcileri, 14 Mart 1918’de Trabzon’a gelip Barış ve özerklik ister miydiler?

Hatisyan, 25 Mart 1918’de Rusya’ya kaçan 400 bin Ermeni için, SOYKIRIMCI Türkler (!) tarafından katledilmek üzere, Türkiye’ye geri dönüş izni ister miydi? Kaynak: Hatisyan 1930  

DOKUZ – 24 Mayıs 1918’de Türkler; Ermeniler Güney Kafkasya’da (% 30 azınlık idiler), dostane ilişki içinde bulunmadıkları Gürcüler ile Azerbaycanlılar arasında sıkışmış iken ültimatom vererek, TARİHTE İLK ERMENİ DEVLETİNİ KURDURUR VE BU DEVLETİN DİPLOMATİK OLARAK TANINMASINI SAĞLAR MIYDILAR?

ON – 25 Kasım 1920, Ermenilerin başlattığı Oltu Savaşı hezimetinden sonra Başbakan olan Simon Vratsiyan’ın TBMM Başkanı Mustafa Kemal Paşa’ya Telgrafı: “BARIŞ YAPALIM.”

ON BİR – 2 Aralık 1920, Gümrü Barış Antlaşması. İki ülke arasında yeni bir dostluk dönemi. Kaynak: Armenian Information Service (AIS), 1955, New York. (Bir DİYASPORA Yayını !)

ON İKİ – Vratsiyan’ın 18 Mart 1921 tarihli TBMM Hükümetinden Ruslara karşı kullanılmak üzere askeri yardım talebini içeren MEKTUBU. Kaynak: AIS, 1955, EK II

NOT: Bu mektubun son cümlesinde iki çok önemli tespit var, DİYASPORA ve YANDAŞLARININ (isim vermiyorum, kendileri bilirler) asla kabul etmedikleri:

Bir: Gümrü Antlaşması ile iki ülke arasında “Dostane İlişkiler” oluşmuştur.

İki: Bu dostane ilişiler, Ermenistan’ı işgal eden Bolşevik Rus Yönetiminde bozulmuştur.

TÜM ERMENİLERE SORUYORUM: 70 yıl sonra (1991) Rus Yönetimi, Sovyetler Birliği, ortadan kalktıktan sonra, neden Türkiye ile Vratsiyan’ın değindiği Dostane İlişkilere dönmediniz?  

1961 yılında “Özel Aftoturist Vizesi’ ile Başkanı olduğum CAMBRIDGE AFRRO – ASIAN EXPEDITON 1961 – 62 olarak, kendi araçlarımızla Sovyetler Birliğinde şu Sovyet Cumhuriyeti ve kentlerine gitmiştik: (1 Türk, 1 Bulgar, 6 İngiliz, Cambridge yeni mezunları) 

• Belarus. Minsk – İngilizlere dostane, Türk’e (bana) husumet
• Rusya: Moskova, Soçi – İngilizlere dostane, Türk’e (bana) düşmanca
• Ukrayna: Kiev – İngilizlere dostane, Türk’e (bana) husumet
• Gürcistan: Kutayis, Tiflis – İngilizlere dostane, Türk’e (bana) mesafeli
•  Özbekistan: Taşkent – İngiliz’e de bana da mesafeli (korkudan)
• Azebaycan: Bakü – İngiliz’e de bana da mesafeli (korkudan)
• Ermenistan: Erivan – Yanımda yalnız Nahçıvanlı Ali vardı. Bana karşı 6 saat gezinti boyunca eski dost görmüşler gibi çok yakın, özellikle kadınlar.   

KGB rejimine rağmen Erivan’ı gezerken Ermeniler o dostane ilişkileri bana göstermişlerdi. “Hasret kaldık İstanbul’a ve İstanbul Türkçesine” demişlerdi.         

1965 yılında, 24 Nisan’da DİYASPORA’nın sağladığı mitingde aynı Erivanlılar saatlerce Türkiye aleyhinde sloganlar atmışlardı. Ermenistan artık DİYASPORA’nın etkisi altında idi.