Kömür

Brüksel’de Özgürlük Anıtı’nın merdivenine oturmuş, arada el çırpan, don gömlek bir adam buldular…
Üşümüş titriyordu…
“Kimsin?” dedi polis…
Yanıtladı:
“Noel Baba…”
“Ben hiç böyle Noel Baba görmedim, üstün başın hani?..”
“Soyuldum” dedi Noel Baba…
“Neredeydin?..”
“Türkiye’de…”
*
“Saray gibi bir yerin bacasından gireyim hediye vereyim dedim, girdim çıktım ki don gömlek kalmışım…”
“Hâlâ alkışlıyorsun ama…”
“Muhtarlar toplantısına denk geldi… Otomatik alkış oluştu… Bir şey oldu bana, tutamıyorum kendimi…”
“Müstahak sana…”
“Soyuyorsa beni soyuyor sana ne?” dedi Noel Baba…
*
“Beyaz sakalın da gitmiş, nedir bu böyle?..”
“Badem bıyık…”
“Badem?..”
“Meclis’in berberiymiş… Oturup kalktım, beyaz saçım sakalım gitmiş, badem bıyık olmuşum…”
*
“Geyiklerin nerede?..”
“Ben görene kadar ‘helal gıda’ sucuk oldular… Torbamdaki oyuncak evleri ‘kentsel dönüşüm’ diye… Oyuncak gemiyi ‘gemicik’ diye… Kız bebekleri imam hatibe… Kurşun askerleri ‘Genelkurmaya paşa’ diye… Oyuncak bilgisayarları ‘silahlı terör örgütünün suç aleti’ diye aldılar…”
*
“Haliyle Noel Baba olmaktan çıkmışsın…”
“Noel Baba değil zaten, adım değişti…”
“Ne oldu?..”
“Nail Baba…”
*
“O nasıl oldu?” dedi polis…
Anlattı:
“Kaçarken Bolu’da muhafazakar Osmanlı gençliğine yakalandık… Kelime-i Şahadet getirttiler… Namaza durduk… Oradan sünnet olduk… Tekbiirr…”
*
“O siyah torbada ne var?..”
“Kömür…”
“Bürüksel kışı için az değil mi?..”
Noel Baba:
“Öyle deme, adam bir torba kömürle koca Türkiye’yi yaktı…”