Körlük adlı bir kitap var. O kitabın bir bölümünden;
Ülkenin birinde körlük salgın halinde yayılıyor ve bulaşıcı. Dolayısıyla bütün insanlığı karantinaya alıyorlar.
Kimse görmüyor. Bunlar bir yerde karantinadayken, bir tanesinin tuvaleti geliyor.
Çıkıp tuvaleti bulmak istiyor ama göremiyor.
Sonra aklına bir şey geliyor. İşte insanın çirkin yüzü de burada başlıyor.
“Buradaki herkes kör olduğuna göre şuraya yapsam, kim farkeder ki” diye düşünüyor.
Gidip hemen oracıkta yapıyor. Sonra tuvaleti gelen her kör, o kokuyu referans alarak tuvaletini yapıyor.
Dolayısıyla orada korkunç bir pislik birikiyor.
İşte toplum da böyle bir şey. Ayıpladığı şeyleri normalleştiriyor zamanla.
Kitapta ülkenin adı yok!!!!!!!
Bir yanıt yazın