Vatanımız bir çöküş yaşıyor.
Hem de her alanda…
Ekonomide, eğitimde, tarımda, sanat ve kültürde, denizlerde, dış ilişkilerde, sosyal yaşamda…
Ne fabrika kaldı ne ekili alan… Ne orman bıraktılar ne dere… Dökülen atık ve pis sular nedeniyle denizlerimiz “Deniz salyaları” ile kaplandı.
Yakında balık da yiyemeyeceğiz.
Halk yoksulluk bataklığında çırpınıyor… Boğulmak üzere…
İnsanlarımız bu siyasal İslamcı düzen içerisinde yönlerini şaşırdı.
Yol – yordam belli değil.
İlke yok. Bir plan, bir ekonomik program yok… Eğitim, yazboz tahtasına döndü.
Çocuklar, gençler şaşkın. İstedikleri okullara gidemiyorlar. Çünkü onları iktidar yönlendiriyor.
Tarihsel ve ulusal birikimlerimiz her geçen gün değer kaybediyor.
Ulusal Kurtuluş savaşımız, devrimler, laiklik ve Atatürk unutturulmaya çalışılıyor. Ellerinden gelse tüm ulusal bayramları, kutlamaları yasaklayacaklar…
19 yıldır bu millet, görmediğini görüyor, yaşamadığını yaşıyor…
Politika ayağa düştü. Dış dünyada itibarımız kalmadı. Sıfırlandı…
Mafya politikanın içinde…
Ülke küçük bir azınlık tarafından yağmalanıyor…
Yalan – dolan, aldatmaca, inkâr, günlük yaşantımızın doğal parçası haline geldi. İktidar sahiplerinin yalanlarını halk kanıksadı artık… Sessizce seyrediyor olup biteni…
Şimdiye dek yetkililerin, sorumluların kendi hatalarını kabul ettiklerini de görmedik zaten.
Hep zeytinyağı gibi üste çıktılar ve asla istifa kurumunu çalıştırmadılar. Bu güne değin bir tek istifa görmedik.
Çünkü utanma, sıkılma duyguları hiç kalmadı…
Elbette ülkenin bu hale gelmesinde, bu çorbada herkesin tuzu, herkesin payı var. Kimse bunu inkâr edemez.
İktidarı, muhalefeti, sendikaları, dernekleri, resmi kurumları el ele vererek, ülkemizi bu günlere hep birlikte getirdiler.
Halk son sürat yoksullaşırken, müteahhitler imparatorluğu hâlâ büyümeye devam ediyor. 5’li Çetenin çıkarları, tüm ülke çıkarlarının önüne geçti…
Yani sen ne dersen de, imam yine bildiğini okuyor ve yoluna devam ediyor.
Üstelik yüzde 20 – 25’lik AKP’li aşırı bir taraftar kesiminin de gözü ne sömürü, ne soygun düzenini görüyor. “Mal bulmuş mağribi gibi sarılmışlar iktidara…” Sayıları belki yüzde 20 – 25’ten de az…
Peki, bu açıklamalarımla nereye varmak istiyorum?
Ne yapmalı? Nasıl kurtulmalı bu iktidardan?
Her şeyden önce bugünkü muhalif partiler birleşip bütünleşmelidirler.
Atatürk ilkelerine, gerçek demokrasi ve tam bağımsızlığa sahip çıkmalı; faşizme, talana, yağmaya karşı dişe diş bir mücadele vermelidirler.
Boş konuşmaları ve ağız dalaşını bir yana bırakıp halkın arasına karışmalı, onlara gerçekleri, doğruları anlatmalı, tüm pislikleri, kirli çamaşırları ortaya dökmelidirler.
Bu işi sövüp saymadan, bağırıp çağırmadan soğukkanlılıkla yapmalıdırlar. İnsanlarımıza sevecenlikle, içten davranışlarla yaklaşmalıdırlar.
0nları asla aşağılamamalı, küçük görmemelidirler.
Artık gevezeliğe, dedikoduya, kuru gürültüye dayanan particilik, ağız dalaşı bitmiştir. “Geyik muhabbeti ile vakit öldürmek” bitmiştir.
Halktan ayrı düşmüş aydınların, devrimcilerin, demokratların devrimci mücadelede hiç yeri yoktur.
Toplum karşısında sorumluluk duyan, onun aydınlanmasına öncelik veren herkes, önce yığınlarla bütünleşmeli, onların öğrencisi olmalı, sorunlarını dinlemeli daha sonra bilinçlendirme çalışmalarına geçmelidirler.
Son sözümüz şudur:
Sol olsun, sağ olsun, Atatürk ilkelerine inanmış, AKP’ye hiçbir alanda yandaşlık yapmayan, onunla uzlaşmayan partiler, gruplar, kuruluşlar, bireyler bir araya gelip; antifaşist, antiemperyalist cephede, ulusal çizgide birleşmeli, vatanın kurtuluşu yolunda gerektiğinde bir sıra neferi gibi mücadele etmelidirler.
Başka çare ve çözüm kalmamıştır…
Bundan sonraki ilk ve tek hedefimiz bu iktidardan kurtulmak, ülkenin yönünü yeniden Atatürk’ün yoluna ve ilkelerine çevirmek olmalıdır…
Bir yanıt yazın