Mehmet Boz
“ sonra Toprak Reformu Kanunu çıkararak ağalık düzenin kaldırmanın yolunu açtı ama siyasi partiler yan gelip yattı. ” tümcesine ilişkin bir ek yapma gereği oluştu.
Metin Aydoğan’ın ” ATATÜRK VE TOPRAK REFORMU ” makalesinden:
1920’ler Türkiyesi’nde köylü çok yoksuldu.
Toprağı işleyip tarım yapacak olanağı ve bilgisi yoktu.
Ne tohumluğu, ne pulluğu hatta ne de sabanı çekecek bir çift öküzü vardı.
Bir yasayla, köylüye tapu dağıtmak sorunu çözmeyecek tersine yeni sorunların ortaya çıkmasına neden olacaktı…
Eldeki tüm olanaklar kullanılarak, köylülüğün kalkındırılmasına çalışıldı.
Köy aydınlanmasını sağlayacak ve toprak devrimini gerçekleştirecek kadroları yetiştirmek için, işe eğitimle başlandı.
Tarım alanında yetişmiş uzman kadro yokluğu nedeniyle, bu kadroların hızlı bir biçimde yetiştirilmesine gidildi…
Askere alınan yetenekli çavuşlara okuma yazma öğretildi ve ‘köy eğitmenleri’ olarak, üç yıllık köy okullarında öğretmenlik yapmaları sağlandı.
Yakın çevresini ve milletvekillerini, kerelerce uyardı.
1 Kasım 1928 Meclis konuşmasında;
“Toprağı olmayan çiftçilere toprak sağlamak sorunuyla, önemli biçimde ilgileneceksiniz. Hükümetin, şimdiye kadar bu yolda devam eden çabasını, alacağınız kararlarla daha çok genişletmeyi başarmanızı dilerim” dedi.
1 Kasım 1936’da yine Meclis’i açış konuşmasında;
“Her Türk çiftçi ailesinin kesinlikle, çalışacağı ve geçineceği toprağa sahip olması gerekir” dedi…
Ölümünden bir yıl önce, 1 Kasım 1937’de Meclis’te yaptığı konuşma, bir vasiyet niteliğindeydi;
“ Endüstrileşmenin önemi büyük olmakla beraber, Türk ekonomisinin dayanağı yine tarımdır. Pratik bilgilerin ve programlı çalışmaların köylere götürülmesi, istenilen hedeftir. Bu hedeflere ulaşmak için, ciddi incelemelere dayanan bir tarım politikası saptanmalıdır. Her köylünün kolayca kavrayacağı bir tarım sistemi uygulanmalı, ülkede topraksız köylü bırakılmamalıdır. Büyük çiftlik sahiplerinin işletebilecekleri toprak miktarı, bölge nüfusunun yoğunluğuna ve verim derecesine göre sınırlandırılmalıdır..Köylülerin gözleriyle görebilecekleri, çalışmalarına örnek alabilecekleri, modern ve uygulamalı tarım merkezleri kurulmalıdır. Devlet Üretme Çiftlikleri, kuracakları deneme istasyonları ve atölyeleri ile devlet bütçesine yük olmaksızın, kendi gelirleriyle geçinen bir organizasyon halinde birleştirilmelidir”
İlgilenenlerin bilgisine arz….
Bir yanıt yazın