KOMŞUMUZ SURİYE

Koronavirüs pandemisi, petrol fiyatı çöküşü ve yavaşlayan dünya ekonomisi kimi silahlı çatışmaları dindirdi.
Ancak ne Suriye’nin ön sayfa haberlerinden düşmesi,
Ne Türkiye ve Rusya’nın  İdlib ateşkes anlaşması  dünyayı rahatlatmadı.

*
Çünkü bu durum;
Yalnızca hızla değişen ve öngörülemeyen dünyada,
Suriye’nin geleceği hakkında kararların verilmesi öncesi gereken taktik bir duraklamadır…

*
Dokuz yılı aşkın süredir Suriye’de etnik ve dini çatışmalarla insani bir felâket yaşanıyor.
Halihazırda Suriye hükümeti, 185 bin 180 kilometrekare büyüklüğündeki ülkenin 109 bin 136 kilometrekaresinde hakimdir.

*
Hükümetin terörle mücadelesi ile muhaliflere yönelik şiddetini ayırmak genellikle zordur.
İşte Suriye’nin güneybatı bölgesi Ürdün sınırında Deraa ve Golan Tepeleri yakınında  Kuneytire eyaletinde gerginlik yaşanıyor.
Bölgede silahlı muhalefetin bir kısmının yarı-özerk  güç paylaşım arayışı bir ulusal uzlaşma deneyimine yol açmış,
ABD ve İsrail de bu deneyime katılınca bu anlaşmaları başlatan Rusya’ya kötü bir emsal oluşmuştur.
Faili meçhul cinayetler, tehditler ve kaçırmaları yoğunlaşmış,
Suriye gizli servisinin öfkesi yükselmiştir!

*
Türkiye, Hatay sınırındaki yetkilileri vasıtasıyla,
Suriye’nin kuzeyinde kontro ettiği Afrin ve Cerablus’ta yerel yönetimleri bizzat yönetiyor.
Mali işler, yatırımlar, kişisel haklar ve insanların statüsü Türkiye yasalarıyla işliyor.
Kamusal yaşam Müslüman Kardeşler ideolojisi doğrultusunda  İslamcı şeriata dönüştürülüyor.

*
Fırat Nehri’nin doğusunda  Rakka ve Deir ez-Zor eyaletleri,
ABD destekli  Suriye Demokratik Güçleri ve bazı Arap kabileleri arasında hareket eden;
Bir Kürt koalisyonunu temsil eden yerel konseyler tarafından yönetiliyor.
1.500-2.000 Amerikalı asker  periyodik olarak ABD-Suriye arasında sirküle oluyor.

*
İç savaşta  Suriye ordusu asker ve teçhizatta büyük kayıplar verdi.
Rusya’nın yenilediği savaş kabiliyetli elit birliklerin gücü de azaldı.
Ancak Suriye hükümeti Rusya Hava Kuvvetleri’nin desteğiyle,
İdlib’te  askeri taktik başarılar sağladı…

*
Bugün Suriye hükümeti ve müttefikleri güç kullanımıyla ilgili;
Türk ve ABD birliklerinin Suriye’den ayrılmaması durumunda,
Türkiye ve ABD’den yapılan üst düzey açıklamaların gerçeği ifade etmediğini iddia ediyor.

*
Rusya, Şam’ın 2017-2019’da kuvvet kullanarak ve geçici anlaşmalar yoluyla üç gerginlik giderme bölgesinde uzlaşma sınırlarına ulaştığını,
Ama İdlib’de ve komşu bölgelerde,
Militanların ve ailelerinin Halep, Humus, Şam banliyölerinden ve Suriye’nin güneyinden kaçarak,
Bu bölgede güçlendirilmiş bir terörist yatağı oluşturduğunu bildiriyor.

*
Şubat’ta İdlib’te yaşanan Rus-Türk gerginliklerinin ardından,
Şimdi sıra bu iki büyük oyuncunun uzun vadeli çıkarlarına geliyor.

*
İki ülke arasındaki gerginliğe rağmen, Türkiye ve Rusya’nın hâlâ konuşmak için bir teşviği bulunuyor.
Ankara; Rusya’nın Türkiye’nin Kürtler hakkındaki kaygılarını en aza indirecek şekilde,
Yeni bir Suriye anayasa hazırlaması için masadaki yerine güveniyor.
Moskova ise Türkiye’nin desteklediği  isyancı vekil güçlerin teslim olmasını ayarlamasını istiyor.

*
Rusya’nın uluslararası cihat terörizminin son köprü başını yok etme,
Suriye rejimine destek verme kararı;
Türkiye’nin kuzey Suriye İdlib bölgesinde uzun bir tampon bölge oluşturulması stratejik planlarıyla çatışıyor.

*
Türkiye, Esad karşıtı militanları kullanarak M-4 otoyolunu kontrol etmek,
Sınırlarının güvenliğini sağlamak ve  Suriyeli mültecilerin geri taşınması için daha fazla yer kazanmak istiyor.
Ancak askeri ve istihbarat  servisleri  arasında geçici anlaşmalar güvenilir istikrar için yeterli olmuyor.
İşte bu noktada, Suriye’nin siyasi geleceğine ilişkin ortak bir vizyona dayanarak,
Türkiye ve  Rusya’nın daha anlamlı tavizler aramasının zamanı geliyor…

*
Esad hükümeti ve müttefiklerinin Suriye topraklarında,
Askeri ve ekonomik kaynaklar üzerinde hızla egemenlik kurması,
Yasal ve anlaşılır bir husustur.
Açıkçası, toprak bütünlüğü;
Suriye’de hükümet ve hukuk sisteminin yeniden yapılandırılması,
İç ticaretinin, ekonomik bağların ve ulaştırmanın normal işlemesinin vazgeçilmez şartıdır.

*
Mesele bunların nasıl başarılacağıdır.
Çatışmanın temel sosyo-ekonomik nedenleri,
Ve onu tetikleyen zihniyet ortadan kaldırılmadığı sürece sürdürülebilir bir çözüm mümkün değildir…

*
Bu bağlamda, önceliklerin seçimi önemlidir;
Kuzeybatı ve doğu Suriye bölgelerinde,
Türkiye veya ABD ile doğrudan çatışma riski ile dolu askeri çabaların tüketilmesine  uğraş mı verilecektir?
Yoksa insanların çoğunluğu için hayati önem taşıyan savaş sonrası gelişimin acil hedeflerini çözmek için geçici bir statüko mu uygulanacaktır?.

*
Suriye, Orta Doğu’da kayıpları en fazla olan ülkedir.
2011’den 2018’e kadar GSYİH yılda üçte iki oranında azalarak 55 milyar dolardan 22 milyar dolara düştü.
Bu en az 250 milyar dolar olan kurtarma maliyetinin, mevcut GSYİH’nın 12 katına eşit olduğu anlamına geliyor.
Dünya Bankası’na göre, dörtte biri yerle bir edilmiş olmak üzere konutların yaklaşık yüzde 45’i yok edildi.
Sağlık tesislerinin yarısından fazlası, okulların ve üniversitelerin yaklaşık yüzde 40’ı faaliyet dışıdır.

*
Fiziksel altyapının tahrip edilmesinin yanı sıra,
İnsan varlıklarına verilen zarar ve insan kayıpları ile göç;
Ekonomik ve sosyal bağlar üzerinde düşmanlıklar oluşturdu.
Savaş başlamasından bu yana Suriyelilerin yüzde 80’inin yaşam standartları yoksulluk sınırının altına düştü.
Ömür 20 yıl azaldı.
Suriye doktorlar ve hemşireler, öğretmenler, teknisyenler ve nitelikli hükümet yetkililerinden yoksundur.

*
Suriye’nin karşı karşıya olduğu ekonomik zorluklar,  düşmanlıkların aktif aşamasından daha da ciddidir..
Ekonomide eski ve yeni sorunlardan oluşan bir ağ ortaya çıktı!

*
Bu sadece savaş sırasındaki yıkımdan veya ABD ve Avrupa yaptırımlarından kaynaklanmıyor.
Ancak insani sonuçlar özellikle nüfusun çoğunluğu için çok hassastır.
Askeri tırmanma sürecinde rejimin yolsuzluk ve suçu azaltabilecek,
Askeri bir ekonomiden normal ticaret ve ekonomik ilişkilere geçebilecek bir hükümet sistemi geliştirmekte isteksiz olduğu,
Ya da geliştirilemeyeceği giderek daha açık hale gelmektedir.
Merkezi hükümet, daha ücra bölgelerde ekonomik yaşam üzerindeki kontrolü yeniden sağlayamıyor…

*
Ticaret, transit nakliye, güvenlik hizmetleri, ticari aracılıkta sadık girişimciler ve imtiyazlı ordu birimleri lehine bir zincir oluşuyor.
Hem cumhurbaşkanının ailesine yakın olanlar hem de savaş sırasında zengin olanlar yeni elit tabakayı oluşturuyor.
Savaş, siyasi reformlar için gereklilikler geliştirmesine rağmen,
İş adamları ve bazı hükümet yetkilileri de dahil olmak üzere Suriye toplumunda,
Barışçıl kalkınmaya geçişle ilgilenmeyen etki merkezleri ve gölge örgütler üretmiş bulunuyor.

*
Suriye’de büyük ekonomik toparlanma projelerini uygulama koşulları mevcut değildir.
Bir grup yabancı bağışçının bu görevle baş etmesi olası görülmüyor.
Değişen küresel çevre, Suriye’nin müttefiklerinin gerekli finansal ve ekonomik desteği sağlama yeteneklerini sınırlıyor.
ABD, AB ülkeleri ve Körfez petrol monarşileri;
Suriye’nin toparlanmasına katılımlarını diğer şeylerin yanı sıra,
Anayasada değişiklik yapılmasını sağlayan BM Güvenlik Konseyi’nin 2254 sayılı Siyasi Süreci başlatma talebine bağlı olarak talep ediyor.
Ama BM himayesinde özgür ve adil seçim yapılmasına Suriye hükümeti dahi hazır değildir! .

*
Rusya, Suriye’deki Türkiye ile son hesaplaşmasında hüküm sürmüş gibi görünse de,
Şam’ın Türkiye’nin İdlib çevresindeki operasyonlarını köreltmesine,
Ve sonrasında avantajlı bir ateşkes sağlamasına yardımcı olmakla birlikte,
Moskova’nın Suriye için uzun vadeli stratejisi krizden sonra daha karanlık hale gelmiştir.

*
Bu noktada yakın vadeli perspektifte, Suriye’deki sosyo-politik durumun istikrarsızlaştırılması;
Sadece terörist eylemlerle değil,
Aynı zamanda Lübnan’daki finansal kriz gibi eşzamanlı acil tehditler,
Hammadde piyasaları, ABD yaptırımlarının artmasının gecikmeli etkisi ve koronavirüsün  yayılmasını çevreleyen endişeler.
Ve küresel eğilimlerdeki değişikliklerle de kolayca tetikleniyor.

*
İlk alarm 2019 Mart-Nisan aylarında Suriye’nin petrol ürünleri tedarikinde oluştu.
Bu, 2011’den bu yana ilk kez ekonomik durumda keskin bir bozulmaya yol açan bir yakıt krizine neden oldu.
Yetkililerin eylemlerinden hoşnutsuzluk, yaygın yolsuzluk ve kamu yönetiminin düşük kalitesi ile ilgili sorular ortaya çıktı.

*
Bankacılık sektörü, Suriye’yi her zaman dış dünyaya  açan Lübnan’daki mali krizden büyük darbe aldı.
Lübnan bankalarındaki mevduatın yaklaşık dörtte biri, devletle ilgili şirketler de dahil olmak üzere Suriye ticaretine aittir.
Lübnan’da parasal kısıtlamaların getirilmesi, tahıl ve yedek parça teslimat zinciri dahil olmak üzere temel ihtiyaçların ithalatı ile ilgili anlaşmaları dondurdu.
Fiyatların yükselmesine neden oldu.

*
Başkan Donald Trump tarafından 20 Aralık 2019’da imzalanan ek bir yaptırım paketi,
Suriye’nin dış ekonomik bağları için ciddi bir tehdit oluşturdu.
Yaptırım paketi;
Petrol endüstrisi, havacılık, Suriye hükümetinin tesislerinin inşası dahil olmak üzere Rusya ile ticaret ve ekonomik işbirliğini yasaklıyor

*
Suriye’de ağırlaşan zorluklar, hükümeti mevcut riskleri uygun bir şekilde değerlendirmeye,
Uzun vadeli bir stratejiyi taslak haline getirmeye zorlamaktadır.
Yeni bir askeri gerçeklik, ekonomik yeniden yapılanma ve uluslararası rızaya dayanacak bir siyasi sistemin geliştirilmesi gerekiyor.

*
Koronavirüs günlerinde, Ey İnsanlık!

1. 1. 2020