Bir büyük salgın, koronavirüs denilen bir bulaşıcı hastalık dünyanın başına bela oldu.
Çok zor günlerden geçiyor ülkeler.
Yanlış ekonomi – politikalar, kâr ve mülk edinme hırsı, doğa ve hayvan düşmanlığı, emperyalistler tarafından ülkelerin yağmalanması bu felaketin doğmasına neden oldu.
Ama bu kez hem sömüren, hem sömürülen ülkeler zor durumda.
Hem yoksul, hem zengin ülkeler salgınla boğuşuyor…
Virüs herkese saldırıyor. Önüne çıkanı perişan ediyor
İnsanlar sapır sapır dökülüyorlar.
Telef oluyorlar.
Henüz ilacı da bulunamadı bu illetin.
Sanayi, tarım giderek güç kaybediyor. Zayıflıyor.
Üretim duruyor.
Koronavirüs tüm dünyada, ekonomi ve siyasette, krizlerin önünü de açtı.
Yönetimler ve yöneticiler güç durumda şimdi… İyisi – kötüsü, halkın yanında olanı, olmayanı açığa çıkıyor.
Krizden sonra yeni bir dünya düzeni kurulacak gibi görünüyor. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak…
Ülkelerin canlanması, güçlenmesi, eski durumlarına dönmesi ise yıllar alacak…
Coronavirüsle bazı iktidarlar iyi mücadele ediyor, bazıları edemiyor.
Önlemini alan devletler var, alamayanlar var.
Hastalığın ilerlemesini durduran yönetimler var. Durduramayanlar var…
Bazı ülkelerde salgın yayılmaya, tüm ülkeyi egemenliği altına almaya, bir felaket haline gelmeye devam ediyor.
Acı, keder ve gözyaşı hiç dinmiyor.
Ama bu küresel krizden dersler çıkarmaya da devam ediyoruz…
Her şeyden önce, halkını seven, insanına değer verip, önlem alan, önceden hazırlık yapan iktidarlar, devletler hastalıkla mücadelede başarı sağlıyorlar.
Salgını durduran devletler bile var.
İkincisi; bilimin ileri olduğu, insanın mutlu yaşadığı ülkelerde koronavirüsün geriletilmesinde hayli umut verici gelişmeler görülüyor.
Örneğin Küba gibi…
Virüsü yavaşlatmakta etkili olduğu söylenen bir ilaç da buldu küçücük sosyalist Küba.
IFNrec adlı ilaç, Pekin yönetiminin hastalıkla mücadelede kullandığı 30 ilaç arasında yer aldı.
Koronavirüs mücadelesinde ABD ve Avrupa’nın dünya ülkelerine bir katkısı olmazken, Küba, Çin, Rusya gibi devletler birbirleri ile yardımlaşmak, dünya ülkelerine katkı sağlamak üzere kolları sıvadılar.
Üçüncü önemli sonuç, bazı ülkeler bu felaket ortamında bile iktidar, koltuk kavgasını, siyaseti insan sağlığının, mutluluğunun ve hastalıkla mücadelenin önüne aldılar…
Örneğin ABD gibi.
Ülkemizde, Türkiye’mizde de dostluk, dayanışma, yardımlaşma unutuldu. Ya da ikinci plana atıldı…
Particilik, bölücülük, yalan, dolan, düşmanlık, iftira, sataşma herkesin ve her şeyin önüne geçti.
Muhalif belediyelerin halka yardımını, desteğini engelledi. CHP’li belediyelere set, köstek olmak; onların elini kolunu bağlamak için elinden geleni ardına koymadı…
Hatta bankalardaki hesaplarını bile bloke etti.
Bu çalışmalara, desteğe izin verirse, halkın gözünde muhalefetin ve belediye başkanlarının değer kazanacağını, kendilerinden bir adım öne geçeceklerini düşünüyorlardı sanırım…
Oysa insan sağlığından, insanın yaşam hakkından daha önemli bir şey olamaz.
Bugünkü ortamda tüm dünyanın ve ülkemizin ortak düşmanı öldürücü bir canavar olan koronavirüstür ve ona karşı birleşilmeli, ona karşı savaş verilmelidir.
Bu küresel düşmanı yenmek için tek cephede birlik, bütünlük, dayanışma sağlanmalıdır. Böyle bir ortamda siyasal iktidar kaygısı yaşanmamalı, olmamalıdır…
Oysa bu engellemeleri yaparken onların bir tek derdi ve kaygısı vardı:
Siyasal kazanımlarını ve koltuklarını korumak, sermayenin çıkarlarını savunmak…
O yangın ortamında, o öldürücü koronavirüs, cehennem koşullarında bile birileri maske takıp, Kanal İstanbul ihalesine girebiliyordu.
Yeryüzünde maske takıp ihaleye giren ilk ve tek ülke olduk. Hem de dünya ve ülkemiz salgın bir hastalıkla boğuşurken…
Traji-komik bir durumdu bu.
Dünya karşısında başımızı öne eğdik…
Utandık.