Çağatay Özcan Kokulu’nun Mayıs’ın Gözyaşları adlı kitabı soluksuz okuduğum, ”neden daha önce okumadım” diye hayıflandığım kitaplardan biri… Bana kattıklarını hayata aktarmadan olmazdı elbette.
Üretmenin değerini bilenler, emeğin üretimden geçtiğini bilenler örgütlü olunduğunda düzenin bozulmayacağını da iyi bilirler.
Düzene karşı çıkanlar hep ezilenin, işçinin, köylünün yanında olanlardı.
Biliyorlardı ki toprak emek ister, önce çiftçi desteklenmeli ki toprak güçlensin, ekin bereketli olsun, yoksulluğun beli kırılsın.
Dört çocuklu bir babanın oğlu olan Mahmut Türkmenoğlu adında bir genç var. Bir bacağı sakat, koltuk değneği ile yürüyor.
Akıllı ve sorgulayan bir genç. Ailesini ve köyünü fakirlikten kurtarmanın hayallerini kurmaktadır. Babası yoksul olduğu için hurda demir toplayarak okuluna devam eder. Ve İTÜ’de Makina Mühendisliğini okur, mezun olur ve köyüne gelir.
Geldiğinde bakar ki değişen hiç bir şey yok. Yine herkes yoksul, yine sadece tütün ekilip kırılıyor. Bir gün, köyde çok güvendiği sekiz arkadaşına Kooperatif kurma fikrini açar. 1962 yılıdır… Ve o gün hıdrellezdir.
Düşüncelerinde bir Kooperatif kurarlar. Cam evlerde yaz sebzeleri yetiştireceklerdir. Kırmızı karanfiller ekeceklerdir. Bunların hepsini Kooperatif ile yapacaklardır. Elbette güçlü olmak için siyasette de yer alacaklardır.
Bitmek bilmeyen hayallerini gerçeğe dönüştürmek için omuz omuza verirler. Bilirler ki birlikten güç doğar, birlikte başaracaklardır. Kooperatifi kurarlar, Kerem Kerimoğlu’nu da ortak alırlar. (Kerem Kerimoğlu ile ilgili bölümü kitaptan mutlaka okumalısınız ).
Köy heyetinin onayını alarak Muhtarlığı da Tüzel kişilik olarak ortak yaparlar ve hızla çalışmaya başlarlar. Urla, Seferihisar, Ödemiş, Torbalı, Menemen, Bergama ve Tire Kooperatif Başkanlarının katılımıyla da açılış yaparlar.
Kitapta adı geçen kişiler, olaylar oldukça düşündürücü.
Ders çıkarabilen için çok şey barındırıyor. Bir de yazarın şiir tadında ki kalemi sizi bazen doğduğunuz yıllara, bazen tarihten okuduğunuz anılara savuruyor.
Her sayfa da başka bir yaşamı, bir film şeridinde izliyor hissine kapılıyorsunuz. Siyasi çekişmeler, yasaklar, yakılan kitaplar, toplanan kasetler, belgeler ve bazende sessizce yok olan hayatlar…
Tüm bunların içerisinde ülkesinin bağımsızlığının, tarımın bağımsızlığı ile sağlanacağına inanan bir genç. Fakirliği kabullenmiyor, her şeyi sorguluyor, ailesini, köyünü fakirlikten kurtarmak için kurduğu hayalleri gerçeğe dönüştürmek için büyük emek veren bir genç.
Onların kurduğu Kooperatifler, onların açtığı mücadele yolu bugün gençlere örnek olmalıdır. Toprağını seven, toprağını eken, toprağına emek veren insan, geleceğe tohum atan, geleceği aydınlatan insandır.
Mayıs’ın Gözyaşları’nı bize kazandıran, Çağatay Özcan Kokulu 1968 hareketleri içinde yer alan, Kooperatif Birliklerine önemli katkılar sunan, bir çok kooperatifin kurulmasına öncülük eden değerli bir yazar.
Emeğine ve ömrüne sağlık..
Bir yanıt yazın