Julien Philippe, M1.A International Relations & International and European Law, University of Nantes (2010)
Çeşitli olasılık derecelerine sahip birkaç fikir:
Şampanya Moskova, Pekin ve hatta Tahran’da bile akardı. Bazı Arap başkentlerinde olduğu gibi.
NATO’nun yönlendirilmesi daha uygar ve daha az stratejik hale gelirdi.
Kıbrıs’ın durumu 3 kat daha gerginleşirdi.
Avrupalılar, aynı zamanda Avrupalı enerji şirketleri, sadece Balkanlarda değil, birkaç Avrupa hükümetinde olduğu gibi altlarına yapardı.
Balkanlar oyunu daha rekabetçi hale gelirdi:
Yunanistan ve Bulgaristan askeri harcamalarını sert bir şekilde, Romanya ve Sırbistan ise orta derecede artırırlardı. Tümü NATO yardımı ile. Sırbistan bile.
Sırbistan NATO tarafından bir miktar destek alabilir, Kosovalı Arnavutlar da bir miktar destek kaybedebilir.
Rusya’nın faaliyeti Sırbistan’da ve muhtemelen Karadağ ve Arnavutluk’ta çok artabilir.
Bosna, istikrarını kaybeder, yerel halk, Banja Luka’da daha fazla Amerikan ve Türk diplomatını, Saraybosna’da daha fazla Rus diplomatını görmekten şaşırırdı.
Arnavutluk, Yeni Tito olmaya karar vermezse ve her iki tarafı da (NATO; Türkler ve Ruslar) birbirlerine karşı oynamaya karar vermedikçe, Arnavutluk muazzam miktarda Türk bayrağından kurtulmak zorunda kalırdı.
Kuzey-Makedonya bir miktar istikrarını kaybederdi.
Almanya bir miktar istikrar kaybedebilir.
Rusya’ya karşı uygulanan Batı yaptırımları daha az etkili olacaktı.
Orta Doğu’daki Batı etkisi zayıflar ve İsrail – Ürdün – Suudi Arabistan orada tek ABD vekili olarak bulunur.
Pakistan Çin’e karşı kaybederdi.
Çin-Rus-Türk-Azerbaycan-İran stratejik ve muhtemelen ekonomik bloğunun bir embriyosu ortaya çıkabilir (Müslüman ülkelerin demografisi Çin ve endüstriyel çıktısı ve büyüyen ekonomik pazarlarla ilgili ihtiyaçlar için böyle bir fikri cazip kılıyor) ve bu ABD, NATO ve Avrupa Birliği için Büyük sorun. Bu blok daha sonra bütün Orta Asya Türk Devletlerini ezip geçerdi.
Yazının Orijinali :
Bir yanıt yazın