Yazmak ve yazmamak arasında kararsız kaldığım konular var. Biri tam emin olmadığım konular, diğeri: çocuk ölümü, istismarı ve bu yöndeki her hangi bir konu. Maalesef yazmak zorunda kalıyoruz!
Çünkü sustukça daha vahim oluyor, bir türlü anlayamıyorum. Ne istiyorsunuz küçük el kadar kız çocuklarından?
Yani bu kadar mı nefsinize düşkün, vicdanınızı kapamış haldesiniz?
Kars’ta katledilen Sedanur yavrumuzun olayının detayı tam netleşmemiş ama fark etmez ki…
Tecavüz var mı, yok mu, kazayla mı öldürülmüş, husumet mi var?Yani hiç bir sebep ve bahane bir masum çocuğun katline hak veremez! Hangi tarafından bakarsan bak olmuyor. Hep bu tür haberleri duydukça beynimde ayarlar değişiyor.
Yani ne yapalım? Tükenelim mi? Kadınların soyunu kurutalım mı?Anne olmayalım, doğurmayalım mı?Doğurduklarımıza sahip çıkamıyoruz, çünkü ya tacize uğruyorlar ya da tecavüz ediliyorlar, çünkü zihniyetimizi yıkmayı beceremiyoruz. Biz anneler, babalar o kadar agresif ve hırslı oluyoruz ki bir bakıyoruz kendimizden de agresif çocuk büyütmüşüz. Komşunun tavuğu bahçemize girince polise kadar gidip çıkan kişileriz sonuçta.
Neden? Çünkü biz hala dünyanın geçici olduğunu sadece laf olsun diye konuşuyoruz. Her şeyde nefsden başlıyor, nefsimize sahip çıkamıyoruz!
Rüşvet alıyoruz, hırsızlık yapıyoruz, tecavüz ediyoruz, kötülükler yapıyoruz işte…
Son 1 yılda kaç kız çocuğu öldürüldü? Neden?
Neden vücudunuzdaki 200 qramlık organa sahip çıkamıyorsunuz? Hasta mısınız? Tedavi olun! Ya da biz kadın bir anne olarak artık doğurmayalım. Kız çocukları doğurmayalım ve yavaş yavaş tükenelim. Siz erkekler artık bir birinizle baş edersiniz! Biraz ağır oldu biliyorum. Evet! Bizim kahraman kardeşlerimiz var. Ama o kardeşleri de biz anneler dünyaya getirmedik mi? O zaman pis nefsinizi çekin bizden! Kadına, küçük bebeklere belden aşağı bakmayın. Hayatta zevk alınacak o kadar çok şey varken küçük bebeklerin masum vücudunda zevk aramayın!
Biz yorulduk, tükendik! Mücadele vereceğiz sonuna dek!
Ama manevi olarak çöktük. Bir yolu olmalı! İdam mı? Hadım mı? Muhabbet mi? Ne? Olsun artık! Çocukları artık çukurlardan, taşların altından bulmak istemiyoruz. Artık komşumuza, sokakta çocuğumuza şeker uzatan yaşlı dedeye,teyzeye güvenmek istiyoruz. Artık parklarda her kenarda sigara içen erkeye tecavüzcü, çocuk tüccarı vs isimler takmak istemiyoruz. Huzurlu yaşam istiyoruz!
Lütfen çocuğu doğurmakla işinizi bitirmeyin! Zevk uğruna dünyaya çocuk getirmeyin. Getirdiyseniz o zaman ahlaklı, nefsi bütün insan büyütün! Ne olur elinizi minik yavruların eteğinden çekiniz. Artık Eylül, Sedanur, Ayşe, Fatma öldü haberi duymak istemiyoruz. Okul, kreş bebeklerini taş altından bulmak istemiyoruz! Cahil kafalar istemiyoruz!