AKP uzatmaları oynuyor. AKP yolcu… Ama bunun için bir de muhalefetin “Adam gibi” muhalefet yapması gerekiyor… O da olacak…
Ne dünyada, ne bulunduğu coğrafyada dostu kaldı AKP’nin.
Suç üstüne suç işledi. Bu suçu tartmaya ne adaletin terazisi, ne hukukun kara kaplı kitapları yeter.
Halkı ile kavgalı… Ortadoğu ülkeleri ile kavgalı.
Dünya ile kavgalı…
En yakın zamanda “Suriye’de Cuma namazını kılacağını” söyleyen RTE, fena yanıldı.
ABD güdümümde izlediği Suriye politikası ile boşluğa düştü. İtibar yitirdi…
Desteklediği cihatçı teröristler kıtır kıtır adam kesiyor, ırza geçiyor.
Bir zamanlar onu hararetle destekleyen yandaş devletler, çeşitli yollarla ona güvensizliklerini ortaya koyuyorlar şimdi. Hatta şeriatla idare edilen bazı ülkeler bile ondan uzaklaşmaya başladı.
ABD, Beşar Esat’ın ısıramadığı elini öpme çabasında…
RTE’nin Mısır’da, Suriye’de, İran’da, Irak’ta sözü geçmiyor artık.
Yakında Türkiye’de de geçmeyecek.
Çünkü öğretmenlerle kavgalı. Doktorlarla, eczacılarla kavgalı. İşçilerle, köylülerle, esnafla kavgalı. En yakın destekçisi, yandaşı cemaatlerle kavgalı.
Türkiye sınırları, yolgeçen hanına döndü. Giren belli değil, çıkan belli değil… El kaide, IŞİD canileri, PKK’lı bebek katilleri sınır komşumuz…
Yani uzun sözün kısası AKP iktidarı acınacak durumda. Perişan mı perişan…
Ülkeyi yönetemez hale geldi.
“Yolcudur Abbas, bağlasan durmaz…”
Abbas yolcudur, yolcu olmasına da ne var ki işi ağırdan alıyor. O, gemicikleri, özel okulları, villaları, banka hesaplarını çok sevdi… Gitmemek için oyalanıyor…
Ama Cumhuriyetimiz için, ülkemiz için, geleceğimiz için Abbas’ın gidişini hızlandırmak gerekiyor… Bu görevlerimizin en başında gelmektedir.
Ne var ki bu görev, “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın”, “Evde çoluk çocuk var, başımı derde sokamam”, “Gözlerimi kaparım, vazifemi yaparım…” anlayışı ile başarılamaz…
Zamanı geldiğinde yılan, ejderhaya dönüşür, şahmeran olur, yedi sülalene dokunur… Ne çoluk çocuk bırakır, ne eş bırakır, ne torun… Günümüzde olduğu gibi… Daha beterin beteri var…
Ne demiş Nazım, “Sen yanmasan, ben yanmasam, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?”
Rıfat Ilgaz da halkı haksızlıklarla, hukuksuzluklarla mücadeleye davet eder ve haykırır:
“Kaldır başını kan uykulardan / Böyle yürek, böyle atardamar atmaz olsun / Ses ol, ışık ol, yumruk ol…”
Çünkü yaşam direnmek demektir.
Yaşam kötülerle, kötülüklerle, hayınlarla, hayınlıklarla, sahtekârlarla göğüs göğse, cephe cepheye gelmek demektir.
Yaşam, mücadele demektir.
Mücadele ise kararlılık demektir.
Ancak Atatürk gibi KARARLI bir savaşçı, düşman kuvvetleri karşısında “GELDİKLERİ GİBİ GİDERLER” diyebilir.
Ancak Atatürk gibi bir EYLEM adamı “Hatay Krizi” çıktığı yıllarda şu sözleri söyleyebilir:
“Eğer diplomatik yolla halledemezsem, yapacağım şey Cumhurbaşkanlığından, hatta milletvekilliğinden istifa etmektir. O zaman, resmi bir görevim kalmaz, sivil bir fert olarak Hatay’a gider tıpkı Samsun’a gittiğimde olduğu gibi milis kuvvetlerinin başına geçerim ve bu uğurda savaşırım ama sonunda mutlaka başarırım…”
Şu gerçeği bir kez daha vurgulayalım burada: Kimse kimseye “canı istediği için” hak vermez.
Toplumların yaşamlarında çok yalın, kesin ve doğrulanmış, herkesin bildiği bir kural vardır:
“Hak verilmez alınır…”
Bu millet, bağrından Namık Kemal’leri, Tevfik Fikret’leri, Talat Paşa’ları, Nazım Hikmet’leri, Mustafa Kemal’leri ve Deniz Gezmiş’leri çıkarıp, yüzyıl içerisinde dört devrim yapmış bir toplumdur.
İşçi, köylü, öğrenci eylemleriyle birlikte Türkiye’de siyasal bilinç gelişmeye başlamıştır. Devrimci mücadele, yolunda, kendi mecrasında ilerlemektedir.
Bu süreçte ışığımız, kılavuzumuz Atatürk’tür.
O Ulusal Kurtuluş savaşına başlamadan önce ortak düşmanlarına karşı birliği ve bütünlüğü nasıl sağlamışsa, biz de onun izinden giderek, bu kötü koşullardan, 21. Yüzyılın bu dinci işgalinden kurtulmak için sağ – sol demeden, ulusal birliği ve beraberliği sağlamak zorundayız.
Devrimin ve devrimcilerin adresi, gideceği yer bellidir: Atatürk ilkeleri…
Cumhuriyeti ve laik düzeni yeniden kurmak, yarım kalan 1923 Devrimini tamamlamak…
Bir yanıt yazın