Yakında “Eyy millet, biliyor musunuz bu ülkede bir zamanlar muhalefet edenler vardı” devri başlamak üzere siz daha hala Kemal’in Dersim’inden, esip gürlememesinden, Herkesin CHP’li olduğu tek parti yılları hariç ne ara bu ülkeyi yönettiğini hatırlayamadığım CHP’nin kötülüklerinden bahsedin.
Sharansky korku toplumlarında insanları üç gruba ayırmış:
– Rejimi destekleyenler
– Yaşamını, ailesini tehlikeye atarak muhalif olanlar
– Rejime karşı olsalar bile korkudan ses çıkarmayanlar
Üçüncü grup, arkadaş toplantıları, fıkra, karikatür, sanat ve kültür olayları ile rejim tarafından kabul edilebilir sınırın nereden geçtiğini bulmaya çalışırken, iktidar artan baskı ile bu sınırı daraltacak.
İkinci gruba girmeye karar verdiğinde ise sorgulayacağın şey başkalarının günahları için ne kadar acı çekebileceğindir. Hazırmısın başkalarının günahları için ölmeye İsa gibi? İsa kadar günahsız mısın yoksa?
12 Eylül sonrası yıllarını hapiste tüketen bir arkadaşımın şu sözünü unutamam:
“Hiç kimseye öfkem yok. Bu halk için mi bunca uğraştım? Öfkem onadır”
Bir yanıt yazın