2. dünya savaşı sonrası ekonomik olarak çökmüş bir ülke olan türkiye “marshall yardımı” almaktadır. bu yardımdan yararlanma koşullarından biri ülkede amerikan propagandası yapılmasıydı. böylece o yıllarda türkçe yayına başlayan “amerika’nın sesi” radyosu için bir plâk hazırlanmış ve ilk kez türkiye’de 1957 yılındaki izmir fuarı’nda dağıtılmış[1]
yani anacım, parça o kadar da “masum” değildir. ancak burada celal ince’ye kızmamamız gerekir bence.. kaldı ki, kendisi hakkında ne düşünürsek düşünelim, ince çok yetenekli bir sanatçımızdır. ama şunu da ekleyelim, hadi bir nebze tahammül edilebilir de, şu sözleri nasıl söyleyebildin be celal amca: “kore’de olduk kan kardeşi / sönmez bu dostluğun ateşi”
neyse, zaten nâzım hikmet de o yıllarda 23 sentlik askere dair isimli şiirini yazarak ülkemize bir ihanetini (!!) daha ekleyecekti. arkasından gelen yeni kuşak da, özellikle viatnam ve şili olaylarından sonra -haklı olarak- abd’ye tavır alacaktı ve oşt amerika puşt amerika türküsü dillerden düşmeyecekti.
Bir yanıt yazın