Turkish forumda yayinlanan, (basdaki linkde verilmis olan) Ermeni Diyasporasinin onde gelen liderlerinden , H. Sassounian nin mektubuna cevap Turkce ve ingilizce olarak asagidadir… cevaplar kalin harflerle mektubun arasina yazilmisdir.. Sayin Sukru Server Aya ya cevaplar icin tesekkur ederiz … Turkish Forum
21 Ocak 2016 Perşembe
Hainlerin ihaneti tırmanıyor. TBMM’de Ermeni şhov ve Sassunian (büyük yalan) Makalesi
İHANETTE SON TANGO; TBMM’DE “Ermeni vekil şovu” VE TEPKİSİZ KALINAN ALÇAKÇA BİR CÜRET!..
Sassunian Makalesi (Cevaplı)
20.1.16 Türkçe Tercüme + İngilizce Orijinal
Sukru Server Aya
Harut Sassounian
Sassounian 20.1.16 amradio
Turkey was first country to recognize the Armenian Genocide… in 1918
10:23, 20 Jan 2016 Siranush Ghazanchyan
By Harut Sassounian
Publisher, The California Courier
The Armenian Genocide is rarely discussed in the Turkish Parliament; and even rarer are statements calling for its recognition. Ignorance and vanity are egos common to most politicians.
On Jan. 14, two of the three recently elected Armenian members of the Turkish Parliament boldly dared to raise the issue of the Armenian Genocide in their parliamentary remarks. Turks are no exception!
Selina Dogan, representing the opposition Kemalist Republican People’s Party (CHP), made the following statement in Parliament: “Since this issue concerns not only Armenians but also Turkey, therefore, it should be raised in the Turkish Parliament and not in other parliaments. Otherwise, on every April 24, we will continue making trite statements and hastily rid this topic from our minds. I am convinced that none of us is interested in doing so. I would like to remind you that during a 2015 public rally in Erzurum, the Prime Minister clearly stated that the deportation is a Crime against Humanity.”
Garo Paylan, representing the Kurdish opposition Peoples’ Democratic Party (HDP), then took the floor and also spoke about the Armenian Genocide: “One hundred years ago the Armenian people were uprooted and exterminated by a decision of the State. My family—grandfather and his family—also suffered from these events. My grandfather was orphaned, having lost both parents. I am from the generation of orphans and leftovers of the sword, living in this land. My race is massacred.”
As Paylan was speaking, several members of Parliament shouted in disapproval. Baki Shimshek, member of the ultra-nationalist opposition Nationalist Movement Party (MHP), warned: “We are in the Turkish National Assembly. No one can say that genocide was committed. Such rudeness is unacceptable!”
These premature early exhibitions of almost absolute ignorance of historical realities and “abuse of parliamentary immunity” are not worth discussing or answering when speaking documented history!
Although this was an unusual discussion, it was not the first time that affirmative statements were made in the Turkish Parliament on the Armenian Genocide. In November 2014, Sebahat Tuncel of HDP Party proposed a resolution condemning the Armenian Genocide. Tuncel urged President Recep Tayyip Erdogan to come to Parliament to acknowledge and apologize for the Armenian Genocide and other mass crimes. The resolution also asked Erdogan to repeat his apology publicly at one of the sites of mass killings, and declare April 24 as an official Day of Mourning. In addition, the Parliament was requested to form a Truth Commission and make public all documents in state archives pertaining to these mass crimes. Finally, the proposed resolution sought moral and material restitution for descendants of the victims. Not surprisingly, Tuncel’s resolution was quickly suppressed, never to see the light of day again! Tuncel is parliamentary representative of PKK and speaks propaganda only!
As I reported over a year ago, Tuncel’s proposal was not the first time that a resolution was submitted to the Turkish Parliament to recognize the Armenian Genocide. On Nov. 4, 1918, the newly-constituted Ottoman Turkish Parliament discussed at length the crimes committed by the Young Turk Government, after a motion was presented stating: “A population of one million people guilty of nothing except belonging to the Armenian nation were massacred and exterminated, including even women and children.” In response, Minister of Interior Ali Fethi Okyar declared: “It is the intention of the government to cure every single injustice done up until now, as far as the means allow, to make possible the return to their homes of those sent into exile, and to compensate for their material loss as far as possible.” Here are some documented facts of history that Sassounian or ignorant politicians must learn;
1- The Dashnakist Armenian Republic was founded on May 28th, 1918 under protection of the Ottoman Empire and of June 4th, 1918 at Batum several treaties of amity, most preferable country, amnesty, one year grace period to return, repossess, sell properties and full rights were granted.
2- Antranik, Dro, Keri disobeyed the Treaty and continued their massacres in Armenia. Armen Garo was sent as ambassador to USA for recognition and help. House speaker A. Aharonian and poet Hatissian were sent to Istanbul to thank Sultan and get the one month approval of the treaties. On Sept.6th, 1918 they cabled PM Katchaznouni, expressing their joy for the warm reception and wishes by the Sultan.
3- On October 30, 1918 Ottomans surrender at Mudros; CUP party ( İttihat ve Terakki Partisi) Is dissolved and leaders take refuge to Germany. A new Government is declared under A. Tewfik Pasha. Parliamentarians race each other to butter victors and blame CUP’s activities. The New government foresees the Armenian pressure on the victors and on Feb.13.1919 sends a secret note to Spain, Switzerland, Sweden, Denmark and Holland and asks two judges each for setting a neutral court to study claims. These countries ask Britain how they should answer. Britain says that “they will trial themselves the suspects in Malta”; France was against all this process. Tewfik Pasha is forced to resign in early March and a new “victor-obedient “Government of Damat Ferit (Sultan’s Son in law) is formed. Britain rounds up 144 military and civilian dignitaries and interns them Malta for some 30 months, searching for documentary evidence which this time is required by the Queens Prosecutor. Immediately kangaroo court martial’s are established, some innocent persons are hanged, all Turks who started a National Defense against the Ottoman Government are “sentenced to death in absentia by the kangaroo court”. This includes Mustafa Kemal who was just sent to Anatolia in late May as Inspector general! After 30 months of detainment in Malta, no documentary evidence or not even neutral eye witnesses could be found and for any indictment and all were returned to Turkey! About half of them joined the new National Defense Parliamentary government set in Ankara on April 23, 1920.
4- Armenians never mention that the CUP Government had already put on trial more than 1600 cases of mishandlings, crimes and law abuses. Some 400 were found innocent, the rest of over 1200 persons received heavy penalties, including 67 hangings. Criminals as well as corrupt officials including a provincial governor were punished immediately after the 1915 relocations say in the first half of 1916.
5- Five months after the happy reception by the Sultan, this time on Feb.12.1919 Aharonian and Bogos Nubar were submitting their Memorandum of Armenia’s formal requests at the Paris Peace Conference enlisting all their heroism and demanding some 40% of Anatolia from Black Sea to Mediterranean saying that their population (after genocide?) is about 1.3 millions, and they want this land cleared of non-Christian elements (80% Muslims removed ?) and under the guarantee of a Protector state. For details refer to:
6- Sassounian and the rest never mention that the June 4th, 1918 Batum treaties were abrogated uni- laterally on Nov.30, 1918, a month after the Ottoman surrender and that Armenian armies grabbed Kars and Ardahan provinces with the permission of British forces in Persia. The Armenian Republic founded on May 28th, 1918 under “Turkish protection”, this time had to surrender on December 2nd, 1920 with Gumru Treaty to the Nationalist Turkish Armies. A few weeks later Armenia became a Soviet state.
Art.8 of Gumru Treaty reads: The Government of the Turkish Grand Assembly is entitled to ask indemnity for the soldiers held under arms for two years for the fight with Armenia. However in consideration of judicial principles agree to waive this request. Furthermore, the parties acquit each other for the losses and expenses incurred, in relation of changes which happened in the rights of ownership.
As a result of this motion, a Parliamentary Investigative Committee was set up to collect all relevant documents describing the actions of those responsible for what was then called, “Armenian deportations and massacres.” The evidence was turned over to the Turkish Military Tribunal and those found guilty were hanged or given lengthy prison sentences.
In addition to this parliamentary motion, we need to recall the words of Kemal Ataturk, first President of the Republic of Turkey, who was quoted by the Los Angeles Examiner on Aug. 1, 1926, as stating: “These leftovers from the former Young Turk Party who should have been made to account for the lives of millions of our Christian subjects who were ruthlessly driven en masse from their homes and massacred.” Ataturk, never gave such a speech, the interview is totally unfounded.
The combination of the 1918 Parliamentary motion, the guilty verdicts of the Turkish Military Tribunals, and the damning words of Ataturk qualify Turkey as the first country that recognized the Armenian Genocide! “Genocide” is a crime that “must be attested by the verdict of authorized internal or international tribunal… If you are scared to death to act in accordance with Art.6 of the UN convention, this frequent reference is no different than referring to a person as <s.o.b.>
Consequently, rather than seeking recognition of the Armenian Genocide by Turkey, Armenians should demand restitution for all their losses, as promised 98 years ago by Minister of Interior Fethi Okyar!
I don’t think that Fethi Okyar (later close friend of Ataturk) ever said such words, but even if he had said, don’t we have to respect the terms of the Gumru Treaty of Dec.2.1920? On compensations and Indemnity, see above Art.8… If you do not believe, the Treaty is on internet! You do not even read the old books on history of the Armenians who lived those days! Gentlemen, you apparently act so much irresponsible and think that all readers are dupes, which I feel sorry to answer such writings of persons that do not even click their computers and write history with their own lies or fantasies!
Sukru S. Aya
Sassounian 20.1.2016 amradio
-armenian-genocide-in-1918/
1918’de….Türkiye Soykırımı tanıyan ilk ülke idi
10.23, 20 Ocak 2016 Siranuş Kazanciyan
Yazan : Harut Sassounian, Yazıldığı Gazete; California Courier
Ermeni Soykırımı, Türkiye Büyük Millet Meclisinde pek ender tartışılır; daha da ender olanı, tanınması için yapılan çağrılar ve dağıtılan bildirimlerdir. Cahillik ve kendini beğenme çoğu politikacıların ortak taraflarıdır.
T.B.M.M.’ne yeni seçilmiş olan üç Ermeni kökenli Türk milletvekillerinden iki tanesi, Meclis’teki konuşmalarında Ermeni Soykırım konusunu açıkça ileri sürme cesaretini gösterdiler. Türkler bu konuda istisna değillerdir!
Kemalist Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) bir milletvekili olan Selina Doğan, Meclis’te aşağıdaki konuşmayı yaptı: “ Bu konu, sadece Ermenistan’ı değil, aynı zamanda Türkiye’yi de ilgilendirdiği için, T.B.M.M.’de görüşülmelidir, başka ülkelerin meclis ve parlamentolarında değil. Aksi halde, her yıl 24 Nisan günü, eskimiş laflar söyleyerek bu konuyu bir acele aklımızdan çıkarıp atacağız. Hiçbirimizin böyle bir şey yapmak istemediğinden eminim. 2015 yılında Erzurum’da yaptığı bir sokak gösterisinde, Başbakan’ımızın (1915) ‘Tehcir bir İnsanlık Suçudur ‘ demiş olduğunu sizlere hatırlatmak isterim.”
Bundan sonra, Kürtçü muhalif parti, Halkların Demokratik Partisi (HDP) Milletvekili Garo Paylan, kürsüye gelerek, o da Ermeni Soykırımı hakkında şunları söyledi : “ 100 yıl önce, Ermeni halkı, evlerinden çıkarılarak, o zamanki hükümetin kararı ile katliama uğratılmışlardır. Benim ailem – dedem ve ailesi – de bu olaylardan zarar gördü. Hem annesini hem de babasını kaybeden dedem yetim kalmıştı. Ben ve benim gibi birçokları, yetimler kuşağından gelen kılıç artıklarıyız. Benim geçmişim katliama uğramıştır.”
Paylan konuşuyorken, Meclis’teki bazı milletvekilleri bağırarak itiraz ettiler. Aşırı milliyetçi muhalif parti Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) milletvekillerinden Baki Şimşek, bağırarak itiraz ve ikaz etti: “ Şu anda hepimiz T.B.M.M.’sindeyiz. Soykırım yapıldığını kimse iddia edemez. Böyle bir kabalık kabul edilemez.”
Tarihi hakikatlerin tamamen cahillikten doğan yalan yanlış anlatımını ve “milletvekili olmanın sağladığı dokunulmazlık hakkının kötüye kullanımını“ tarihî dokümanlarla ispat edilmiş olayları konuşur ve tartışırken kullanımı, uygun düşmez.
Bu tip konuşmalar her ne kadar alışılagelmiş konular değilse de, T.B.M.M.’de Ermeni Soykırımı’nın olumlu bir şekilde ilk defa tartışılması değildi. HDP’li Milletvekili Sebahat Tuncel, 2014 yılı Kasım ayında, Ermeni Soykırımını kınayan bir kanun tasarısı teklif etmiş, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ı Meclis’e davet ederek, hem Ermeni Soykırımını hem de diğer katliamları tasdik ve kabul ederek özür dilemesini istemişti. Tasarı, Erdoğan’dan, ayrıca, bu toplu katliamların yapıldığı yerlerden birine gidip halkın önünde açıkça tekrar özür dilemesini ve 24 Nisan’ı resmi Yas Günü olarak ilan etmesini de istiyordu. Ayrıca, Meclis’in bir Komisyon kurarak, devletin arşivlerindeki bu konudaki bütün belgeleri halkın kullanımına açmasını da istiyordu. Nihayet, bahis konusu tasarı, 1915 Soykırım mağdurlarının bugün yaşamakta olan aile bireylerine maddi ve manevi tazminat ödenmesini öngörüyor idi. Şüphe yok ki, Tuncel’in kanun tasarısı, tekrar gün ışığına çıkmayacak şekilde çabucak karanlıklara gömüldü. Tuncel, PKK’nın meclisteki temsilcisidir ve sadece propaganda yapar.
Bir yıl kadar önce söylediğim gibi, Tuncel’in tasarısı, T.B.M.M.’ne Ermeni Soykırımının tanınması konusunda verilen ilk kanun tasarısı değildi. 4 Kasım 1918’de yeni kurulan Osmanlı Türk Meclisi, bu konuda verilen ve kısaca “ Ermeni ırkına ait olmaktan başka hiçbir suçu olmayan, çoluk çocuk ve kadınlar da dahil olmak üzere, bir milyon insan katledilmiş ve ortadan kaldırılmaya çalışılmıştır ” iddiasını içeren kanun tasarısı teklif edildikten sonra, Genç Türkler Hükümeti’nin yaptığı katliamları enine boyuna tartışmıştı. Cevap olarak, o zamanki İçişleri Bakanı Ali Fethi Okyar, “ Bugüne kadar yapılmış en küçük adaletsizliği ve haksızlığı imkanlarımız dahilinde onarmak, göçe zorlanmış olanların yuvalarına dönmelerini sağlamak ve mal mülk kayıp ve zararlarını mümkün olan en adil bir şekilde karşılamak Hükümetimizin niyetidir” demişti.
Şimdi de, Sassounian veya diğer cahil politikacıların öğrenmesi gereken bazı tarihî olay ve belgelerden bahsedelim:
1- Taşnakçı Ermeni Cumhuriyeti 28 Mayıs 1918’de Osmanlı İmparatorluğu’nun koruması altında kurulmuştur ve 4 Haziran 1918 tarihinde Batum’da imzalanan anlaşma ile Ermenilere, dostluk, en tercihli ülke, savaş suçlarının affı, dönüş ve mal mülklerine tekrar sahip olma veya satmak için bir yıllık zaman tanımı gibi birçok haklar tanınmıştır.
- Antranik, Dro, Keri gibi gerilla liderleri bu Anlaşmaya karşı çıkmışlar ve katliamlarına Ermenistan’da devam etmişlerdir. Armen Garo, Amerika’ya büyükelçi olarak hem tanınma hem de yardım gayeleri için tayin edildi. Meclis Başkanı A. Aharonian ve şair Hatissian Sultan’ın huzuruna çıkıp teşekkür etmek ve anlaşmaların bir aylık süre içinde tasdiki gayeleri ile İstanbul’a gönderildiler; 6 Eylül1918 günü, Başbakan Kaçaznuni’ye bir telgraf çekerek, Sultan’ın kendilerini kabulünden duydukları memnuniyeti ve onun hayır dualarını aldıkları için sevinçlerini anlattılar.
- 30 Ekim 1918’de Osmanlılar teslim olarak, Mondros Antlaşmasını imzaladılar. İttihat ve Terakki Partisi dağıldı ve ileri gelenleri Almanya’ya kaçtılar. Ahmet Tevfik Paşa liderliğinde yeni bir hükümet kuruldu. Milletvekilleri, galip gelen müttefikleri tebrik ve yağ çekmek için yarış yaparken İttihat ve Terakki’cileri suçluyorlardı. Yeni Hükümet, Ermenilerin Müttefikler üzerindeki baskılarının farkındaydı ve 13 Şubat 1919’da İspanya, İsviçre, İsveç, Danimarka ve Hollanda’ya gizli bir nota göndererek, Osmanlılardan yapılan istekleri tartışmak ve neticelendirmek üzere tamamen tarafsız kurulacak bir mahkemeye ülke başına iki temsilci göndermelerini istedi. Bu ülkeler, Osmanlılara nasıl cevap vereceklerini İngiltere’ye sorarlar. İngiltere, suç zanlılarını Malta’da yargılayacaklarını söyleyerek onlardan bu işe karışmamalarını ister. Fransa bu işlere başından beri karşıdır ve karışmaz. Tevfik Paşa, Mart ayı başlarında istifaya zorlanır ve yerine galiplere muti Damat Ferit Hükümeti kurulur. İngiltere, 144 askerî ve sivil lideri toplayarak mahkeme etmek üzere (2,5 yıl kaldıkları) Malta’ya sürer. İngiltere Kraliyet Başsavcısı bu defa içinde, gerekli olan dokuman ve delilleri toplamaya gayret eder. Fakat ne yazılı bir delil ne de görgü şahidi bulunur. Bunun üzerine, 30 aylık bir hapis hayatından sonra, bütün zanlılar serbest bırakılır ve Türkiye’ye gönderilirler. Bunların yarısı 23 Nisan 1923’de Ankara’da kurulan ilk T.B.M.M.’ne katılırlar. Bundan önce, ülkede uyduruk mahkemeler kurularak, birçok masum insanlar idam edilmişler ve Osmanlı Hükümetine karşı Milli Müdafaa kuvvetlerine katılanların hepsi, önceden Anadolu’ya Genel Müfettiş olarak gönderilen Mustafa Kemal de dâhil olmak üzere, bu mahkemece yokluklarında idama mahkûm edilmişlerdi.
- Ermeniler, İttihat ve Terakki Partisi’nin 1600’den fazla cinayet, yolsuzluk ve kanunlara karşı hareket etme suçlarını içeren dosyayı incelediğinden nedense bahsetmezler. Bu mahkemeler sonucunda, 400 kadar zanlı suçsuz bulunarak serbest bırakılmış, geri kalan 1200’den fazla zanlının 67’si idam cezasına, geri kalanları da muhtelif ağır cezalara çarptırılmışlardır. 1915 zorunlu göçünün hemen arkasından, 1916 yılı başlarında, muhtelif cinayet ve yolsuzluklara karışanlar, birisi vali olmak üzere, derhal cezalandırılmışlardı.
- Sultanın mutlu kabulünden beş ay sonra, bu defa Aharonian ve Bogos Nubar 12 Şubat 1919 günü Paris Barış Konferansında Ermenistan’ın Resmi Talepler Notasını sunmaktaydılar. Notada Ermenistan’ın kahramanlıkları vurgulandıktan sonra Karadeniz ile Akdeniz arası Anadolu’nun % 40’ı Hıristiyan olmayan unsurlardan (% 80 Müslüman halk) temizlenmiş ve Garantör Devlet himayesinde olması isteniyor, burayı dolduracak (soykırımdan sonra ?) 1.3 milyon nüfus olduğu söyleniyordu.)
6- Sassounian ve gibileri, her nedense 4 Haziran 1918 günlü Batum Antlaşmalarının Osmanlının Mondros’ta tesliminden bir ay sonra tek taraflı olarak 30 Kasım 1918’de Ermeniler tarafından feshedildiğinden, İran’daki İngiliz kuvvetlerinin de izniyle Kars ve Ardahan’ı zapt ettiklerinden hiç bahsetmezler. “Türk koruması” altında 28 Mayıs 1918’de kurulan Ermeni Cumhuriyeti, bu defa Gümrü Antlaşması gereği olarak 2 Aralık 1920’de teslim alınmış ve kısa bir müddet sonra da zaten Sovyetlerin bir parçası olmuştur.
Gümrü Antlaşması’nın 8. Maddesi şöyle der: <TBMM Hükümeti Ermenistan’la savaş için iki yıl silâhaltında tuttuğu askerler için tazminat istemekte haklıdır; ancak hukukî prensipler muvacehesinde bu talepten vazgeçer. İlâve olarak, mülkiyet haklarında vaki değişimlere ilişkin masraf ve kayıplardan dolayı yekdiğerlerini ibra ederler.>
Bu kararın neticesi olarak, o zamanlar “Ermeni Göçü ve Katliamlar adı verilen olaylardan mesul olanların yaptıklarına delil olacak evrak ve şahitleri bulmak ve derlemek için bir Meclis Araştırma Komitesi kuruldu. Bulunan deliller, Türkiye Askeri Mahkemesine sunulmuş ve suçlu bulunanlar ya idam edildiler ya da uzun hapis cezalarına çarptırılmışlardır.
Meclis’in bu kararına ilaveten, T.C.’nin ilk Cumhurbaşkanı Kemal Atatürk’ün aşağıdaki sözlerini hatırlatmak isteriz. Bu sözleri, Los Angeles Gazetesi’nin 1 Ağustos 1926 tarihli sayısında basılmıştır : “ Genç Türkler Partisi’nden (Ittifak ve Terakki Partisi) geri kalan üyeler, evlerinden toplu halde merhametsizce çıkarılıp katliama tabi tutulan milyonlarca Hıristiyan vatandaşlarımızın hayatlarına verilen zararlardan ötürü mesul tutulmalıdırlar.” Atatürk hiçbir zaman böyle bir konuşma yapmamıştır, gazetenin iddia ettiği mülakat tamamen yalandır.
1918 Meclisi’nin kararı, Türk Askerî Mahkemelerinin ‘suçludur’ kararları ve Atatürk’ün yukarıda bahsedilen sözleri, Türkiye’yi, Ermeni Soykırımı’nı tanıyan ilk ülke olarak tanımlamaya işaret etmektedir. “Soykırım” suçu, yetkili yerli veya uluslararası bir mahkeme tarafından verilmesi gereken bir karardır! Birleşmiş Milletler Kararları, Mad.6’deki şekilde hareket etmekten korkuyorsanız, ‘soykırım’ suçuna sıkça yapılan bu ithamlar, kişiye ‘o-çocuğu demekten farksızdır.
Netice olarak, Ermeniler, Türkiye’den Soykırımı tanıma ve itiraf etmelerini isteyecekleri yerde, bundan 99 yıl önce zamanın İçişleri Bakanı Fethi Okyar’ın söz verdiği gibi, Türkiye’den bütün kayıp ve zararlarının geri ödenmesini istemelidirler.
Sonradan, Atatürk’ün yakın arkadaşı olan Fethi Okyar’ın böyle bir şey söylemiş olabileceğini sanmıyorum. Fakat söylemiş olsa bile, 2 Aralık 1920 tarihli Gümrü Antlaşması şartlarına hiç saygınız yok mudur? Ödemeler ve Ceza Afları konusunu işleyen 8. Maddeye bir bakınız… Bana inanmıyorsanız, bu Antlaşma İnternette duruyor. O zamanları yaşamış olan Ermenilerin yazdığı kitapları bile okumuyorsunuz. Beyler; o kadar mesuliyetsiz davranıyor ve okuyucularınızı o kadar aptal yerine koyuyorsunuz ki, ben, bilgisayarlarını açıp bakmayan ve tarihi yalan ve hayal ürünleri ile yazanların yazılarına cevap vermeyi bir zül addediyor ve zaman bile harcamak istemiyorum. Şükrü S. Aya
Gönderen ZEKERİYA TÜMER zaman: 07:54