Leonardo da Vinci “Son Akşam
Yemeği” isimli resmini yapmayı düşündüğünde
büyük bir güçlükle
karşılaştı…İyi’yi İsa’nın bedeninde,
Kötü’yü de İsa’nın arkadaşı olan ve son
akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren
Yahuda’nın bedeninde tasvir etmek
zorundaydı…Resmi yarım bırakarak bu iki
kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya
başladı. Bir gün bir koronun verdiği konser sırasında,
korodakilerden birinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark
etti.Onu poz vermesi için atölyesine
davet etti, sayısız taslak ve eskiz
çizdi.Aradan 3 yıl geçti. “Son
Akşam Yemeği” neredeyse tamamlanmıştı, ancak
Leonardo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı modeli
bulamamıştı….Leonardo’nun çalıştığı
kilisenin kardinali, resmi bir an önce bitirmesi için
ressamı sıkıştırmaya
başladı.Günlerce aradıktan sonra Leonardo
vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu.
Paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden
geçmiş bir durumda kaldırım kenarına
yığılmıştı.Leonardo yardımcılarına adamı
güçlükle de olsa kiliseye taşımalarını söyledi
çünkü artık taslak çizecek zamanı
kalmamıştı.Kiliseye varınca yardımcılar
adamı ayağa diktiler. Zavallı, başına gelenleri
anlamamıştı. Leonardo adamın yüzünde görülen
inançsızlığı, günahı, bencilliği resme geçiriyordu.
Leonardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun
etkisinden kurtulmuş olan berduş gözlerini açtı ve bu
harika duvar resmini gördü.Şaşkınlık ve hüzün dolu bir
sesle şöyle dedi:
“Ben bu resmi daha önce
gördüm” …”Ne zaman?’ diye
sordu.Leonardo da Vinci, o da
şaşırmıştı. “Üç yıl önce” dedi
adam..
“Elimde avucumda olanı
kaybetmeden önce. O sıralarda bir koroda şarkı
söylüyordum, pek çok hayalim vardı, bir ressam beni
İsa’nın yüzü için modellik yapmak üzere davet
etmişti…”İyi ve Kötü “nün
yüzü aynıdır…Her şey insanın yoluna ne zaman
çıktığı na bağlıdır…
Bir yanıt yazın