“Yav arkadaş, taa Almanya’dan Türkiye’deki seçimlerle uğraşıyorsun işine bak” diyen arkadaşlarım var. Hatta bu arkadaşların bir bölümü işimin Almanya’da islamın ve Türk’lerin üstünlüklerini anlatmak, Almanya standartlarında para kazanıp Türk standartlarında harcayarak kalanını Türkiye’ye göndermek olduğunu iddia ediyorlar.
Aslında haklı oldukları bir taraf var. Türkiye ile vakit harcayacağıma yaşadığım yer ile uğraşsam şimdiye kadar aşağı Dortmund diye yeni bir mahalle açtırmış, ben de oraya muhtar seçilmişdim.
Bir de şunu anladım ki zaten kim seçilse ben mutlu olmuyorum, bırak mutlu olsun insanlar. Partisi kazansa sanki en mutlu olacak olanlar AKP’lilermiş gibi geliyor bana. Bunun için AKP’nin bana öğrettiği, dayandığım temel mantık şu:
1) Ülkede AKP’liler ve onlar var
2) AKP’ye kadar bu ülkeyi onlar yönetti
3) Ben AKP’li değilim o zaman onlar’ım
4) Demek ki ben AKP’ye kadar ülkeyi yönettim
5) Ben mutlu değildim demekki tekrar onlar yönetirse mutlu olmayacağım
Yani buradan yürüttüğüm mantık bile AKP’nin kazanması gerektiğini söylüyor. Ha AKP kazanınca ben mutlu olmayacağım o ayrı mesele ama nasıl olsa onlar kazanınca da mutlu olmayacağım.
Siyaset ile ilgili mutlu olduğum tek bir an var; oy vermeye gittiğimde görevlinin haşırt diye kimliğimi alıp oy pusulasını elime tutuşturduğu an. Devletim dağın başında bir yerde beni bulmuş kaydetmiş al oy ver diyor. Hem de hiç bir güçlük çıkarmadan, bir dakika içinde. Yeminlen o coşkuyla ben bile AKP’ye verebilirdim. 50 yıldır burada yaşayıp ilk kez bu hakkına kavuşan ve sırf bu sebeple AKP’ye verecek insanlar olduğunu bir tarafa yazın, söylediydi dersiniz.
Seçimlerin ülkemize güzel günler getirmesi dileklerimle
Bir yanıt yazın