son zamanlarda insanlarda bir şaşkınlık var: kendini müslüman diye tanıtan insanlar çok kolay yalan söylüyor, çalıyor, öldürüyor, tecavüz ediyor, sahtekarlık yapıyor. peki ama bunlar islam dini gereği günahken nasıl oluyor da oluyor?
şimdi bu noktada bir hileden bahsetmek lazım:
ısaac asimov’un bir romanında robotların insan öldürmesi imkansızken 3 robot kuralını aşmanın yolunu bulurlar: insan tanımını değiştirirler.
yani robotlara sadece belli bir aksanla konuşanlar “insan”dır derler.
böylece robotun insan öldürmesi imkansızken, insan tanımının değiştirilmesiyle bu mümkün kılınır.
şimdi işte müslümanları için böyle bir hile söz konusu:
ortalıkta gördüğümüz çalan, öldüren, yalan, tecavüz eden kişiler günah işlediklerini düşünmüyorlar, zira “müslüman olmayana” her şeyi yapmak serbesttir, günah sayılmaz.
bu mantık şuna benziyor: “karşımdaki şey müslüman değil, müslüman olmayan insan sayılmaz. o halde ona yapacaklarım günah değildir.”
bu duruma yıllar önce şöyle bir olayda rastlamıştım: dindar olarak tanınan bir iş adamı, iş yaptığı birine benim yanımda yalan söyledi ve sahtekarlık yaptı. ufak bir konuydu. o müşteri gidince “yalan söylemen ve onu kazıklaman günah değil mi?” diye sordum.
cevap şuydu: “o müslüman değil, o nedenle günah sayılmaz.”
giden müşterisi de sorsan kendine müslüman derdi ama o iş adamı için “müslümanım demek” müslüman olmaya yetmiyordu.
kendinizin müslüman olması yetmez, bu sefer araya tarikatlar giriyor. adam kendi tarikatından olmayanı da müslüman kabul etmiyor.
kendinize müslüman diyorsunuz ama başınız açık, kuran okumuyorsunuz, namazı arada sırada kılıyorsunuz. bu müslümanlık sayılmıyor onlara göre. tatlısu müslümanlığı diyebilirler.
bu açıdan zaten ateistler insan bile değil zaten.
zaten dikkat ederseniz akp-cemaat savaşında bu kavramları görebilirsiniz “müslüman müslümana böyle bir şey yapar mı?” diyor adam. insan insana böyle bir şey yapar mı demiyor.
bu mentaliteye ek:
– darü’l harp
– takiye
var.
yani darü’l harp sayılan bir ülkede müslüman ülkeye şeriat getirmek için “her şeyi” yapabilir: kendisinin müslüman görmediklerinden çalar, kandırır, öldürür. siyaseten onu daha güçlendirecekse yapar.
bu açıdan tamamen çıkarcılık ve makyavelizm söz konusudur.
mesela adam ülkeyi şeriata götürüyorsa ama yolsuzluk ve hırsızlık yapıyorsa, bu günah değildir: müslüman olmayanlardan, onlara göre zaten insan bile olmayandan çalıyordur.
alnı secdeye değiyor, namaz kılıyor çaldığı helal olsun arkasındaki mantık bu.
bir tür robin hood mantığı yani: ama burada zenginlerden değil, müslüman olmayanlardan, insan olmayan aşağılık yaratıklardan çalıyordur. çalıp da zenginleşen müslüman olduktan sonra sorun yok. dava için, cihat için her şey.
bu açıdan güçlü bir hiyerarşi vardır kafalarında:
– seyidler (yani peygamber soyundan gelenler), halife, şeyhler, hocalar
– kendi tarikatları içindeki hiyerarşi
– başka tarikatlar
– müslüman olmayanlar, hayvanlar, ateistler
bu yazdıklarım elbette bütün müslümanlar için geçerli değil ama siyasal islam, türkiye gibi laik olduğu için darü’l harp görülen bir ülke için “pratikte” gördüğünüz gibi geçerli uygulamadır.
işte nasıl oluyor da bu kadar yalan söylüyorlar, nasıl kul hakkı yiyorlar, yetimin hakkını nasıl yiyorlar, çalıyorlar diye düşünüyorsanız cevabı ufak hilede: insan tanımını değiştiriyorlar, müslüman olmayan insan değildir, onlara yapılan her şey mübahtır.
bu yazdıklarım şaşırtıcı gelmemiştir zaten ama siyasal islam makyavelizmi budur: mesela islam’da en büyük günah kendini öldürmektir ama intihar bombacıları nasıl var oluyor öyleyse? bir müslümanı intihar bombacı olamaya nasıl ikna ediyorlar: işte bu islam’ın dejenere bakış açısı.
üstelik bunun temeli akp’nin çok yakın olduğu müslüman kardeşlerin fikri babalarının eseridir:
(bkz: hasan el-benna)
(bkz: seyyid kutub)
bu seyyid kutub’un kardeşinin oğlu usame kutub son zamanlarda bilal erdoğan ve yasin el kadı ile çok anıldı, iş ortaklarından biri.
seyyid kutub yazdıklarını okursanız tayyip’in dünyaya nasıl baktığını çok iyi anlarsınız.
14.02.2014 07:22 ~ 07:32 xasiork
müslümanların kolay kötülük yapmasının nedeni – ekşi sözlük.