Kibris Mucahidi Sayin Lutfi Ozter’in Facebook sayfasinda Kunuri Savaslarinin yildonumu olmasi dolayisiyla paylastigi resimler arasinda beni en cok etkileyen resim burada sizlerle paylastigim resim olmustur. Neden mi? Reme ilk baktigim zaman tanidik bir yuz olarak geldi, ancak daha sonra buyuterek bakinca Sehid askerimizin sag yaninda comelmis duran Subayin Babam Kamil Celkan oldugunu gordum. Babam da Kore Savasi ile ilgili o kadar cok resim varken bu kare yoktu. Heyecan ve huznu bir arada yasadim o anda iste. Heyecandi, cunku babami goruyorumdum; huzunlu ve dusunceli cunku bir sehidimize ici yanarak bakiyordu. Taburundaki tum askerleri kardesi gibi gormus olan babamin o anda zihninden gecenleri tahmin etmem hic zor degil.
Resimi paylasmis olan Sayin Lutfi Ozter’e resimdeki subayin babam oldugunu soyleyince, kendisi de bana o resimle ilgili kendi anisini anlatti.
Sizlerle, kendisinin de iznini alarak, anisini paylasiyorum:
“İlkokul öğrencisi iken Adana’da burslu okuyan kardeşim bana Kore Savaşını anlatan kapağı renkli bir kitap getirmişti. Ön kapağında bir Mehmetçik resmi vardı ve altında şöyle yazıyordu:
“Kim denemek isterse milletimin bahtını, beraberinde alsın Ailahını tahtını, çünkü bunlar birdaha geri dönmez yerine, Türk bekliyor yurdunu, yaslanmış siperine”
Mücahit komutanlığı yıllarımda her göreve çıkışımda bunu mırıldanır, mevziye öyle girerdim. O kitap 1974 göçü sırasında güneyde kalan evimde idi. Kaybolup gitti. Çok sevmiş,defalarca okumuştum. En az Korede savaşan Mehmetler kadar yürekli olmalıyım diyerek kendimi motive etmiştim. Çocuk ve gençlik anıları canlandı. Örnek almaya çalıştığım asker babanızmış.
Yazıları posta kutunda oku