İyi saatte olsunlara mı karıştı, gulyabaniler mi götürdü, anlamak mümkün değil. Kafamız; “Darbeci, Gezici, Ergenekoncu, Balyozcu; AVM’ci, rantçı, şakşakçı, satıcı; yalancı, iftiracı, bölücü ve bilumum cı, ci, cu, cü”lerle meşgulken, İstanbul’un bir adası daha kayıplara karıştı.
Gel de çık işin içinden.
*
Geçen gün, İstanbul’un ünlü “Kızıl Adaları”nı anlatan “Vordonisi Yazıları”yla ilgili bir soruyu cevaplarken, adaları saymak gerekti. Başladım tabii…
Yanımdaki arkadaş kolumu dürttü:
– Ne ada dedin, ne ada?
Sayımı yeniledim:
– Tavşan Adası, Sivriada, Yassıada…
– Anlamadım!
Yine baştan aldım:
– Tavşan Adası, Sivriada, Yassıada…
– Yanlış, dedi.
Güldüm:
– Haklısın, öyledir.
– Dalga geçmeye kalkma. Gerçekten yanlış…
Sonra, benim sıralamama uygun şekilde saymaya girişti.
– Tavşan Adası, Sivriada, Demokrasi ve Özgürlük Adası…
– …
– Evet, Demokrasi ve Özgürlük Adası…
– O da nereden çıktı?
– Dur! Hemen söylenme, anlatacağım.
*
Anlattı da…
Bilmem kaçıncı kez, zekâmın ne kadar yetersiz kaldığını fark edip, acıdım hâlime…
*
İstanbul İl Genel Meclisi üyelerinin canları istemiş, toplanmış; Yassıada’nın adını değiştirmişler. Hem de oy birliğiyle…
Gözlerimin önünden, “Evet!” hatta “Evvettt!” diyen esmer, kumral, sarışın; normal, zayıf, şişman insan siluetleri geçti.
İktidarı da muhalefeti de evetlemiş olayı…
Böylece, eski dönemler içinde Plati ve Hayırsızada, tüm hayatım boyunca da Yassıada olarak bildiğim yer; sonu bilinir bir yolculuğun ilk adımlarını attı.
*
Hem de ne zaman?
Anadolu’daki bazı yerlere, Türkçe ve Osmanlıca adların silinip Kürtçedir zannıyla Ermenice isimler verildiği dönemde…
Hem de ne zaman?
Topraktan rant, havadan nema, sudan çıkar sağlamanın doruğa tırmandığı bugünlerde…
*
– Vatandaş : “Hayır, yapmayın!”
– Ünlü Dayı Abi: “Sen kimsin be!”
– Vatandaş : “Ülkenin gerçek sahibi, yurttaşım ben! Karar alırken bana da sor.”
– Ünlü Dayı Abi: “Sizi gidi bozguncu, din dışı, kadın erkek oturan, ahlaksızlar. Ne yurttaşıymış o? Yurttaş’ın daniskası benim. Eser, yaparım; esmez, yapmam! Ben çoğunluğum, iktidarım, aslanım, kaplanım… Ben bilirim, ben yaparım, ben satarım!..”
*
Yassıada’nın bende ayrı bir anısı var.
Ünlü Yassıada mahkemelerinin sürdüğü günlerden birinde, akşam karanlığı basar basmaz hava aniden patlamış, bizler de yolcusu olduğumuz “Ülev Vapuru”yla bu fırtınanın içinde kalmıştık.
Yaşlı Ülev’den gelen her çatırtıya yolcuların çığlıkları eşlik ederken, dalga boyu zaman zaman bacanın üzerini aşıyor, vapur bir o yana bir bu yana yatıp yatıp kalkıyordu. Dümeni, dalgaları baştan alabilmek için çevirmenin mümkünü yoktu. Üst kattaki kapılardan biri iyi zincirlenmemiş olacak ki, açılmış; hemen önüne istiflenmiş olan tüm su ve gazoz kasaları içeri giren dalgayla önce karşı tarafa savrulmuş, sonra geri dönüp denize uçmuştu.
Gençlik ya, bizler de birkaç arkadaşla birlikte kaptan köşküne çıkmış, itiraz yerine teşekkürle karşılaşmanın keyfiyle yardıma çalışıyorduk.
Vapur, hedefimiz Yassıada’ymışçasına süratle o yöne sürükleniyordu.
Birden, hemen yanıbaşımızda, Yassıada’dan kalktığı söylenen iki askerî bot belirdi. Bize mi öyle geldi, yoksa gerçekten de olay öyle mi yaşandı, bilmiyorum ama, onlar yanımızda görünür görünmez deniz bir an durulur gibi oldu. Hep birlikte dümeni çevirebilmemiz için, o birkaç saniyelik an yetmiş, ardından da selamete çıkmıştık.
*
Bugün ne o adadan kalkan hücumbotlar kaldı ne de Ülev…
Hepsi tarihin ders alınası sayfalarına göçüp gitti.
Tıpkı, şimdi, Yassıada’nın da gönderilmeye çalışıldığı gibi…
*
Yukarıda “İl Genel Meclisi üyelerinin canları istemiş, toplanmış; Yassıada’nın adını değiştirmişler. Hem de oy birliğiyle” demiştim ya, siz o söze bakmayın. Başbakan’dan emir gelmeden bir şey yapılamayacağını, hele hele “bu kadar rant hesabı yapılan, üzerine oteller dikilmesi planlanan bir yerin tek kum tanesine bile dokunulamayacağını” herkes gibi ben de gördüm, öğrendim, ezberledim.
*
Doğal güzellikleriyle ünlenmiş “Adalar”ın tümü, korunması gereken değerlerimiz arasındadır. Tarihsel ve arkeolojik özellikleriyle de tanınırlar. Ağaç fakiri Yassıada’nın, kendine özgü fauna ve florası vardır. Pek bilinmez ama adanın altındaki su altı kaya mağaralarında zaman zaman, nesli gittikçe tükenen foklar barınır.
*
Ada, tescil edilmiş bir sit alanıyken başdöndürücü bir hızla ve amiyane tabirle iyot gibi açığa çıkarılmış, hakkındaki söylemlerle sanki “Demokrat Parti”ye karşı o ihtilal yapmış gibi itibarsızlaştırılarak, aç gözlü rantiyelerin kolayca yutabileceği lokma hâline itilmiştir.
*
Bu cebelletik rantiye öyküsünü özetlersek; İstanbul Valiliği İl İdare Kurulu, 2 Ekim günü, Yassıada’nın adının değiştirilmesine karar verir.
Yassıada, 10 Ekim 2012 günü, Sivriada’yla birlikte, sürdürülebilir koruma ve kontrollü kullanım alanı olarak yaftalanır.
İstanbul Valisi Hüseyin Avni Mutlu, isim değiştirme konusunu 5 Kasım’da İl Genel Meclisi’ne teklif eder. 7 Kasım günü gündem dışı olarak İl Genel Meclis’ine sunulan isim değişikliği oy birliğiyle kabul edilir. 8 Kasım 2012’de Çevre ve Şehircilik Bakanlığı az önce sözünü ettiğim yaftaya tasdik mührünü çakar, bundan tam sekiz gün sonra da takvim yaprakları 16 Kasım 2012’yi gösterirken, adanın tarihî sit özelliği kaldırılır.
Bu ne hız?
Gökler Hâkimi Flaş Gordon bile yetişemez bu hıza…
Bir zamanların istihbarat gurusu Necdet Coşkunmeriç ağabeyimizin sık sık söylediği; “Hey amico, C’é Sabata*; avanta, lavanta!” tekerlemesine, “kokanta”yı eklemenin zamanı gelmiş de geçmekteymiş gibi…
O koku etrafı sarmadı mı?
Ne dersiniz?
Günay Tulun
*1969 yapımı Sabata filminin şarkısı:
Hey Amico, C’é Sabata Hai Chiuso…
