“Siz kimsiniz yahu? Benim milletim ne derse o olur!..”
Onikinci yıla girdik. Yıllardır sık sık duyuyoruz bunu ve benzerlerini. Her konuda haddini bildiriyor “millet” düşmanlarına. “Baba” filminden kalma bir vücut çalımıyla öyle güzel bir tebessümle söylüyor ki, mest oluyor “millet”i. Bir adı bile yok, ama öyle güzel mest oluyor ki “milletim” dendiğinde, kıyamıyorsun adını hatırlatmaya…
* * *
Mevzumuz şu: Hükümetin 2013’te hazırlayıp TBMM’ye sunduğu ve 2014’de Genel Kurul’a inecek tasarısıyla NBŞ (Nişasta Bazlı Şeker) kotası %15’e sabitleniyor. Üstelik yasa taslağında Bakanlar Kurulu’nun ihtiyaç duyması halinde bu oranı artırabileceği yazıyor. Peki muhalefet bu durumda ne yapıyor? Her zamanki gibi dersem siz onu anlarsınız…
Dünya ortalaması %2 olan ve AB ülkelerinde tamamen kaldırılması tartışılan NBŞ oranı Türkiye’de şimdiye kadar %10’du ve Bakanlar Kurulu’nun bunu her yıl %50 artırma yetkisi vardı. Bakanlar Kurulu da her yıl bu yetkisini NBŞ lehine kullanıyordu. Şimdi, “her yıl uğraşacağımıza yasayla teminat altına alalım” diye düşünmüş olmalılar.
“Milletim”in gerçekliği ise şu: Ülkemizde, resmi rakamlarla, kayıtlı 1 milyon 650 bin insan şeker pancarı tarımı yapıyor. Aile fertlerini de düşününce bu rakamı en az 4’le çarpmanız gerekir. Sadece bu kadar da değil; binlerce insan pancarın taşımasından ekmek yer. Pancarın hem sapı, hem de posası hayvanlar için çok değerli bir besindir. Aynı büyüklükteki bir ormandan 3 kat fazla oksijen üretir. Köylünün şehre göçünü önler, yerinde üretim ve yatırımın en önemli örneklerindendir. Hem tarladaki çiftçinin, hem şeker sanayindeki işçinin, hem nakliyatını yapan şoförün, kısaca yaklaşık 7 milyon insanın ekmeğidir. En önemlisi 75 milyon insanın sağlığıyla yakından ilgilidir.
Yeni Şeker Yasasıyla yüzbinlerce insan daha işsiz kalacak. Büyük şehirlerde, eğer bulabilirse amelelik yapmaya çalışacak… Kimyasal tatlandırıcı, kimyasal müdahaleye tabi tutulan NBŞ ve ithal saman nasıl bir tatlı hesap, kimin için tatlı bir hesap hep beraber göreceğiz desem de inanmayın. Çünkü sadece bir kısmımız görecek; görmeyenlere göstermeye çalışacak, ama pek de başaramayacak.
* * *
Peki neden tüm dünyada sınırlamaya tabi tutuluyor, nedir bu NBŞ? Mısırdan elde edilen şeker.
Pancarı kaynattığınızda pekmez haline getirebilirsiniz, ama mısırı kaynattığınızda mısır olarak yersiniz. Peki nasıl oluyor da mısır şeker haline geliyor? Kimyasal müdahaleyle! Uzmanlar bas bas bağırıyor “bu kanserojendir” diye.
Peki Türkiye’de bu NBŞ işini kim yapıyor? 2004’ten beri büyük imtiyazlar elde etmiş ABD şirketi Cargill ve partneri Ülker! Muhalif gazeteler bile Cargill’i yazıp Ülker’i yazmaya cesaret edemiyor…
İşte bu ahval ve şerait altında Türkiye’de pancar ekimine ve işlenmesine kota uygulanmaktadır. Kota sorununu aşan yok mu? Var!.. Kota sorununu aşamayınca batma noktasına gelmiş Adapazarı Şeker Fabrikası, icra marifetiyle Bank Asya’ya, oradan da satış yoluyla Ülker’e geçince kota sorunu birden aşılmış oldu…
İşte “milletim de milletim” deyip durdukları insanlara reva gördükleri şey birkaç ABD Cargill’i birkaç da yandaştır.
Hülasa; biz kimiz ki yahu!? “Benim milletim ne derse o olur.”