Her anneler gununde yazarken elim geri geri gidiyor.Annesini kaybedenler,anne olmayi cok isteyip de olamayanlar,sehit anneleri… Daha pek cok sey, yazma, yazarken ne kadar dikkat etsen de birilerini inciteceksin diye ustume ustume geliyor …
Ben de bir mayisda neler olacagini,yarin hangi annenin aglayacagini,ya da yarin hangi annenin cocugunu yetim birakacagini, dusunmeden yazip bitirmek istiyorum yazimi.
Su guzelim bahar gununde niye boyle karamsarlik kapladi icimi bilemiyorum. Dunyanin obur ucunda da olsam ulkemde olanlara ya da olacaklara kayitsiz kalip, gozumu-kulagimi kapatamiyorum.
Anne olmak zor zanaattir. Allah kimine bir evlat vermez kapi kapi gezdirir, kimine verir canindan bezdirir… Herseyin hayirlisi diye bosuna dememisler…
Anneler iyi gunde kotu gunde yemez yedirir, giymez giydirir, her turlu aciya katlanir sirf cocugu oksuz kalmasin diye. Sonra buyuyup adam olan cocuklar ne yapar! Alli evlenir; karisina korkusuna annesine elini uzatamaz,gullu gelin olur; kocasina korkusuna annesine el veremez. Haydi diyelim ki sosyal guvencesi var ve kimseye ihtiyaci yok, ya hicbir guvencesi olmayan kimsesiz anneleri ne yapacagiz! Ilkel kabilelerdeki gibi daga goturup atalim, olumu beklesinler. Oyle ya artik adi kaynana olmustur.
Halbuki bekledigi biraz saygi, biraz sevgidir yaslilarin…
Bir de tersinden bakalim! Annecigim sen hic genc olmadin mi? Ne diye genclerin her isine karisip ”bizim zamanimizda soyle olurdu, boyle olmazdi” diye dirdirdir, gelinin kizin basinin etini yiyip durmasan olmaz mi! Kimse kimseye zorla saygi ve sevgi gostermez. Haketmeye calis sende biraz. Degil mi ama !
Sonra hem cocuklarin rahat etsin, hem sen rahat et ; simdiki huzur evleri oyle rahat ki… Huysuzluk etme, elalem ne der diye de dusunme… Kim ne derse desin ! Artik yorulduk, kafamizi dinlemek, kendimize zaman ayirmak, bizim de hakkimiz degil mi? Hadi gel birlikte gidelim…
Cok sevdigim bir tanidigim var. Kocasi baska kadinin pesinden gitmis 4 cocuguyla kadini caresiz birakarak. Egitimi yok, kimsesi yok, tek basina hizmetcilik yaparak buyutmus cocuklarini, hepsini evlendirmis. Gelinleri istemiyor ama kizi, el adaminin yaninda annesini sigindirmaya calisiyor. Bebekler gibi bakiyor annesine. Nasil saygi duyuyorum bu iki kadina inanmazsiniz.
Yine yakindan tanidigim bir ogul var ki… Hani derler ya, dusman basina vermesin allah… Kumar borcu yuzunden, annesini iki de bir kesmeye yatiriyor, para ver diye…
Kardeslerimden birisinin karisi, ikizlerini kirk gunlukken birakip kacti…
Gecen gun TV de iki kadin tartisiyorlardi: Kendi anneleri dorduncu kocaya gitmek icin cocugunu yuvaya vermis! Uvey anne gidip onu almis ve bagrina basip sevgiyle buyutmus… Dinlerken agladim,ekrandan uzanip kadini opmek geldi icimden…
Ayrica sadece dogurmakla anne olunmuyor. Etrafiniza soyle bir bakin! Kimisi sadece cocuk dogurup, kocasina kendisine baktirmak icin ,cocuklari gelir kaynagi olarak gorur. Ki olmaz demeyin benim cevremde cok var. Kimisi de annesi olmadigi halde, kimsesiz kalmis bir yavruyu bagrina basarak, tum sevgisini sefkatini ona akitarak, topluma kazandirmaya calisir. Iste gercekten anneligi hakeden kisi bu annedir.
Kimbilir kac anne su anda evlatlari tarafindan hatirlanip ”Annecigim nasilsin?” diyen sicacik bir sesi bekliyor, kimbilir kac anne canindan kopan evladini kaybetti, cigliklari kulaklari sagir edip, gokyuzunu yirtiyor…
Kimbilir kac anne adayi, heyecanla bekledigi yavrusunu dunyaya getirip, bagrina basarak, kokusunu icine cekerek, dunyanin en guzel duygusunu tadiyor…
Gercekten anne olmayi basarabilen anneler; ANNELER GUNUNUZ KUTLU OLSUN…
