Altı yaşında evlendirilecek

Afganistan’daki mülteci kamplarında sağlık harcamalarının faturasını ödeyemeyen babalar, küçük kızlarını alacaklılara satmak zorunda kalıyor. Bunlardan biri 6 yaşındaki Nağme.
NEW York Times Gazetesi’nde dün yayınlanan “Afgan borcu için acı ödeme: 6 yaşındaki bir kız” başlıklı haber, Kabil’deki bir mülteci kampında yaşananları ele alıyor. Karısının tedavisi ve 9 çocuğunun hastane masrafları için borç alan Taj Muhammed zor durumda. 2500 dolar ödeyemezse, 6 yaşındaki kızı Nağme’yi, alacaklısının 17 yaşındaki oğluyla evlendirmek zorunda kalacağını söylüyor. Baba, “Nağme neler yaşayacağını bilmiyor” diyor. Bu sırada NYT kamerası, tüm masumiyetiyle kırmızılı kızı görüntülüyor. Aslen Helmandlı bir müzisyen olan, ama mevcut ortamda ancak vasıfsız işçi olarak çalışabilen Taj Muhammed’in 3 yaşındaki kızı Canan, ısıtacak odun alamadıkları için donarak ölmüş. Taj Muhammed çaresizce şöyle diyor:
BAŞLIK PARASI YERİNE

“Allah korusun, Nağme’ye kötü davranırlarsa, onların ailesinden birini öldürmem gerekir. O çok küçük. Bu yüzden ona ‘Peşaka’ (Peştunca’da kedi yavrusu) deriz. O eve giderse yakında öleceğine inanıyorum. Bizim verdiğimiz sevgiyi orada ona vermezler.”

Mülteci kampının bir başka sakinine borçlanan Taj gibi zor durumda olan daha birçok baba var. Borçlar, başlık parasına sayılarak siliniyor. Yerel liderler de bu süreci destekliyor. Hükümet ise çocuk yaşta evlilikler kanunla yasaklanmasına rağmen olan biteni izlemekle yetiniyor. Nağme’nin güzel annesi Güldeste de bir ara peçesinin altından yüzünü gösterip “Ben bu kararı desteklemiyorum” diyor, ama hepsi bu. Nağme’nin tek tesellisi, Helmand’ın aksine Kabil kampında okula gidebilmesi. Evlenip de bir köle gibi “kullanılmaya” başlayınca, bu umut ışığı da sönecek gibi. Gelin gideceği aile şimdiden Nağme’nin okula artık gönderilmemesini talep etmiş.
Ailesine kavuştu

AFGANİSTAN’da bir inşaat şirketinde tekniker olarak çalışırken Taliban tarafından kaçırıldıktan 26 ay sonra MİT’in girişimleriyle kurtarılan Sertaç Dikilitaş, Türkiye’ye geldi. Uçakla Kabil’den İstanbul’a oradan da Adana’ya gelen Dikilitaş’ı annesi Nursel, kardeşleri Aytaç, Işıl, Duygu ve Zekiye Dikilitaş ile yakınları karşıladı. Aile fertleriyle kucaklaşarak hasret gideren Dikilitaş, davul zurna eşliğinde yakınlarıyla birlikte halay çekip oynadı. Dikilitaş, 9 Ocak 2011’de Celalabad kentinden Kabil’e giderken, Kapisa/Tegab ilçesi Ömer Hel bölgesinde Taliban mensuplarınca kaçırılmıştı.