Stefan Zweig, Balzac biyografisinde, “kurmaca olan her zaman tarihe üstün gelecektir” der. Konumuz Zweig değil ama konumuz tarihe üstün gelmeye çalışan tarih kurmacaları.
Şlomo Sand adında İsrailli bir akademisyen hem İsrail’de hem de dünya Yahudileri arasında çok tartışılan bir kitap yazdı: “Yahudi Halkı Nasıl İcat Edildi- Kitabı Mukaddes’ten Siyonizme” (Doğan Kitap) Kitabın içeriği aslında adıyla özetleniyor. Bir Yahudi’nin, Yahudi halkı/ulusu kavramını, bilimsel kanıtlar eşliğinde yerden yere vurmasının hikmeti hakkındaki saptamamızdan önce, kitapta anlatılanlar hakkında biraz bilgi verelim.
Mavi Marmara olayından dolayı, İsrail’in Türkiye’den özür dilemesi gerektiği kitabın önsözünün ilk cümlesini oluşturuyor. Kitabı Mukaddes’in (Eski Ahid) içindeki tutarsızlıklar ve özellikle de birden fazla kişi tarafından, çok uzun bir zaman (yüzyıllar) dilimi içinde yazıldığı sıkça vurgulanıyor.
Özünde Yahudiliğin bir din olduğu, Yahudi tarih yazımının da Siyonizmin etkisiyle, Kitabı Mukaddes’teki anlatılanlara uygun bir tarih ve halk oluşturduğu anlatılıyor. Yani bütün bu Yahudi geçmişi koca bir yalanmış meğer!
Kitaba göre, “Büyük göç” diye bir olay hiç olmamış, “Sürgün Yahudiler” diye bir topluluk da yok. Dünyanın her yanındaki Yahudiler ise zaman içinde bu dine geçmiş olan birçok farklı milletin kalıntıları…
Karşıt görüşteki birçok tarihçimim, Yahudi tarihi hakkındaki tezlerinin çarpıştırıldığı kitapta, bir ulus oluşturabilmek için bilimin bile Kitabı Mukaddes’e uygun kanıtlar bulma çabası çarpıcı bir şekilde anlatılıyor.
Yemenlilere ve Hazarlara dayanan tarihsel bağlantıların, Siyonist bilim adamları tarafından yok edilmeye çalışılması, aksini kanıtlamaya çalışanların meşruiyetlerinin sorgulanması örneklendiriliyor.
Sonradan Yahudiliği seçmiş olan ve bugünkü Yemenlilerle soy bağları bulunan Himyar Krallığı’nın veya Büyük Hazar Devleti’nin Yahudi tarihçileri tarafından adeta yok sayıldığı çarpıcı şekilde vurgulanıyor.
Ünlü tarihçileri Abraham Polak, 1944’te “Yahudi kökenlerimiz yerine Türk ve Moğol bir soy keşfettiğimizde, niçin bunca sevinç ve gurur duymamız gerektiğini anlamıyorum” diyerek bilimsel bulgulara karşı tepkisini göstermişti.
Çünkü, “İsrailoğullarının doğrudan soyundan gelmediklerinin ortaya çıkması durumunda Siyonist girişimin meşruluğuna zarar gelmesinden duyulan son derece kökleşmiş korku, bu meşruiyet tartışmasının İsrail devletinin varlık haklarının da genel olarak tartışılmasına yol açacağı korkusu güçlendi.” diyor yazar. (s: 10)
Yahudi tarih yazımı sürecinde, hem de İkinci Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde ve sonrasında, Alman ırkçılığına rahmet okutacak ırk ve kan araştırmaları da var. Bu araştırmalar bazen Yahudiler içinde Aşkenaz-Seferad çekişmesine dahi dayanak olarak kullanıldı.
Kitapta bütün bu soy araştırmalarından da Siyonizmi memnun edecek bir sonuç çıkmadığı belirtiliyor. Buna rağmen İsrail devletinin ırkçı ve kurmaca bir kimlik politikası izlediği de vurgulanıyor.
BÜYÜK İSRAİL FEDERASYONU
Bir kültürü, soy birliği hatta ortak bir tarihi olmadığı belirtilen İsrail için yazarın çözüm önerisi ise çok çarpıcı: Filistin ile federasyon.
“İdeal çözüm, Akdeniz’den Şeria nehrine uzanan iki uluslu demokratik bir devletin kuruluşu olur elbette.” (s:379)
İsrail ile Filistinli’nin iadesi; Filistin’in BM’de temsili konusundaki çabalar; Suriye’de yaşanan ve devleti bölmeye/dönüştürmeye doğru giden gelişmeler; Irak’ın gelecekteki durumu da dikkate alındığında hem kitap hem de yazarın önerisi bir anlam kazanıyor. Çünkü yazar, Yahudiler ile Kürtler arasında da soy bağı olduğunun bilimsel tespitine yer veriyor!
Yani etrafındaki bütün halklara soybağı olan İsrail neden onlarla ortak bir devlet kurmasın?
Örneklemesi de şu: “Ötekini davet eden bir İsraillileştirmeye paralel olarak, Büyük Britanya’da ya da Hollanda’da var olana benzer, İsrailli Filistinlilere eksiksiz bir eşitliğin yanında gelişkin ve kurumsallaşmış bir özellik de sağlayan çok kültürlü demokratik bir politika geliştirmek şarttır.” (s: 379)
Bu cümlelerin aynısını veya çok benzerlerini son 8-9- yıldır Türkiye’de de duyuyoruz. Bu noktada Yahudi tarihinin bir yalan olduğunu kanıtlayan bu kitap ile birlikte yeni ve çarpıcı dorular çıkıyor ortaya.
KİMLİKSİZ HALKLAR, VATANSIZ MİLLETLER
Yahudi halkı mademki, “icat edildi” o halde bu icat neden yapıldı? Amerikan ve İngiliz bilim çevrelerinin özellikle 2. Dünya Savaşı’ndan bu resmi tarih yazımına verdiği katkıları nasıl açıklayacağız? İsrail toprakları için mi?
Aslında Şlomo Sand’ın somut olarak bölgesel düzeyde ortaya attığı fikirler, Antonio Negri ve Mihael Hadt tarafından küresel düzlemde anlatılmıştı. Birbirilerini tamamlayıcıdırlar. Küreselleşmenin yeni modeli çok kültürlü gevşek bölgesel federasyonlar yaratmaktır: Nerri ve Hardt; “İmparatorluk” ve “Çokluk” adlı kitaplarında bunu anlattı. Şlomo Sand ise bunun yerel düzeyde somutlamasını, İsrailüzerinden yapmaktadır. Kanımızca bir Yahudi’nin kendi ulusunu ve tarihini yerden yere vurmasının hikmeti buradadır!..
Şimdi yeni bir kimlik icat edilmektedir: Kimliksizlik. Yoksa Şlomo Sand’ın anlattığı gibi Yahudi halkının aslında, Kürt, Ermeni, Yemenli, Türk veya Araplarla akraba olması değildir konu…
İnsan kendini ne hissediyorsa odur ve Sand, Yahudi halkının hissettiğinin devlet eliyle oluşturulduğunu söyleyerek aslında yeni bir tarih yazıyor. Yazdıkları yanlıştır demiyoruz ama önerisinin nedenlerini görebiliyoruz.
Yeni dünya düzeni kimliksiz bireyler ve vatansız topluluklar istiyor. Oluşturulan etnoslara ve mezheplere bağnazca bağlanan ama uluslaşamayan, yeni küçük sömürge toplulukları… Bakalım bu kez kurmaca, tarihe üstün gelebilecek mi?
Mehmet Yiğittürk
Odatv.com
Bir yanıt yazın