Irak savaşında babası ve annesi ölen ve ayakları kopan bir çocuğun IRAK savaşını yöneten Tommy FRANKS’a yazdığı şiir.
Mektubun gideceği adres ise New York..
Ben Basra’dan Ömer..
Belki haberin yoktur diye yazıyorum Franks;
Önce demokrasi yağdı göklerden
Sonra özgürlük geçti üstümüzden
Palet palet…
Ve insan hakları namlularından
Yüzü maskeli adamların
Saniyede bilmem kaç bin adet.
Demokrasi bizim eve de isabet etti
Bir gün sonra anladim ayaklarımın koptugunu
Babamın vücudunda
Tam on sekiz adet
İnsan hakları saymışlar.
Annem zaten yoktu
Ben doğarken
İlaç yokluğundan ölmüş.
Ambargo falan dediler ya
Anlamadim, çocuk akli iste
Sen daha iyi bilirsin…
Sizde de barış böyle midir Franks?
İnsan hakları çocukları yetim,
ve ayaksız birakır mı orada da?
Ya demokrasi?
Güpegündüz pazara düşer mi?
Ve zenginlik…
İnsanları korkudan uykusuz bırakır mı?
Ve kuşlar gökyüzünü terkeder mi orada da?
Babamla söylediğim son dua dilimde,
Ayaklarim hastanede,
Ve giymeye kıyamadığım ayakkabılar
Elimde kaldı…
Çocugun var mı Franks?
Al… çocuguna götür onları
Bir işe yarasın.
Kimbilir baktıkça,
Belki beni hatırlarsın
Bu nasıl demokrası Franks.?
Düstügü yeri yaktı
Merhamet hür dünyaya..
Bu kadar mi Iraktı?
Bir yanıt yazın