Düşünüyorum da Türkiye’nin bugün tartıştığı konuyu, yani Fethullah Gülen’in Türkiye’ye gelip gelmeyeceğini, daha doğrusu gelemeyeceğini 2008 yılında yazmışım. Gülen’in beraat ettiğinin ertesi gün “Erdoğan iktidarda olduğu sürece Fethullah Gülen Türkiye’ye gelemez. Çeşitli bahaneler bulunur, yeni dava açma olasılıkları bile çıkar…” diye yazmıştım.
Bu benim becerim miydi, yoksa Türkiye’yi ve son dönemlerin siyasetiyle, siyasetçilerini iyi okumam ve tanımamdan mı kaynaklanıyordu bilemiyorum! Sanırım Türkiye’de olanları iyi okuyorum, buna şımarık bir övünme diyebilirsiniz ama daha sonraki haftalarda Erdoğan’la, Gülen’in aynı çizgide olmadığını ve birbirlerinden hazetmediklerini de yazdım. Daha da ilginci, kitaplarıma baktığımda Hakan Şükür’ün milletvekili olacağını da yazdım, hem de 2 yıl öncesinden.
Erdoğan’la Gülen yada temsilcileri ne zaman birbirlerine karşı seslerini çıkardılar, herkes “Aaaaaaa, bunlar kavga ediyor, ayıptır yapmayın, vatan elden gidiyor!..” demeye başladı. AKP’yi destekleyenlerin de arası açıldı ve savcılığın MİT çıkarmasıyla beraber onlar da ikiye bölündü.
Sonunda AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan son tümceyi söyledi ve Fethullah Gülen’e “Türkiyeye dön…” çağrısını yaptı. Bu çağrı tartışılıyor şimdi ve herkes iyi tarafından bakmaya çalışıyor. Oysa Erdoğan’ın bu çağrısı kendisine göre çok akıllı bir taktik. Erdoğan, Gülen’in Türkiye’ye gelemeyeceğini biliyor. Çünkü Gülen şu anda gelirse kendisini bitirir ve bütün ağlamaklı, salya sümük, iğrenç karizmasını bitirir.
Bunun nedeni Gülen’in Erdoğan gibi aktif siyasetçi olmamasından kaynaklanıyor. Yaptıkları işte Gülen’le Erdoğan tam anlamıyla rakip değiller. Fethullah Gülen, Erdoğan’ın istediği yarı başkanlık ya da tam başkanlık sistemini istemiyor. Daha doğrusu ABD bunu istemiyor çünkü Erdoğan aldığı bütün oyları kendisinin sanıp megalomaninin son aşamasına gelmiş durumda. Ne zaman ki kendi inisiyatifinde sandığı emniyet ve adliye ekiplerinin kendi elinde olmadığını, bunlara artık tamamıyla Gülen’in hakim olduğunu gördü, Erdoğan, Fethullah Gülen’e karşı da gürlemeye başladı.
Duyumlarıma göre Fethullah Gülen bir dahaki seçimlerde kendi grubuna 150 milletvekili istiyor. Bu sayı çok ciddi bir sayı, çünkü bundan sonraki seçimde AKP’nin 300 milletvekili çıkarma şansı bile yok gibi. Bağımsız milletvekili sayısı 50-60 arası olur. CHP 160 dolaylarında çıkarır. Yeni anayasa tartışmalarıyla MHP yine her zamanki gibi milliyetçilik kavgası verir ve 50 milletvekili çıkarır. Fethullah Gülen’e 150 milletvekili vermek demek partideki bütün inisiyatifi ona teslim etmek anlamına gelir ki Anayasa Mahkemesi’nin son aldığı cumhurbaşkanlığı seçim kararıyla bu iş tam bir çarşafa dönüşmüş durumda zaten. Abdullah Gül bir tehdit olarak duruyor artık Recep Tayyip Erdoğan için, heran cumhurbaşkanlığına adaylığını açıklayabilir konumunda. Bu ancak şu anlama gelir, AKP ve AGP adında 2 parti yarışır.
İşte Erdoğan bunları gördüğünden kendisine göre büyük oynadı ve Gülen’i Türkiye’ye çağırdı. Şu anda kozu eline geçirdiğini sanıyor çünkü şimdilik gelmeyeceğini açıklayan Gülen’e karşı Erdoğan “Ya Türkiye’ye gel ve ne konuşacaksan konuş ya da yapacaksan yap ya da el kapılarından bağırıp durma…”
Fethullah Gülen’in elindeki koz daha da değişik, her zaman meclisteki milletvekillerini AKP’den çekebilir ve dışarıdan AKP hükümetini destekleyerek onu rahatsız eder ve bir dahaki seçimlerde Erdoğan’ı ister AKP başında ister Çankaya köşkünde iktidara götürmeyeceğini net bir şekilde gösterir.
Bu raundu hangisi kazanır bilemem, bundan sonra duyacağımız telkinler “AKP’yle Gülen hareketi birleşsin…” şeklinde olacak, zaten olmaya başladı bile. Bu savaşımdan kim kazançlı çıkacak derseniz her zaman olduğu gibi yine ABD kazançlı çıkacak. ABD’nin en az bir dönem daha Gülen ve onun gibilerine gereksinimi var ama Erdoğan’a yok. Erdoğan’a benzer siyasetçi bulmak kolay ama Gülen gibi kendilerine göre bir dini lider bulmaları zor. Erdoğan kendisi için büyük oynadı, Fethullah Gülen’i bitirmek için ilk adımını attı hem de adına “Barış çağrısı” dedirterek…
Ahmet Nesin
Bir yanıt yazın