ÇINGIRAKLI
KIBRIS
Hüseyin
MÜMTAZ
Albümdeki ilk fotoğrafa dikkatle bakın.
Magosa limanında, Anlaşmalar sonucu Adaya gelen ilk KTBKK’lığı kafilesinin karşılanışını ve Alay Sancağı’nı resmediyor.
Onurlu üniformaları içinde, “tarihin şerefini omuzlarındaki apoletlerde taşıyan” Türk Askerlerini resmediyor.
Tarih 16 Ağustos 1960.
Tam 51 yıl önce başlayan o sürecin son meyvesi yarın 28 yaşında olacak.
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti..
Ağzınızı doldura doldura, ve son zamanlarda nereden icabettiyse âdet haline getirilmeye çalışıldığı şekilde cümledeki “Türk” lâfını çıkarmadan ve yüksek sesle telaffuz edin.
Göğsünüz kabarsın.
Görkemli kutlamalar bu gün başlıyor.
Anavatan’dan heyetler geliyor, savaş gemileri, uçak filoları geliyor, Mehter Takımı geliyor.
Törenler, bandolar, geçit resimleri..
Atatürk heykellerine çelenkler, saygı duruşları.
Radyo-televizyon konuşmaları, programları, 101 pare top atışları.
Toplantılar, konferanslar, şiirler, resmî davetler, yemekler, resepsiyonlar.
Türkiye’de 30 Ağustos ve 29 Ekim’de deprem ve şehitler dolayısı ile yapılmayan her şey fazlasıyla “canlandırılacak”.
İyi olacak.
Ben bu 14 Kasım öğleden itibaren ve 15 Kasım günleri akşama kadar Şehitler Âbidesi ve Girne Kapısı arasında mekik dokuyacağım. Lefkoşa’nın bütün sokaklarında Türk askeri, üniforması, Türk tankı, Türk topu kollayacağım. Mümkünse savaş gemilerine gideceğim, savaş uçaklarını ziyaret edeceğim.
Ay-yıldızlı “al ve ak” bayrakları arayacağım.
Bulduğum an hemen yanlarına dikilip fotoğraf çektireceğim.
Gölgelerinde dinleneceğim.
Yağmur yağıyorsa altlarına sığınacağım.
“Selamlamadan uçan kuşların yuvalarını bozacağım”.
Çünkü “ordularla yenilmez bir gayız var kanımda”..
Size de aynısını tavsiye ederim.
Çünkü…
Çünkü iki ayağımız bir pabuçta “anlaşma/referandum/birleşme” sarmalına sıkıştırıldığımız bu altı aylık süreçte, bir taraftan da dünyanın öbür ucundaki “Uzun Ada”ların “Yeşil Ağaç” çiftliklerinde gözlerden ırak kıravatsız-mendilsiz
“Birleşme” görüşmeleri yapılıyor.
Anlaşmaya varılan ve bize açıklanması uygun görülen kararlar arasında “Kurulacak ortak Temsilciler Meclisi’nin
dörtte bir üyesi Türk olacak, ama Meclis’te taraflardan birinin aleyhine karar alınırsa ‘alarm zilleri’ çalarak o karar iptal edilecek” maddesi de varmış..
Telaşımın sebebini anladınız mı?
Çünkü bu altı ay içinde “anlaşma/referandum/birleşme” olursa artık “ÇINGIRAKLI KIBRIS” olacağız.
“Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti” olmayacak.
KKTC’nin neden muhtemel bir federasyon yahut konfederasyonda, iki kurucu federe devletten biri olarak kimliğini-kişiliğini-toprak bütünlüğünü koruyamayacak olmasını anlamıyorum.
KKTC olmayınca asker, üniforma da olmayacak.
Bayrak da olmayacak..
23 Nisan, 19 Mayıs, 30 Ağustos, 29 Ekim ve…
15 Kasım da olmayacak..
Demek ki bu son 15 Kasım’dır efendiler.
“Birleşirseniz” seneye bu zaman bayrak filan bulamayacaksınız ortada, tarih olacak..
Siz de benim gibi bu bayrak altında bir fotoğraf çektirip saklayın.
Torunlarınıza gösterir, “Bizim de bir zamanlar devletimiz vardı” dersiniz.
Ama 15 Kasım 2011 günü hem kuruluşu böyle görkemli kutlayıp nutuklar atmayı hem de aynı anda ve paralel olarak “lağv ve tensik” görüşmeleri yapıyor olmamızdaki mantığı onlara nasıl anlatırsınız bilemem.
Siz siz olun bayrağın altındaki o fotoğrafı, hem de mümkünse ailece çektirin.
Çünkü bu defa o eskimiş albümdeki ikinci fotoğraf kaçınılmaz olarak tekerrür edecek.
12 Temmuz 1878 tarihli olan.
“Lefkoşa Burçlarına Union Jack’ın ilk çekilişi”..
Tarih kitapları nedense hep Bayrak-Sancak’ların dürülüp, kılıflarına sokularak gidişlerini değil ama açılıp şanlı
dalgalanışlarını hikâye eder.
1878’de Union Jack Larnaka’dan Lefkoşa’ya gelirken önünde de “şilin yüklü katırlar” gidermiş.
2003’den itibaren bu defa yine aynı şekilde ama “başka bir bayrak” için “Euro yüklü çuvallar”ın Nicosia’dan Lefkoşa’ya embedilmiş katırların sırtında 7/24 akıtıldığını hep beraber yaşadık.
Kim söylemişti o “Hiç ibret alınsaydı tarih tekerrür mü ederdi” lafını?
Eski albümün iki fotoğrafındaki can alıcı ayrıntıyı sona sakladım.
1960 tarihli fotoğrafta Türk Sancağını karşılayan 11 yaşlı köylü görüyorsunuz.
Onlar 1878’de Union Jack’ın gelişini görme bahtsızlığını yaşayanlardan hayatta kalanlardı.
Benim yaşım, bu bayrak giderse bir daha gelişini görmeye yetmez.
Ama sizin 1878 tarihli ilk fotoğrafta yahut 1960 tarihli son fotoğrafta yer alacak olmanız tamamen kendi kişisel tercihinize/hazmınıza bağlıdır.
14 Kasım 2011
57’inci ALAY HER
YERDE
HEPİMİZ 57’inci
ALAY’IN NEFERİYİZ
Bir yanıt yazın